Τα σχόλια από πλευράς μας είναι εως και περιττά. Η υγεία δεν πρέπει να είναι προνόμιο κανενός και ειδικά των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού του τόπου μας. Δυστυχώς τείνει να γίνει είδος πολυτελείας και όχι αναφέρετο δικαίωμα όπως θα έπρεπε να είναι.
Διαβάστε αυτούσιο το σχόλιο του δόκτωρος Ιωσήφ Μουτήρη.
«Σήμερα στο γενικό νοσοκομείο Λευκωσίας βίωσα μια άσχημη εμπειρία και θα ήθελα να την μοιραστώ.
Γύρω στις 10.30 βγήκα από το ιατρείο και προχώρησα προς το ασανσέρ. Στο κάθισμα του διαδρόμου καθόταν και έκλαιγε μια γυναίκα γύρω στα 70.
Την πλησίασα και ρώτησα αν μπορούσα να βοηθήσω. Μου έδειξε με την απόγνωση στα μάτια της, ένα χαρτί.
Ηταν παραπεμπτικό για τεστ κόπωσης. Είχε γραφεί στις Πρώτες Βοήθειες τον Γενάρη 2013.
Μου είπε πως πήγε στις Πρώτες Βοήθειες ένα βράδυ με πόνο στο στήθος και αφού την εξέτασαν της είπαν ότι δεν έχει οξύ καρδιολογικό πρόβλημα. Στη συνέχεια της έδωσαν το παραπεμπτικό για το τέστ κόπωσης. Την επομένη με το παραπεμπτικό στο χέρι, η ασθενής επισκέφτηκε την καρδιολογική κλινική και ρωτώντας βρήκε το καρδιολογικό εργαστήρι, όπου γίνονται τα τεστ κόπωσης.
Έδειξε το παραπεμπτικό αλλά προς μεγάλη της απογοήτευση δεν της έδωσαν ραντεβού. Αντίθετα της έδωσαν ραντεβού σε καρδιολογικό ιατρείο, για 5 μήνες πιο ύστερα, δηλ για τον Μάιο 2013. Ημερομηνία για το τέστ κόπωσης θα πάρεις όταν πας στο ιατρείο, της είπαν.
Για 5 μήνες έκανε υπομονή. Πονούσε όταν περπατούσε ή όταν έπλενε τα ρούχα των παιδιών της.
Σήμερα, επιτέλους έφθασε η μέρα για την εξέταση.
Πήρε το πρωινό λεωφορείο και έφθασε έγκαιρα στο ραντεβού της. Ο γιατρός που την είδε της είπε πως ο πόνος που αισθάνεται είναι στηθάγχη και πως χρειάζεται τεστ κόπωσης για επιβεβαίωση και στη συνέχεια αγγειογράφημα. Της είπε πως μπορεί να της κάνει το τέστ κόπωσης μετά από 8 μήνες. Της είπε επίσης ότι στη διάρκεια αυτών των 8 μηνών δεν μπορεί να εγγυηθεί πως δεν θα πάθει έμφραγμα, αλλά δεν είχε δυνατότητες, είπε να κάνει νωρίτερα το τεστ. Μπορείς όμως να πας σε ιδιωτική κλινική, της είπε και να το κάνεις και σήμερα ακόμη.
Φυσικά θα πληρώσεις, της είπε.
Απελπισμένη καθόταν και έκλαιγε τη μοίρα της. Εχασε τον άντρα της πριν 3 χρόνια από καρδία και ήξερε τους κινδύνους.
Λεφτά για να επισκεφτεί ιδιωτική κλινική δεν είχε, το τέστ κόπωσης στο νοσοκομείο θα έπαιρνε ένα χρόνο περίπου για να γίνει, δεν ήξερε πραγματικά τι μπορούσε να κάνει….
Εντελώς τυχαία πέρασε από το μυαλό μου η παραπλανητική πληροφόρηση που δόθηκε απο πλευράς καρδιολογικής κλινικής στον υπουργό υγείας πριν από μία βδομάδα, ότι δεν υπάρχει λίστα αναμονής για τα τεστ κόπωσης στο νοσοκομείο Λευκωσίας!»
