Το φαινόμενο της «διαρροής εγκεφάλων» βαίνει συνεχώς κλιμακούμενο στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, κυρίως ανάμεσα στους νέους επιστήμονες υψηλών προσόντων που εγκαταλείπουν τη χώρα για να αναζητήσουν μια... καλύτερη προοπτική στην Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη, στις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Αυστραλία, την Άπω Ανατολή, και στις Αραβικές Χώρες. Οι στατιστικές και οι μαρτυρίες που δημοσιεύονται σε επιστημονικά περιοδικά και εφημερίδες δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης της έκτασης του φαινομένου, ενώ παράλληλα βλέπουμε τα νοσοκομεία, τα πανεπιστήμια, τα ερευνητικά κέντρα, τις εταιρίες …να χάνουν το πιο δημιουργικό και δυναμικό τους κομμάτι, και τις υποδομές που έχουν δημιουργηθεί με πολύ κόπο και πόρους να καταρρέουν.
Επιστήμονες που για τις σπουδές τους επενδύθηκαν ένα μεγάλο μέρος τμήμα των πόρων της ελληνικής οικογένειας και της ελληνικής πολιτείας, βρίσκονται σήμερα αναγκασμένοι να μεταναστεύσουν για να μην μείνουν άνεργοι ή, στην καλύτερη περίπτωση, ημιαπασχολούμενοι. Από τις θέσεις που καταλαμβάνουν σε άλλες χώρες συμβάλλουν στην ανάπτυξη των χωρών που τους υποδέχονται, προσφέροντας υπηρεσίες υψηλότατου επιπέδου, ενώ παράλληλα η Ελλάδα στερείται από ένα πολύτιμο κεφάλαιο.
Θα πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα μια σειρά μέτρων για την ανάσχεση του φαινομένου αυτού, καθώς η χώρα κινδυνεύει να στερηθεί την απαραίτητη για την ανάπτυξη τεχνογνωσία.
Σ’ αυτό το ζήτημα είναι απαραίτητο να υπάρξουν στοχευμένες παρεμβάσεις ανά κατηγορία επιστημονικού κλάδου, ώστε να βρεθούν λύσεις που θα εγγυώνται την προστασία του ανθρώπινου δυναμικού και των υποδομών. Είναι σαφές ότι η μείωση της γραφειοκρατίας, η οποία έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις στη Δημόσια Διοίκηση, και η εκλογικευμένη κατανομή των πόρων παράλληλα με μια γενναία αύξηση της χρηματοδότησης της έρευνας μπορούν να διαμορφώσουν ένα περιβάλλον βιώσιμο για το επιστημονικό δυναμικό, το οποίο θα μπορεί να αναπτύξει το φάσμα των δεξιοτήτων του προς όφελος του πολίτη.
Επιστήμονες που για τις σπουδές τους επενδύθηκαν ένα μεγάλο μέρος τμήμα των πόρων της ελληνικής οικογένειας και της ελληνικής πολιτείας, βρίσκονται σήμερα αναγκασμένοι να μεταναστεύσουν για να μην μείνουν άνεργοι ή, στην καλύτερη περίπτωση, ημιαπασχολούμενοι. Από τις θέσεις που καταλαμβάνουν σε άλλες χώρες συμβάλλουν στην ανάπτυξη των χωρών που τους υποδέχονται, προσφέροντας υπηρεσίες υψηλότατου επιπέδου, ενώ παράλληλα η Ελλάδα στερείται από ένα πολύτιμο κεφάλαιο.
Θα πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα μια σειρά μέτρων για την ανάσχεση του φαινομένου αυτού, καθώς η χώρα κινδυνεύει να στερηθεί την απαραίτητη για την ανάπτυξη τεχνογνωσία.
Σ’ αυτό το ζήτημα είναι απαραίτητο να υπάρξουν στοχευμένες παρεμβάσεις ανά κατηγορία επιστημονικού κλάδου, ώστε να βρεθούν λύσεις που θα εγγυώνται την προστασία του ανθρώπινου δυναμικού και των υποδομών. Είναι σαφές ότι η μείωση της γραφειοκρατίας, η οποία έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις στη Δημόσια Διοίκηση, και η εκλογικευμένη κατανομή των πόρων παράλληλα με μια γενναία αύξηση της χρηματοδότησης της έρευνας μπορούν να διαμορφώσουν ένα περιβάλλον βιώσιμο για το επιστημονικό δυναμικό, το οποίο θα μπορεί να αναπτύξει το φάσμα των δεξιοτήτων του προς όφελος του πολίτη.
