ένας από τους πολλούς δημοσίους υπαλλήλους του Ελλαδιστάν, με τα αυστηρά εκκλησιαστικά καθήκοντα στο ναό και τίποτα περισσότερο! Όμως, μπήκε και σε άλλα ... χωράφια, θέλοντας να δείξει ότι η αποστολή του δεν περιορίζεται μόνο εκεί, αλλά κυρίως, θα πρέπει να έχει και παρέμβαση στα κοινωνικά δρώμενα ως ένας ενεργός ρασοφόρος…
Ο παπάς του Ψηλορείτη, λοιπόν, είναι ο πρόεδρος του «Ψηλορείτη», της ομάδας ποδοσφαίρου του Αμαρίου που διακρίνεται στις υψηλές θέσεις του τοπικού ποδοσφαίρου του Ρεθύμνου, και είναι ο δεύτερος κληρικός στο νομό που κατέχει θέση προέδρου μετά τον παπά Ανδρέα Κεφαλογιάννη στον «Αετό» Ανωγείων, την άλλη ομάδα του μυθικού βουνού της Κρήτης, που και αυτός διακατέχεται από το ίδιο πάθος για τον ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό.
Η ανδρική ομάδα του Ψηλορείτη Αμαρίου
Βέβαια, το σημαντικό στο συγκρότημα του «Ψηλορείτη» είναι ότι τα παιδιά που συμμετέχουν στο παιδικό και ανδρικό τμήμα είναι παράλληλα και «βοηθοί των εφημερίων στα χωριά τους» και ζητούν «πολλές φορές το χρόνο εξομολόγηση» στους πνευματικούς τους. Ενώ το, επίσης, αξιοσημείωτο είναι ότι στη διοίκηση του «Ψηλορείτη» κατέχουν θέσεις άλλοι δυο κληρικοί της επαρχίας, ο παπά Αλέξης Πιπεράκης που ασκεί τα ενοριακά του καθήκοντα στο Νευς Αμάρι και ο παπά Κυριάκος Κατσαντώνης, ιερέας στα χωριά Νίθαυρη και Αποδούλου.
ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΟΥ…ΠΥΡΟΣ
Πως ενεπλάκη, όμως, ο παπά Διαμαντάκης στο ποδόσφαιρο, ακόμα και στην περιφέρεια, που από δεκάδες χρόνια εκπέμπει άρωμα σκανδάλων με… παράγκες, στημένα σημαιάκια και μαϊμού αποτελέσματα; Όλα ξεκινούν από την αγάπη και το ενδιαφέρον που εκδηλώνει για τα Αμαριωτάκια, που δεν είχαν ευκαιρίες «να βγουν παραέξω από τα χωριά τους» και να διακριθούν. Ο ίδιος, πατέρας πέντε παιδιών, που «περισσότερο ασχολείται με τα άλλα παιδιά παρά με τα δικά του», διαπίστωνε κάθε χρόνο και πιο πολύ, πως και αυτά τα παιδιά δικαιούνται αφού μοιράζονται όμοια τον ουρανό και τη γη…
Απαντά, λοιπόν: «Φιλοσοφία εμένα και όλων που συμμετέχουν στη διοίκηση του σωματείου, είναι να προσφέρουμε στα παιδιά της περιοχής. Αυτό ήταν εξαρχής το κίνητρό μας! Ο «Ψηλορείτης» ξεκίνησε το 1980 και έχει σήμερα 110 παιδιά στα τμήματα του ποδοσφαίρου και 65 παιδιά στα τμήματα στίβου. Ήμουν παλιός παίκτης στην ίδια ομάδα και το 2010 ανάλαβα πρόεδρος με τη σύμφωνη γνώμη όλων. Είναι προνόμιο να είσαι πρόεδρος σε μια ομάδα της περιφέρειας αλλά είναι και μεγάλη ευθύνη. Επιθυμία μου είναι να μην εγκαταλείψω αλλά να συνεχίσω από άλλο πόστο στις υποδομές ή στην ομάδα στίβου…»
Αξιοπρόσεκτο, ωστόσο, είναι ότι σε ολόκληρη την επαρχία οι πάντες «της κοινωνίας των ευγενών ανθρώπων», από τον μεγαλύτερο φορέα ως τον τελευταίο πολίτη, βρίσκονται πολύ κοντά στον «Ψηλορείτη» και στηρίζουν με κάθε τρόπο τις αγωνιστικές και εξωαγωνιστικές του δράσεις, με πρώτο τον δήμο, τον επιχειρηματία Γιάννη Γενεράλη, τη δημοτική επιχείρηση «Αμάρι» και σαράντα άλλους χορηγούς.
