«Οι ηλικιωμένοι που αναμένουν μια περιορισμένη σε κάποιον βαθμό ικανοποίηση από την προσωπική τους κατάσταση στο μέλλον ζουν ολοφάνερα πιο πολύ και η υγεία τους είναι καλύτερη από τους ηλικιωμένους που φαντάζονται ένα ρόδινο μέλλον», αναφέρει σε ανακοίνωσή του το γερμανικό οικονομικό ινστιτούτο DIW, το οποίο επικαλείται μια πανεπιστημιακή μελέτη.
Σύμφωνα με το ΑΜΠΕ, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Φρίντριχ-Αλεξάντερ της Νυρεμβέργης, στη νότια Γερμανία, στηρίχθηκαν στα δεδομένα της γερμανικής κοινωνικοοικονομικής επιτροπής, δηλαδή σε μια μελέτη μεγάλου εύρους (30.000 προσώπων), η οποία διεξάγεται από το 1984.
Οι ερευνητές εξέτασαν τις απαντήσεις που δίνονταν ετησίως μεταξύ του 1993 και του 2003 από τους ερωτηθέντες όσον αφορά τον βαθμό της ικανοποίησής τους από την τρέχουσα κατάστασή τους και για τις εκτιμήσεις τους όσον αφορά έναν χρονικό ορίζοντα πέντε ετών. Οι ερευνητές στη συνέχεια επαλήθευσαν αν οι προσδοκίες των ερωτηθέντων ευδοκίμησαν ή όχι.
Από την έρευνά τους προέκυψε ότι το 43% των πιο ηλικιωμένων ερωτηθέντων φάνηκε υπερβολικά απαισιόδοξο, το 25% φάνηκε λογικό και το 32% υπερβολικά αισιόδοξο.
Όμως η έρευνα έδειξε ακόμη όσον αφορά την τελευταία αυτή ομάδα ότι ο κίνδυνος απώλειας των σωματικών ικανοτήτων ήταν πιο αυξημένος και ο κίνδυνος θανάτου ήταν επίσης κατά 10% υψηλότερος για τους πιο αισιόδοξους ανθρώπους.
«Είναι πιθανόν η απαισιοδοξία για το μέλλον να οδηγεί τους ηλικιωμένους να φροντίζουν περισσότερο για την υγεία τους και να είναι πιο προσεκτικοί απέναντι στον κίνδυνο», σχολίασε ο Φρίντερ Λανγκ, διευθυντής του ινστιτούτου γεροντολογικής και ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νυρεμβέργης.
Μεταξύ των ερωτηθέντων, οι πιο νέοι είναι αυτοί που εμφανίζονται ως οι πιο υπερβολικά αισιόδοξοι όσον αφορά την κατάστασή τους έπειτα από πέντε χρόνια και αυτοί που βρίσκονται στο άνθος της ζωή τους είναι οι πιο ρεαλιστές.
Όσο μεγαλώνει η ηλικία, τόσο πιο απαισιόδοξοι εμφανίζονται οι άνθρωποι, επισημαίνουν επίσης οι ερευνητές και παραδόξως, όσο υψηλότερο εισόδημα και καλή υγεία έχουν, τόσο πιο απαισιόδοξοι είναι, αναμφίβολα επειδή οι δυνατότητες βελτίωσης καθίστανται από αυτό το γεγονός μηδαμινές, επισήμανε επίσης ο Λανγκ.
