Ο προϊστάμενος εισαγγελίας εφετών, Ανατολικής Κρήτης κ. Ζαχαρίας Κοκκινάκης , ο υποναύαρχος ε.α Λιμενικού Σώματος Γιώργος Περάκης, ο μαιευτήρας ...Νίκος Μαρταβατζής, ο πυρηνικός γιατρός Φραγκίσκος.
Ανάμεσα στον κ. Περάκη (αριστερά) και κ. Κοκκινάκη (δεξιά) είναι ο μαθηματικός κ. Γιώργος Γιαπιτζάκης. Στα 90 του, τίμησε τους μαθητές του και χόρεψε ζειμπέκικο
Δασκαλάκης, ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Μιχάλης Κριτσωτάκης, ο αδερφός της Μαρίας Δαμανάκη, Μανώλης, εκπαιδευτικοί, αρχιτέκτονες, γνωστοί επιχειρηματίες και πολλοί άλλοι, ήταν όλοι μαζί σε μια τάξη!
Αποφοίτησαν από την τάξη του Στ1 κλασικού έτους 1973 του Β’ Γυμνασίου Αρρένων Ηρακλείου, πριν 40 χρόνια, στις 2 Ιουνίου 1973.
Συναντήθηκαν ακριβώς 40 χρόνια μετά, πριν λίγες ημέρες, και είχαν καλέσει και τους καθηγητές τους. Μάλιστα τους χάρισαν ένα κλαδί ελιάς ευχαριστώντας τους ακόμα και σήμερα, τόσα χρόνια μετά,για αυτά που τους πρόσφεραν τότε, και κυρίως για τη γνώση.
Ο διοργανωτής όλης αυτής της ιστορίας, ο κ Άγγελος Βαρδάκης διακεκριμένος ασφαλιστικός σύμβουλος που «ξενιτεύτηκε» και πήγε στην Αθήνα, όταν έφυγε για να σπουδάσει κράτησε την ασπρόμαυρη φωτογραφία της αποφοίτησης.
O εμπνευστής και διοργανωτής της συνάντησης κ.Άγγελος Βαρδάκης
Εκείνη την ημέρα έβαλε στο μυαλό του, ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι ίσως κάποτε συναντηθούν ξανά.
Έγραψε ένα ένα τα ονόματά τους (συμμαθητών και καθηγητών) και τους έβαλε να υπογράψουν κιόλας! Μάλιστα ο Στάθης Μονιάκης θα υπέγραφε τότε ως ... μπατζανάκης του!
Τα χρόνια πέρασαν για όλους και ο καθένας διακρίθηκε στο δικό του τομέα. Οι περισσότεροι πέρασαν στο Πανεπιστήμιο, σπούδασαν, άλλοι επέλεξαν τον ιδιωτικό τομέα. "Πέρα από το επάγγελμα που ακολούθησαν όλοι τους ήταν καλά παιδιά (!) και έγιναν σπουδαίοι άνθρωποι" - λέει στο MadeinCreta ο κ. Άγγελος Βαρδάκης και έγραψε και σε μια μαντινάδα ο ένας εκ των συμμαθητών ο κ. Στάθης Μονιάκης ο μαντιναδολόγος της παρέας.
Ο κ. Βαρδάκης γύρισε όλο τον κόσμο αλλά αυτή τη φωτογραφία δεν την ξέχασε - ούτε τον σκοπό του.
Οι καθηγητές Γ. Κατσαράκης και Μ.Λυδάκης ο φυσικός που στη συνάντηση δεν πήγε με άδεια τα χέρια. Κράταγε τους καταλόγους βαθμολογίας!Αυτή η φυσική είχε "πονέσει" πολλούς
Φέτος που πλησίαζε η συμπλήρωση των 40 ετών της αποφοίτησης, τα τηλέφωνα άρχισαν να παίρνουν φωτιά. Ο ένας ανέλαβε να βρει τον άλλον και κανείς δεν ξέχασε τους καθηγητές.
Και σε αυτή τη συνάντηση δεν ήταν οι γνωστοί ή οι επιφανείς πολίτες της πόλης του Ηράκλειου, ήταν απλά οι συμμαθητές - χωρίς αξιώματα.
Οι συμμαθητές που θυμήθηκαν τα πειράγματα, τα φλερτ με το σχολείο των θηλέων, τη φοίτηση στη διάρκεια της Χούντας και τους αυστηρούς καθηγητές.
Και οι εξομολογήσεις μάλλον είχαν την τιμητική τους, καθώς ένας εκ των καθηγητών είπε σε μαθητή του ότι κακώς τον είχε "αφήσει" τότε. Και σαράντα χρόνια μετά ... αυτή και αν είναι εξομολόγηση!
Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε το 1972 και απεικονίζει τους μαθητές της πέμπτης Γυμνασίου. Στο συνολό τους ήταν 63, προβιβάστηκαν στην έκτη Γυμνασίου οι 42
Βέβαια τότε το να μείνεις σε τάξη και μάλιστα από το δημοτικό δεν ήταν σπάνιο. Για αυτό και οι απόφοιτοι της συγκεκριμένης τάξης γεννήθηκαν άλλοι το 1953, άλλοι το 1954 και άλλοι το 1955.
