μεταξύ 2 και 7 Βατ ανά τετραγωνικό μέτρο ίσως πρέπει να αναπροσαρμοστούν στα 0,5 με 1 Βατ.
Τα παραπάνω υποστηρίζει έρευνα που συνυπογράφουν η Αμάντα Άνταμς του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας και ο Ντέιβιντ Κιθ του Χάρβαρντ.
Οι προηγούμενες εκτιμήσεις υπέθεταν ότι το σύνολο μιας επιφάνειας μπορεί να καλυφθεί από ανεμογεννήτριες με παραγωγική δυναμικότητα από 2 ως 7 Βατ ανά τ.μ. Για περισσότερη ενέργεια το μόνο που χρειαζόταν ήταν πιο πολλές ανεμογεννήτριες και γη για να τοποθετηθούν.
Ωστόσο, η νέα έρευνα επισημαίνει το ενδεχόμενο περιορισμών στην παραγωγή που μπορεί να θέτει η ίδια η αλληλεπίδραση μεταξύ αιολικών πάρκων.
Κι αυτό διότι οι ανεμογεννήτριες δημιουργούν ενός είδους“αιολική σκιά” βραδύτερων αέριων μαζών πίσω τους, εξαιτίας της κίνησης των ελίκων των ανεμογεννητριών. Όταν εγκαθίσταται ένα αιολικό πάρκο, το φαινόμενο αυτό λαμβάνεται υπόψη ώστε οι ανεμογεννήτριες να τοποθετηθούν σε ικανή απόσταση μεταξύ τους ώστε να ελαχιστοποιηθούν ανεπιθύμητες επιπτώσεις.
Παρόλα αυτά, η έρευνα υποστηρίζει ότι το φαινόμενο αυτό δημιουργείται και σε επίπεδο αιολικού πάρκου, το οποίο όταν ξεπεράσει ένα ελάχιστο μέγεθος, μεταβάλλει την κίνηση των αερίων μαζών στην περιοχή.
Λαμβάνοντας υπόψη τις επιπτώσεις της λειτουργίας αιολικών πάρκων μεγάλης κλίμακας σε κοντινές εγκαταστάσεις, η έρευνα προτείνει ότι η παραγωγική δυναμικότητα των μεγάλων αιολικών πάρκων -εκείνων που καλύπτουν επιφάνεια μεγαλύτερη των 100 τετραγωνικών χιλιομέτρων- μεγιστοποιείται στα επίπεδα των 0,5 και 1 Βατ ανά τ.μ.
Οι δύο επιστήμονες καλούν τους φορείς λήψης αποφάσεων για τις ΑΠΕ να λάβουν υπόψη τους τον παραπάνω παράγοντα όταν σχεδιάζουν έργα ανάπτυξης της αιολικής ενέργειας σε συγκεκριμένες περιοχές.
Η έρευνα με τίτλο “Are global wind power estimates overstated” δημοσιεύεται στην επιθεώρηση“Environmental Research Letters 2013″.
