Το φυτίλι για την ανατίναξη της πυριτιδαποθήκης των Βαλκανίων, είχε ανάψει η Γερμανία, με την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων. Όφελος δικό της ήταν η ανεξαρτητοποίηση της Κροατίας -προτεκτοράτου των Γερμανών, όπου κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο οι Κροάτες Ουστάσι εξολόθρευσαν 800.000 Σέρβους-, το δε όφελος των ισχυρών ήταν ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας και η δημιουργία αδύναμων κρατών.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε προειδοποιήσει πως ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας -με την υπογραφή του τότε ΥΠΕΞ κ. Α. Σαμαρά- θα δημιουργήσει μύρια προβλήματα, όπως και έγινε. Φαίνεται πάντως, πως ούτε ο βομβαρδισμός αμάχων, ούτε η καταστροφή της Σερβίας έδωσαν τέλος στα γεγονότα.
Ο υπογραφόμενος, σε πρόσφατη επικοινωνία του με συνάδελφο στο Βελιγράδι, του μετέφερε αυτό που γράφηκε -επανειλημμένως- σ’ αυτήν την στήλη. Ότι δεν πρόκειται η Δύση να αφήσει τους Σέρβους σε χλωρό κλαρί, όσες υποχωρήσεις και αν κάνουν. Και έκαναν πολλές, με εμφυτευμένους ηγέτες, ακόμη και σε σοβαρά θέματα ηθικής τάξεως. Όπως φερ’ ειπείν την παράδοση Σέρβων ηγετών που αντιστάθηκαν στον διαμελισμό της χώρας τους. Προκειμένου να γίνουν δεκτοί στα διεθνή φόρα, εκτός των άλλων, παρέδωσαν του Μιλόσεβιτς, Κάραζιτς, Μπλάντιτς στους δικαστές της Χάγης, με προδιαγεγραμμένη την τύχη τους.
Ο λόγος που υποστηρίζω ότι δεν έχει τύχη η Σερβία, είναι πως πρόκειται για τον μοναδικό λαό στον κόσμο, που είναι ταυτόσημος με τους Ρώσους. Είναι και Σλάβοι και Ορθόδοξοι χριστιανοί. Ακόμη και οι ορθόδοξοι που δεν είναι Σλάβοι -όπως εμείς- σύμφωνα με τον Χάντιγκτον είναι υποδεέστεροι λαοί, επειδή «δεν δημιούργησαν πολιτισμό» (ενώ οι προπάτορες του Χάντιγκτον δημιούργησαν!). Εξ αντικειμένου, οι Σέρβοι είναι φύσει και θέσει ταυτισμένοι με τους Ρώσους, και θα τους βλέπουν πάντα ως ρωσικό δούρειο ίππο στους δυτικούς οργανισμούς.
Τώρα, η Γερμανία επανέρχεται και απαιτεί ουσιαστικά να αναγνωρίσει η Σερβία το Κοσσυφοπέδιο (είναι σαν να αναγνώριζε η Λευκωσία τα Κατεχόμενα ως ανεξάρτητο κράτος). Η δε Σερβία δεν κρύβει την ενόχλησή της για τους «δύσκολους όρους» που έθεσε η Γερμανία, με τις δηλώσεις του προέδρου της Σερβίας, κ. Τόμισλαβ Νίκολιτς, στη ΡαδιοΤηλεόραση HRT της Κροατίας.
Ο κ. Νίκολιτς δήλωσε ότι το γερμανικό Bundestag έθεσε δύσκολους όρους για ένταξη της Σερβίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και ότι υπάρχουν όροι τους οποίους η Σερβία θα τηρήσει πολύ δύσκολα. Επιπλέον, ανέφερε πως αναμένει από την κ. Μέρκελ να δώσει απάντηση στο ερώτημα εάν ανάμεσα στους όρους που έθεσε το Bundestag κρύβεται και το αίτημα να αναγνωρίσει η Σερβία την ανεξαρτησία του ψευδοκράτους του Κοσσυφοπεδίου πριν από την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Επίσης, ο κ. Νίκολιτς ανέφερε ότι το Βελιγράδι δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. «Όμως, οι παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έθεσαν ενώπιον της Σερβίας έναν τέτοιο όρο και οι ίδιοι τόνισαν, σε κάθε έκθεσή τους και σε κάθε συνομλία που είχαν μαζί μας, ότι δεν ανακατεύονται σ’ αυτό το ζήτημα», ανέφερε στο τέλος ο κ. Νίκολιτς. Την ίδια ώρα όμως στο ραδιόφωνο «Φωνή της Σερβίας», εκπρόσωπος της Ε.Ε. δηλώνει πως ο δρόμος της Σερβίας για την ένταξη είναι πολύ δύσκολος, και ότι περιμένει από τους Σέρβους να υλοποιήσουν τα συμφωνηθέντα. Ποια είναι τα συμφωνηθέντα; Η ουσιαστική αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου.
Ο κ. Νίκολιτς εξήγησε, ότι οι όροι της Γερμανίας «υποκινούνται από το γεγονός ότι το Βερολίνο έχει αναγνωρίσει το Κόσοβο και επιθυμεί να δει ότι αναπτύσσονται προς θετική κατεύθυνση οι σχέσεις μεταξύ δύο κρατών που έχει αναγνωρίσει».
Ο κ. Αλεξάνταρ Μίτιτς, διευθυντής του Κέντρου Στρατηγικών Εναλλακτικών, ανέφερε πως η Σερβία έλαβε λιγότερα από το αναμενόμενο. «Οι προσεχείς μήνες θα είναι εξαιρετικά δύσκολοι τόσο για την κυβέρνηση όσο και για τους Σέρβους του Κοσσυφοπεδίου, καθώς οι Αρχές θα πρέπει να ασκήσουν μέγιστη πίεση στους Σέρβους ώστε να ικανοποιήσουν, τρόπον τινά, τους βάναυσους όρους της Γερμανίας, ειδικά της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης, που έχει ορίσει για τη Σερβία, οι οποίοι περιλαμβάνουν εξαιρετικά ευαίσθητα ζητήματα», δήλωσε ο Μίτιτς στους SETimes.
Η περίπτωση της Σερβίας είναι καθαρό δείγμα των προθέσεων των ισχυρών. Υλοποιούν τις αποφάσεις που λαμβάνουν, ανεξαρτήτως ηθικών ή άλλων διλλημάτων, απαιτώντας ολονένα και περισσότερες υποχωρήσεις. Το βλέπουμε στην Ελλάδα άλλωστε.
Ο Μακεδών