Οι κύριοι Βεκράκης, Κυριακάκης, Κασαπάκης
Η «μεγάλη σφαγή» έγινε στις δυο τελευταίες τάξεις, στην πέμπτη τάξη ήταν 63 και στην έκτη προβιβάστηκαν μόνο οι 42.
Παρ'όλη την αυστηρότητα όμως, τις χαμένες τάξεις, ένα περίεργο δέσιμο έδενε μαθητές και καθηγητές. Ήταν οι εποχές που στο σχολείο δεν ήταν κανείς αδιάφορος.
Και αν και ήταν η περίοδος της Χούντας,κάπου φαινόταν μια ελπίδα κι όλοι ήθελαν να προσπαθήσουν για κάτι.
«Ήταν τότε που οι μαθητές σέβονταν το δάσκαλο και πραγματικά τον φοβούνταν αλλά τον αγαπούσαν κιόλας. Και οι καθηγητές μας αγαπούσαν. Εγώ αυτό το έχω εισπράξει και σε προσωπικό επίπεδο. Με πρωτοβουλία ενός καθηγητή συγκεντρώθηκαν χρήματα και αγόρασα το βιβλίο Φυσικής του Περιστεράκη για να το διαβάσω και να προετοιμαστώ για τις εξετάσεις».
Δράκος Φραγκιαδάκης και Μανώλης Δαμανάκης
Παρ'όλη την αυστηρότητα όμως, τις χαμένες τάξεις, ένα περίεργο δέσιμο έδενε μαθητές και καθηγητές. Ήταν οι εποχές που στο σχολείο δεν ήταν κανείς αδιάφορος.
Και αν και ήταν η περίοδος της Χούντας,κάπου φαινόταν μια ελπίδα κι όλοι ήθελαν να προσπαθήσουν για κάτι.
«Ήταν τότε που οι μαθητές σέβονταν το δάσκαλο και πραγματικά τον φοβούνταν αλλά τον αγαπούσαν κιόλας. Και οι καθηγητές μας αγαπούσαν. Εγώ αυτό το έχω εισπράξει και σε προσωπικό επίπεδο. Με πρωτοβουλία ενός καθηγητή συγκεντρώθηκαν χρήματα και αγόρασα το βιβλίο Φυσικής του Περιστεράκη για να το διαβάσω και να προετοιμαστώ για τις εξετάσεις».
Δράκος Φραγκιαδάκης και Μανώλης Δαμανάκης
Βέβαια η χούντα επηρέασε και λίγο τον επαγγελματικό προσανατολισμό των παιδιών. Ο κ. Βαρδάκης για παράδειγμα πέρασε δεύτερος στη σχολή Ευελπίδων.
Μετά τη Χούντα και βλέποντας την εικόνα που είχαν οι πολίτες για το στρατό δεν έφτασε ούτε στην πύλη. Είχε και άλλη επιλογή, τη Σιβατανίδειο Σχολή όπου σπούδασε ηλεκτρονικός. «Ήθελα να πάω κάπου που μπορεί να μετανιώσω και επαγγελματικά δε φοβόμουν το ρίσκο. Αν πήγαινα στον στρατό αυτή την επιλογή δε θα την είχα».
-Είστε ο άνθρωπος των αναμνήσεων;
«Δεν ξέρω πόσο καλό είναι να ζει κανείς με το παρελθόν, τις ρίζες του. Είμαι όμως της άποψης ότι θα πρέπει να τις σέβεται και να τις εκτιμάει. Το σχολείο είναι μια ρίζα δυνατή και όπως λέει και η μαντινάδα «η ρίζα θρέφει την κορφή, η ρίζα την ξεραίνει και ας είναι μέσα στη γη χωστή και καταφρονεμένη». Εγώ τις ρίζες μου θέλω να τις έχω. Λείπω από το '73 από την Κρήτη αν και συχνά την επισκέπτομαι για την οικογένειά μου. Όλοι στην Κρήτη είναι, εκτός από εμένα.»
-Πως νιώσατε όταν συναντηθήκατε ξανά ύστερα από τόσα χρόνια;
Οι κύριοι Δαφέρμος και Παρανυχιανάκης
«Η συνάντηση για όλους μας ήταν πολύ συγκινητική, ήταν ένα βράδυ δακρύων. Πολλές φορές μας πήραν τα ζουμιά. Νομίζω τέτοια γεγονότα τραυματίζουν τον πανδαμάτορα χρόνο, ώστε "πιο σιγά να πηγαίνει" όπως λέμε στην Κρήτη με τη μαντινάδα:
Μετά τη Χούντα και βλέποντας την εικόνα που είχαν οι πολίτες για το στρατό δεν έφτασε ούτε στην πύλη. Είχε και άλλη επιλογή, τη Σιβατανίδειο Σχολή όπου σπούδασε ηλεκτρονικός. «Ήθελα να πάω κάπου που μπορεί να μετανιώσω και επαγγελματικά δε φοβόμουν το ρίσκο. Αν πήγαινα στον στρατό αυτή την επιλογή δε θα την είχα».
