Ο Ανδρέας αποτελεί μια αρκούδα σύμβολο για τον ΑΡΚΤΟΥΡΟ καθώς είναι το πρώτο αρσενικό που κατοίκησε το Καταφύγιο του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ το 1993. Φέτος έκλεισε τα 50 και ήταν και ο πιο γηραιός κάτοικος του Καταφυγίου καθώς και όλων των Καταφυγίων Άγριας Ζωής του κόσμου. Αγαπήθηκε από χιλιάδες κόσμο ενώ από το 1993 μέχρι σήμερα τον υιοθέτησαν περίπου 300 πολίτες και υποστήριξαν έτσι την προσπάθεια του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ να τον κρατήσει στη ζωή με επάλληλες χειρουργικές επεμβάσεις και εντατική κτηνιατρική παρακολούθηση. Αποτέλεσε έμπνευση για λούτρινο παιχνίδι και για παιδικό βιβλίο.Ο Ανδρέας εδώ και περίπου 10 χρόνια απολάμβανε δικό του διαμέρισμα στη δασική έκταση του Καταφυγίου στο Νυμφαίο προκειμένου να μην ενοχλείται ούτε από τις άλλες αρκούδες αλλά και από τους επισκέπτες. Ο Ανδρέας ήταν μια από τις τελευταίες ζωντανές αρκούδες χορεύτριες που φιλοξενούνται στο Καταφύγιο Αρκούδας καθώς το βάναυσο έθιμο έληξε στη χώρα μας με την επιτυχή δράση του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ το 1997. Σήμερα στο Καταφύγιο Αρκούδας ζουν συνολικά 10 αρκούδες που προέρχονται από αιχμαλωσία, χορεύτριες, ορφανές και ζωολογικούς κήπους. Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ καλεί ευαισθητοποιημένους πολίτες και εταιρίες να συνδράμουν στο απαιτητικό έργο της ασφαλούς φιλοξενίας και εντατικής περίθαλψης των αρκούδων στο Καταφύγιο που λειτουργεί στο Νυμφαίο της Φλώρινας.
Η ιστορία του Ανδρέα
Η ιστορία του Ανδρέα
Ο Ανδρέας κατασχέθηκε τον Ιανουάριο του 1993 από αρκουδιάρη στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Έφτασε στο Περιβαλλοντικό Κέντρο του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ υποσιτισμένος, φοβισμένος και σε άθλια φυσική κατάσταση. Το βάρος του δεν ξεπερνούσε τα 90 κιλά, είχε αλυσίδα περασμένη με δυο χαλκάδες που του τρυπούσαν τη μύτη, θαμπό και μαδημένο τρίχωμα και κατεστραμμένη όραση. Έζησε όλη του τη ζωή σε αιχμαλωσία. Στον Κτηνιατρικό Σταθμό του έγιναν τα απαραίτητα εμβόλια και αποπαρασιτισμός. Τον Μάιο του 1993 του αφαιρέθηκαν όλα τα χαλασμένα δόντια. Ακόμη, υποβλήθηκε σε επέμβαση καταρράκτη και στα δύο μάτια. Ο Ανδρέας ήταν ήρεμος και φιλικός αρκούδος. Το τρίχωμά του είχε αποκατασταθεί παρόλο που είχε γκριζάρει, όχι όμως και η όρασή του. Το βάρος του τα τελευταία χρόνια ήταν περίπου 150 kg.Για να μην τον ενοχλούν οι άλλες αρκούδες ο Ανδρέας έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του σε δικό του περιφραγμένο χώρο στο Καταφύγιο όπου άφηνε ακόμη και γάτες να μπαίνουν μέσα, να φωλιάζουν στο τρίχωμά του και να κοιμούνται μαζί του. Ιδιαίτερα κοινωνικός ο παππούς Ανδρέας, απολάμβανε τις σύντομες επισκέψεις από το προσωπικό και τους εθελοντές του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ.
Αντιλαμβανόταν την παρουσία τους μέσω της πιο ισχυρής αίσθησης των αρκούδων, αυτήν της όσφρησης, μια και οι άλλες αισθήσεις του έχουν εξασθενήσει και τους πλησίαζε με αργά βήματα, αλλά με μεγάλο ενθουσιασμό! Συχνά οι φροντιστές του Καταφυγίου τον τάιζαν μέλι με κουταλάκι και του άρεσε πολύ. Έφτασε σε μεγάλη ηλικία, 50 ετών, ξεπερνώντας κάθε προσδόκιμο -που υπολογίζεται στα 25-30 έτη για τις αρκούδες. Είναι αρκούδα θρύλος, καθώς καμιά άλλη αρκούδα στον κόσμο δεν έχει καταγραφεί ποτέ σε αυτή την ηλικία.
