Ιστικλάλ (του περίφημου δρόμου στο Πέραν), δίπλα στους κινηματογράφους «Αλκαζάρ» και «Μπέγιογλου», επίσης υπό κατεδάφιση. Τα σχέδια προβλέπουν τη δημιουργία ενός ακόμη... εμπορικού κέντρου στη θέση του.
Το «Εμέκ» κατασκευάστηκε από το λεβαντίνο αρχιτέκτονα Αlexandre Vallaury με 875 θέσεις και άνοιξε τις πύλες του το 1924. Για 30 χρόνια φιλοξένησε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κωνσταντινούπολης και αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο.
Ηδη ο κόσμος των τεχνών αλλά και οι απλοί πολίτες έχουν βγει στους δρόμους όχι μία αλλά δύο φορές προκειμένου να διαμαρτυρηθούν γι' αυτήν την τόσο εχθρική για την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας κίνηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κώστας Γαβράς, ο οποίος και είχε ηγηθεί των διαμαρτυριών μαζί με άλλους σκηνοθέτες και μέλη της κριτικής επιτροπής του κινηματογραφικού φεστιβάλ που διεξαγόταν εκείνες τις μέρες στην Κωνσταντινούπολη, είχε απευθύνει ανοιχτή επιστολή στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε αυστηρό τόνο.
«Είναι ντροπή», είχε γράψει ο καταξιωμένος σκηνοθέτης, «να σβήνεις ένα σημαντικό κομμάτι της μνήμης. Και μπορεί να τη συνεχίσουν στο μέλλον. Είναι πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό λάθος. Η διαδρομή μου μου επιτρέπει να απευθυνθώ στον πρωθυπουργό, τον θεματοφύλακα της πολιτιστικής συνοχής στην πόλη αυτή, να μην επιτρέψει την εμπορευματοποίηση ενός χώρου της τέχνης». Στο ίδιο πνεύμα ήταν και η επιστολή του R. Suchsland του Γερμανικού Συμβουλίου Κριτικών Κινηματογράφου (VDFL).
Η κατακραυγή της κοινής γνώμης, και εκτός Τουρκίας, ενάντια στη βία με την οποία απάντησαν οι τουρκικές αρχές στην πρώτη διαδήλωση -πολλοί άνθρωποι τραυματίστηκαν από τη χρήση αντλιών νερού, δύο δημοσιογράφοι μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο, ενώ έγιναν και τέσσερις συλλήψεις (μεταξύ των συλληφθέντων ήταν ο Μπεργκέ Γκιουλ, μέλος της κριτικής επιτροπής του φεστιβάλ και του Παγκόσμιου Συμβουλίου Κινηματογράφου)- είναι γενική. Δυστυχώς, όμως, το εν λόγω θέατρο συνεχίζει να κινδυνεύει, την ίδια στιγμή, μάλιστα, που αντίστοιχη μοίρα περιμένει τους όμορφους κινηματογράφους «Αλκαζάρ» και «Μπέγιογλου».
Ανάλογη εμπειρία στην Ελλάδα είχαμε με το θέατρο «Εμπρός» στου Ψυρρή, στην Αθήνα, που σήμερα χρησιμοποιείται θαυμάσια από μικρούς κυρίως θιάσους. Σε αντίθεση με το θέατρο της πλατείας Κοτζιά και το περίφημο Δημοτικό Θέατρο, που δεν είχαν την ίδια τύχη, αφού τα κατεδάφισε ο Σκυλίτσης επί χούντας...