-Είστε ο άνθρωπος των αναμνήσεων;
«Δεν ξέρω πόσο καλό είναι να ζει κανείς με το παρελθόν, τις ρίζες του. Είμαι όμως της άποψης ότι θα πρέπει να τις σέβεται και να τις εκτιμάει. Το σχολείο είναι μια ρίζα δυνατή και όπως λέει και η μαντινάδα «η ρίζα θρέφει την κορφή, η ρίζα την ξεραίνει και ας είναι μέσα στη γη χωστή και καταφρονεμένη». Εγώ τις ρίζες μου θέλω να τις έχω. Λείπω από το '73 από την Κρήτη αν και συχνά την επισκέπτομαι για την οικογένειά μου. Όλοι στην Κρήτη είναι, εκτός από εμένα.»
-Πως νιώσατε όταν συναντηθήκατε ξανά ύστερα από τόσα χρόνια;
Οι κύριοι Δαφέρμος και Παρανυχιανάκης
«Η συνάντηση για όλους μας ήταν πολύ συγκινητική, ήταν ένα βράδυ δακρύων. Πολλές φορές μας πήραν τα ζουμιά. Νομίζω τέτοια γεγονότα τραυματίζουν τον πανδαμάτορα χρόνο, ώστε "πιο σιγά να πηγαίνει" όπως λέμε στην Κρήτη με τη μαντινάδα:
«Νά ξερα από πού περνά ο χρόνος και διαβαίνει
Τουλάχιστον θα τον τραυμάτιζα σιγα-σιγά να πιαίνει».
Η αφιέρωση στους καθηγητές
Στους καθηγητές οι μαθητές είχαν επιφυλάξει και μια ωραία έκπληξη. Τους πρόσφεραν ένα κλαδί ελιάς επιχρυσωμένο που συνοδευόταν από μια κάρτα με τη φωτογραφία των αποφοίτων και την εξής αφιέρωση: «Στους καθηγητές μας, "ως αμυδρό της λήθης έρεισμα" χαρίζουμε, το μικρό κλωνάρι ελιάς, σύμβολο της σοφίας τους.
Οι κύριοι Πιτσικάκης, Ταμιωλάκης και Χατζηδάκης
Με τα φύλλα του, σύμβολο των μαθητών που "πέρασαν" από τα χέρια τους. Εμείς, μερικά από αυτά, οι απόφοιτοι της τάξης 1973, Σας ευχόμαστε, να σας έχει ο Θεός γερούς, να συνεχίσετε, "το βάσανο της Ζωής".
Μεταδίδοντας πάντα σε μας και στα παιδόγγονα σας, την Αγάπη και την σοφία σας.
Σας Ευχαριστούμε»
Όλοι μαζί έδωσαν ραντεβού να συναντηθούν ξανά με παιδιά και εγγόνια
*Στη σχολική φωτογραφία διακρίνονται:
Στην κάτω σειρά οι καθηγητές (από αριστερά) : Γ. Μαλανδράκης (μαθηματικός), Φερετζάκης, Γοβατζιδάκη (καθ. Γαλλικών), Θ. Κοφινίδης (Γυμνασιάρχης), Μ. Λεμπιδάκη (καθ. Αγγλικών) Γ.Παπαγιαννάλης (χημικός), Γ. Κατσαράκης (φιλόλογος), Ν.Παζαριακιώτης.
Στη δεύτερη σειρά (από αριστερά), πρώτος διακρίνεται ο Στάθης Μονιάκης. Δίπλα του, ο Νίκος Μαρταβατζής μαιευτήρας στο ΠΑΓΝΗ, ο Δράκος Φραγκιαδάκης, Γιώργος Τσιντάρης, Ζαχαρίας Πιτσικάκης φυσικοθεραπευτής, Γιώργος Σπυριδάκης πρόεδρος ορειβατικού συλλόγου και συνταξιούχος δάσκαλος, ο πυρηνικός γιατρός Φραγκίσκος Δασκαλάκης. Οι δύο τελευταίοι της ίδιας σειράς είναι ο Γιώργος Περάκης υποναύαρχος εν Αποστρατεία Λιμενικού Σώματος και ο κ. Μαλανδράκης ο οικονομικός διευθυντής της περιφέρειας υγείας.
Στην τρίτη σειρά (από αριστερά) πρώτος είναι ο Βαγγέλης Χατζηδάκης αρχιτέκτων και 8ος ο προϊστάμενος εισαγγελίας εφετών Ανατολικής Κρήτης κ. Ζαχαρίας Κοκκινάκης.
Στη τέταρτη σειρά (από αριστερά) δεύτερος είναι ο κ. Βεκράκης, πέμπτος ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μιχάλης Κριτσωτάκης. Ο κ. Άγγελος Βαρδάκης είναι ο προτελευταίος. Ο τελευταίος είναι ο Μανώλης Δαμανάκης (αδερφός της Μαρίας Δαμανάκη).
