σημείωμα προς όλα τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας. Στην επιστολή του τονίζει την ανάγκη για λήψη κρίσιμων αποφάσεων, υποδεικνύοντας πως ήρθε η ώρα να απαντηθεί το ερώτημα: γιατί παρέχεται και σε ποιους παρέχεται το επίδομα.
Ο κ. Χριστοφίδης εξηγεί πως το επιχείρημα που προβάλλεται είναι ότι σε μια περίοδο αιματηρών περικοπών των δημοσίων δαπανών γενικά και του κρατικού μισθολογίου ειδικά, η αδιάκριτη πληρωμή ενός σεβαστού επιδόματος -περίπου €1,2 εκατ. ανά έτος- σε ήδη υψηλόμισθους δεν δικαιολογείται. Προσθέτει πως το πανεπιστήμιο θα μπορούσε να αντιτάξει το δικό αντίλογο, ότι δηλαδή το επίδομα είναι μέρος του μισθού. Συμπληρώνει, ωστόσο, ότι «δυστυχώς το επιχείρημα αυτό δεν βρίσκει πλέον ευήκοα ώτα εκ μέρους της Πολιτείας».
Κατά τον πρύτανη, το δίλημμα που τίθεται είναι το εξής: είτε το επίδομα θα καταργηθεί ή θα παρέχεται αξιοκρατικά με κριτήρια ακαδημαϊκής επίδοσης. Εξηγεί πως όσο διανύαμε περίοδο ευημερίας τέτοια διλήμματα δεν τίθεντο. Για να προσθέσει πως τώρα, όμως, «ό,τι θεωρούσαμε αυτονόητο πρέπει να το δικαιολογήσουμε, ό,τι συνιστούσε βεβαιότητα, αμφισβητείται».
Διευκρινίζει πως το πανεπιστήμιο θα μπορούσε να ακολουθήσει έναν τρίτο δρόμο και να υιοθετήσει την άποψη «όλα ή τίποτα». Παρόλα αυτά υποδεικνύει πως κάτι τέτοιο δεν θα ήταν σωστό και πως η επιλογή «να αμυνθούμε δογματικά του status quo είναι αμυντική και αδιέξοδη».
Μέσα σε αυτό πλαίσιο, τονίζει πως έφτασε ο καιρός για ένα διεισδυτικό αναστοχασμό: «Είναι δίκαιο να παίρνουν το επίδομα όλοι αδιακρίτως ανεξαρτήτως επιδόσεων; Τι κίνητρα για καλύτερες επιδόσεις παρέχουμε στις ανώτερες ακαδημαϊκές βαθμίδες όταν επικρατεί μια ισοπεδωτική λογική αμοιβών; Πώς θα ανταμείψουμε τους καλούς και πώς θα κρατήσουμε τους άριστους όταν το σύστημα οικονομικών κινήτρων είναι τέτοιο που δεν επιτρέπει διαφοροποιήσεις;»
Με βάση τα πιο πάνω, επισημαίνει ότι θα πρέπει να αρχίσει η συζήτηση για απάντηση των σχετικών ερωτημάτων. «Ξέρω ότι προτείνω μια δύσκολη πορεία. Δεν θα σας χαϊδέψω τα αυτιά. Σας έλεγα και θα σας λέω πάντα την αλήθεια. Δεν με ενδιαφέρει να είμαι πρύτανης για να ασκώ απλώς ένα αξίωμα, αλλά για να προωθώ αυτό που θεωρώ ότι προάγει το κοινό καλό» σημειώνει και καταλήγει: «Θα κάνω ό,τι μπορώ για να πείσω, με το λόγο και το παράδειγμά του έτσι ώστε, σε αυτήν την πορεία, να σας έχω όλους συμμάχους».
philenews.com