Τα κορίτσια της ομάδας του στίβου
ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΟΥ…ΠΥΡΟΣ
Πως ενεπλάκη, όμως, ο παπά Διαμαντάκης στο ποδόσφαιρο, ακόμα και στην περιφέρεια, που από δεκάδες χρόνια εκπέμπει άρωμα σκανδάλων με… παράγκες, στημένα σημαιάκια και μαϊμού αποτελέσματα; Όλα ξεκινούν από την αγάπη και το ενδιαφέρον που εκδηλώνει για τα Αμαριωτάκια, που δεν είχαν ευκαιρίες «να βγουν παραέξω από τα χωριά τους» και να διακριθούν. Ο ίδιος, πατέρας πέντε παιδιών, που «περισσότερο ασχολείται με τα άλλα παιδιά παρά με τα δικά του», διαπίστωνε κάθε χρόνο και πιο πολύ, πως και αυτά τα παιδιά δικαιούνται αφού μοιράζονται όμοια τον ουρανό και τη γη…
Απαντά, λοιπόν: «Φιλοσοφία εμένα και όλων που συμμετέχουν στη διοίκηση του σωματείου, είναι να προσφέρουμε στα παιδιά της περιοχής. Αυτό ήταν εξαρχής το κίνητρό μας! Ο «Ψηλορείτης» ξεκίνησε το 1980 και έχει σήμερα 110 παιδιά στα τμήματα του ποδοσφαίρου και 65 παιδιά στα τμήματα στίβου. Ήμουν παλιός παίκτης στην ίδια ομάδα και το 2010 ανάλαβα πρόεδρος με τη σύμφωνη γνώμη όλων. Είναι προνόμιο να είσαι πρόεδρος σε μια ομάδα της περιφέρειας αλλά είναι και μεγάλη ευθύνη. Επιθυμία μου είναι να μην εγκαταλείψω αλλά να συνεχίσω από άλλο πόστο στις υποδομές ή στην ομάδα στίβου…»
Αξιοπρόσεκτο, ωστόσο, είναι ότι σε ολόκληρη την επαρχία οι πάντες «της κοινωνίας των ευγενών ανθρώπων», από τον μεγαλύτερο φορέα ως τον τελευταίο πολίτη, βρίσκονται πολύ κοντά στον «Ψηλορείτη» και στηρίζουν με κάθε τρόπο τις αγωνιστικές και εξωαγωνιστικές του δράσεις, με πρώτο τον δήμο, τον επιχειρηματία Γιάννη Γενεράλη, τη δημοτική επιχείρηση «Αμάρι» και σαράντα άλλους χορηγούς.
Τα κορίτσια της ομάδας του στίβου
«Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΧΩΜΑ…»
Κι αν το ποδόσφαιρο στον κύκλο της διαφθοράς είναι το…γήπεδο που εύκολα γίνονται μπίζνες και επιτυγχάνονται χωρίς κόπους, εύκολοι πλουτισμοί από τους επιτήδειους, στο Αμάρι, όπως επισημαίνει ο παπά Διαμαντάκης, «είναι το ανάχωμα απέναντι σε πολλές, πολλές, πολλές παγίδες της κοινωνίας και η καλύτερη διέξοδος για τους νέους». Γιατί, προσθέτει «μέσα από τον αθλητισμό σμιλεύεται η ψυχή και το σώμα». Πέραν τούτου, με την άθληση εξασφαλίζεται καλύτερη υγεία και με τη διάκριση δίδεται η δυνατότητα «στα παιδιά του Αμαρίου να βγουν από τα χωριά τους, από το Ρέθυμνο και από την Κρήτη».
Χαρακτηρίζει κοινό τον αγώνα χριστιανού και αθλητή, ο πρόεδρος με το ράσο, απαντώντας εάν ταυτίζεται η Εκκλησία με τον αθλητισμό. «Ναι ταυτίζονται», εξηγεί, «γιατί ένας αγώνας είναι η πορεία του χριστιανού και ένας αγώνας είναι και η πορεία του αθλητή».
- Τα παιδιά του «Ψηλορείτη» είναι καλοί χριστιανοί; - ερωτάται.
