Παρά τις μεγαλοστομίες της τρόικας και των κομπάρσων της, συνεχίζονται με νέες, πιο ανήθικες μορφές, όλες οι παθογένειες του Συστήματος Παρακμής όπως είναι τα ρουσφέτια και... η υπεργραφειοκρατικοποίηση των λειτουργιών του.
Η δύσκολη περίοδο κρίσης που βιώνει η χώρα, θα μπορούσε να γίνει ευκαιρία προώθησης ενός νέου μοντέλου ανάπτυξης, που να στηρίζεται στη μόρφωση, την έρευνα, την καινοτομία και τις νέες τεχνολογίες. Η ευκαιρία αυτή κατεδαφίζεται στα «μεγάλα έργα» για εργολάβους που προωθεί το υπουργείο ανάπτυξης. Πρόκειται για έργα που δεν συνδέονται με λεωφόρους πληροφορικής, ή την βιογενετική και τη νανοτεχνολογία, έστω τα νέα υλικά. Απλά επαναλαμβάνεται το γνωστό θέατρο του παράλογου: χρηματοδότηση της διαπλοκής από τον δημόσιο κορβανά. Η κρατικοδίαιτη ολιγαρχία συνεχίζει να είναι ο σημαντικότερος αποδέκτης και παραγωγός ρουσφετιών. Θα περίμενε κανείς ότι σε μια εποχή ανεργίας, διαθεσιμότητας και απολύσεων δεν θα υπήρχαν περιθώρια για ρουσφέτια. Όμως η ζωή αποδεικνύει ότι το έγκλημα συνεχίζεται. Η δύσκολη κατάσταση, η συχνή ανυπαρξία εναλλακτικών θέσεων εργασίας για αυτόν που κινδυνεύει να απολυθεί και της υπαρξιακής υφής των προβλημάτων είναι η πίστα για τα πάρτι των ρουσφετιών. Επί παραδείγματι, ο δημόσιος υπάλληλος που κινδυνεύει να πάει στη διαθεσιμότητας γνωρίζει ότι η επιλογή του ποιος τελικά θα μπει στο όχημα παραπέρα μείωσης μισθών και αυξημένων κινδύνων εξόδου συναρτάται από τις επιλογές της τριτοκομματικής κυβέρνησης.
Η τελευταία ανερυθρίαστα έχει στήσει ειδική επιτροπή κατανομής των ρουσφετιών. Το ίδιο ισχύει και για αυτόν που θα μετακινηθεί και το που θα πάει. Αν θα πάει εκεί που διατηρεί ένα περιουσιακό στοιχείο μειώνοντας τα έξοδά του σε εποχή που κόβονται μισθοί. Αλλά και υστερότερα, όταν θα αποφασίζεται ποιος θα παραμείνει στη δουλειά και ποιος θα απολυθεί οριστικά, ποιος θα παραπεμφθεί χωρίς πραγματική αιτία στο πειθαρχικό και για ποιόν οι αρμόδιοι θα κλείσουν τα μάτιά τους, για όλα αυτά υπάρχουν νέες μορφές και δυνατότητες ρουσφετιού.Μαζί με το Σύστημα Παρακμής που μας οδήγησε μέχρι εδώ, επιβιώνουν οι χειρότερες μορφές πελατειακών σχέσεων, ανθρώπινων εξαρτήσεων και διευκολύνσεων. Μόνο που τώρα το όποιο ρουσφέτι τέμνεται με ζητήματα επιβίωσης, θεμελιακά προβλήματα της καθημερινότητας. Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι ο ξένος παράγοντας που καταφτάνει στην Ελλάδα για να την λεηλατήσει κάθε άλλο παρά σκοπεύει στον «δημοκρατικό εκσυγχρονισμό και εξευρωπαϊσμό της».Το Σύστημα Παρακμής που έστησε αυτό το άθλιο κράτος και ταυτόχρονα παριστάνει τον εχθρό του, εκείνο που πραγματικά θέλει, είναι να πάρει πίσω ότι παραχώρηση αναγκάστηκε να κάνει τα προηγούμενα χρόνια και όποια ζητήματα του ξέφυγαν. Το κοινό χαρακτηριστικό της πλειοψηφίας των μέτρων που λαμβάνονται σήμερα είναι η ενίσχυση των γραφειοκρατικών διαδικασιών και η επιβάρυνση του πολίτη με σύνθετα «προαπαιτούμενα». Όλο και περισσότερο απαιτούνται πληθώρα εγγράφων για διοικητικές πράξεις που παλαιότερα χρειαζόταν μόνο μία.
Επί παραδείγματι, συνταξιούχοι ορεινών και νησιώτικων περιοχών που λάμβαναν επιδόματα και ειδικές ενισχύσεις από το ταχυδρομείο, θα πρέπει σήμερα να γνωρίζουν από πληροφοριακά συστήματα, να κατέχουν κάποιο μέσο ψηφιακής επικοινωνίας, να δημιουργούν Passwort, να συνδέονται με συγκεκριμένους θεσμούς, να ανοίγουν καινούργιους λογαριασμούς σε τράπεζες. Συχνά οι πολίτες ιδιαίτερα των απομακρυσμένων περιοχών και μιας ηλικίας, ή όσοι κατατάσσονται στα φτωχά στρώματα, δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε όλα αυτά τα προαπαιτούμενα με οδυνηρές για αυτούς απώλειες.Η εποχή των μνημονίων και της λιτότητας, της ύφεσης και της ανθρωπιστικής καταστροφής είναι εποχή που τα ρουσφέτια, οι εκβιασμοί και οι διαμεσολαβήσεις λαμβάνουν νέες μορφές, ενώ ενισχύεται η γραφειοκρατία. Σε αυτά τα φαινόμενα το δημοκρατικό αντιμνημονιακό κίνημα πρέπει άμεσα να ανοίξει μέτωπα.
epirusgate.blogspot.gr
