Η μουσικοθεραπεία αποτελεί συμπληρωματική θεραπεία, αφού ασχολείται με τις συναισθηματικές ανάγκες του ασθενούς συνολικά και όχι με συγκεκριμένες παθήσεις.
Εφαρμόζεται σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, αυτισμό, αναπτυξιακή καθυστέρηση, κατάθλιψη και άλλα ψυχικά προβλήματα, άνοια και ανίατες ασθένειες.
Σύμφωνα με τους θεραπευτές η μουσικοθεραπεία μπορεί να απελευθερώσει τον άνθρωπο από τη σωματική ένταση, να καταπολεμήσει το άγχος, να τονώσει την αυτοπεποίθηση και να προωθήσει την αυτοέκφραση και τη δημιουργικότητα.
Οι συνεδρίες είναι είτε ατομικές είτε ομαδικές, ενώ δεν χρειάζεται να γνωρίζει κάποιος μουσική ή να έχει ταλέντο για να συμμετάσχει σε ένα πρόγραμμα μουσικοθεραπείας.
Η μορφή της θεραπείας προσαρμόζεται και εξατομικεύεται ανάλογα με τις ανάγκες του ατόμου, και έτσι μπορεί να πάρει τη μορφή παιχνιδιού σε παιδιά προσχολικής ηλικίας ή να επικεντρώνεται στις αναμνήσεις σε έναν ανοϊκό ηλικιωμένο.
Κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, ο θεραπευτής και οι συμμετέχοντες είτε ακούγοντας μουσική, είτε χρησιμοποιώντας απλά μουσικά όργανα που δεν απαιτούν μουσική γνώση, δημιουργούν ένα μοναδικό μουσικό δρώμενο.
Οι τεχνικές της μουσικοθεραπείας διακρίνονται στις «δεκτικές» μεθόδους, που βασίζονται στη μουσική ακρόαση και στις "ενεργητικές", που βασίζονται στη μουσική ή ηχητική δημιουργία, μέσω του μουσικού αυτοσχεδιασμού.
Παρ’ όλα αυτά οι δύο αυτές γενικές κατηγορίες συνδυάζονται με πολλές άλλες μορφές έκφρασης όπως είναι η κίνηση, οι πλαστικές και εικαστικές τέχνες, το θεατρικό παιχνίδι και η λεκτική έκφραση.