«Τα παιδιά της ομάδας προέρχονται από χριστιανικές οικογένειες της επαρχίας, είναι βοηθοί μας στις εκκλησίες και ζητούν εξομολόγηση πολλές φορές το χρόνο…»
Κι αν το ποδόσφαιρο στον κύκλο της διαφθοράς είναι το…γήπεδο που εύκολα γίνονται μπίζνες και επιτυγχάνονται χωρίς κόπους, εύκολοι πλουτισμοί από τους επιτήδειους, στο Αμάρι, όπως επισημαίνει ο παπά Διαμαντάκης, «είναι το ανάχωμα απέναντι σε πολλές, πολλές, πολλές παγίδες της κοινωνίας και η καλύτερη διέξοδος για τους νέους». Γιατί, προσθέτει «μέσα από τον αθλητισμό σμιλεύεται η ψυχή και το σώμα». Πέραν τούτου, με την άθληση εξασφαλίζεται καλύτερη υγεία και με τη διάκριση δίδεται η δυνατότητα «στα παιδιά του Αμαρίου να βγουν από τα χωριά τους, από το Ρέθυμνο και από την Κρήτη».
Χαρακτηρίζει κοινό τον αγώνα χριστιανού και αθλητή, ο πρόεδρος με το ράσο, απαντώντας εάν ταυτίζεται η Εκκλησία με τον αθλητισμό. «Ναι ταυτίζονται», εξηγεί, «γιατί ένας αγώνας είναι η πορεία του χριστιανού και ένας αγώνας είναι και η πορεία του αθλητή».
- Τα παιδιά του «Ψηλορείτη» είναι καλοί χριστιανοί; - ερωτάται.
«Τα παιδιά της ομάδας προέρχονται από χριστιανικές οικογένειες της επαρχίας, είναι βοηθοί μας στις εκκλησίες και ζητούν εξομολόγηση πολλές φορές το χρόνο…»
- Δε σας πικραίνει όμως η αδικία στο αποτέλεσμα ενός αγώνα. Μήπως έγινε κάτι εκεί;
«Αν έχουμε αδικηθεί σε παιχνίδια, θέλω να πιστεύω ότι η διαμόρφωση ενός αποτελέσματος οφειλόταν σε ανθρώπινο λάθος και όχι σε κάποιο άλλο λόγο. Άλλωστε τα λάθη είναι μέρος ενός παιχνιδιού…
Η ομάδα μας τώρα είναι ψηλά στη βαθμολογία, πανηγυρίζουμε την επιτυχία, όμως στόχος μας δεν είναι να πάρουμε το πρωτάθλημα και να ανέβουμε σε μεγαλύτερη κατηγορία, δεν το επιτρέπουν και τα οικονομικά μας. Στόχος μας είναι να ασχοληθούν τα παιδιά με τον αθλητισμό και αυτή είναι η ουσία και φιλοσοφία μας παραμένει να προσφέρουμε στους νέους της περιοχής…»
Ο πρόεδρος παπά Μανώλης Διαμαντάκης εξομολογείται στο MadeinCreta, δηλώνοντας και την ουσία στα… άλλα χωράφια που καλλιεργεί τώρα και τρία χρόνια: «Είναι ξεκούραση για μένα να ασχολούμαι με τα παιδιά στο γήπεδο. Με αναζωογονούν και μου δίδουν δύναμη…»
«Αν έχουμε αδικηθεί σε παιχνίδια, θέλω να πιστεύω ότι η διαμόρφωση ενός αποτελέσματος οφειλόταν σε ανθρώπινο λάθος και όχι σε κάποιο άλλο λόγο. Άλλωστε τα λάθη είναι μέρος ενός παιχνιδιού…
Η ομάδα μας τώρα είναι ψηλά στη βαθμολογία, πανηγυρίζουμε την επιτυχία, όμως στόχος μας δεν είναι να πάρουμε το πρωτάθλημα και να ανέβουμε σε μεγαλύτερη κατηγορία, δεν το επιτρέπουν και τα οικονομικά μας. Στόχος μας είναι να ασχοληθούν τα παιδιά με τον αθλητισμό και αυτή είναι η ουσία και φιλοσοφία μας παραμένει να προσφέρουμε στους νέους της περιοχής…»
Ο πρόεδρος παπά Μανώλης Διαμαντάκης εξομολογείται στο MadeinCreta, δηλώνοντας και την ουσία στα… άλλα χωράφια που καλλιεργεί τώρα και τρία χρόνια: «Είναι ξεκούραση για μένα να ασχολούμαι με τα παιδιά στο γήπεδο. Με αναζωογονούν και μου δίδουν δύναμη…»
