Όλοι εμείς οι 30+ έχουμε διαβάσει αυτό το email που λέει για τα ωραία παιδικά χρόνια… Που πίναμε νερό από το λάστιχο και δεν πάθαμε τίποτα,που παίζαμε έως το βραδύ πετροπόλεμο, κλπ…Φουσκώσαμε σαν γάλοι από την υπερηφάνεια,ρίξαμε και ένα στραβωμένο βλέμμα στον πιτσιρίκα με το σκειτμποαρντ διπλά μας…Οι παλιές καλές εποχές κιετς…
Sorry που θα σας την χαλάσω μάγκες αλλά έχει βγει και sequel σε αυτό το email που ξεκίνα γύρω στις αρχές της 10ετιας του 90… Πάμε λοιπόν…
Κυκλοφορεί το περιοδικό ΚΛΙΚ που όλοι το ακολουθούν σαν ευαγγέλιο… Αρχίζει να θεωρείται τιμή το να μην φας πόρτα σε κάθε κωλομάγαζο πουχρεώνει ένα νεφρό το ποτό… Ντυνόμαστε, τρώμε, καπνίζουμε, χέζουμε ότι μας προστάζει ο Κωστόπουλος… Αντί για γιατροί, δικηγόροι, αστροναύτες θέλουμε να γίνουμε DJ, πορτιέρηδες,PR, μπάρμαν, μοντέλα και αλλά ωραία επιστημονικά επαγγέλματα… Η σκέψη και η μόρφωση χλευάζονται ως «θολοκουλτουρα» το «πουλ μουρ»έρχεται σε πρώτο πρόσωπο… Η μεγαλύτερη φιλοσοφική αναζήτηση γίνεται το «πόσες γάμησες ρε συ?»…
Η 10ετια προχωρεί και ξαφνικά το νέο trend γίνεται το χρηματιστήριο… Εκατοντάδες εταιρίες να κάθονται στα αυγά τους και οι μετοχές τους να ανεβαίνουν σε αξία κάθε μέρα… Οικονομικό παράλογο αλλά εμείς δεν καταλαβαίνουμε από αυτά… Γινόμαστε όλοι ειδήμονες στα οικονομικά… Έχουμε τον προσωπικό μας broker και μιλάμε μονό με αργκό χρηματιστήριου… Επιτέλους! Πλούτος χωρίς κόπο! Έξαλλου μας το πρότεινε και ο πρωθυπουργός μας! Τι μπορεί να πάει στραβά? Ο βουλκανιζατεράς,ο οικοδόμος, ο αγρότης, ο επιστήμονας όλοι ονειρευόμαστε να χτισούμε την νέα GIANT σαν γνήσιοι απόγονοι του Γιάγκου Δράκου… Καλό το παραμύθι αλλά τελικά είχε και δράκο… Πολλές περιούσιες χαθήκαν τότε αλλά δεν βαριέσαι…
Όλως τυχαίως μετά την κατάρρευση του χρηματιστήριου οι τράπεζες άνοιξαν την στρόφιγγα των δάνειων… Παλαιοτέρα για να αγοράσεις κάτι η έδινες μετρητά,η έβαζες γραμμάτιο… Πλέον μας παρακαλάγανε να πληρώσουν αυτές για εμάς… Τι θες πασά μου??? Αμάξι?? Μηχανή?? Σπίτι? Ξύλινη τυρόπιτα? Μάλλινο ποδήλατο??? Εδώ είμαι εγώ… ΓΙΑ ΣΕΝΑ! Τα πράγματα χάσαμε την χρηστική τους αξία… Γάνωνε προϊόντα life style…Δεν έφτανε να είχες άπλα αμάξι… Έπρεπε να είναι μοντέλο της τρέχουσας χρονολογίας…Αλλιώς ούτε για φτύσιμο δεν σε είχαν… Και μπήκαμε στο τριπακι της ανάλωσης και της κατανάλωσης…
Και όσο πιο πολύ μπουκωνόμασταν τόσο πιο πολύ πεινούσαμε και για αλλά… Και οι καλές τράπεζες συνέχιζαν να μας ταΐζουν… Εθνική υπερηφάνεια μεEurovision και Euro…Bar «προσεχώς Βουλγάρες» ώστε να αισθανόμαστε περήφανοι απέναντι στους ξυπόλητους γείτονες,κοκ… Το δελτίο ειδήσεων του Star σπάει όλα τα ρεκόρ θεαματικότητας… Είχε γράψει και ο Κωστόπουλος πάλι ένα ωραίο άρθρο που έλεγε για το τι γαμάτη φυλή είμαστε επειδή τσακωνόμαστε στις ταβέρνες για το ποιος θα πληρώσει, αγοράζαμε το καρπούζι ολόκληρο και όχι φέτα και διασκεδάζαμε ως το πρωί (ξεχνώντας όμως να αναφερθεί σε ανύπαρκτο κράτος, μίζες, και πλήρη απουσία πρωτογενούς παράγωγης στην χωρά πχ)…
Η χειρωνακτική εργασία αντιμετωπίζονταν περίπου σαν λεπρά από τους ιθαγενείς… Εμείς προσφέραμε μονό υπηρεσίες darling… PR, hr, executive,juniorconsultant, to keratom to tragio, και άλλες βαρύγδουπες θέσεις… Το σκάψιμο, η τα χωράφια τα έχουν αναλάβει οι ξένοι… Μαύρα και για ένα κομμάτι ψωμί… Δεν καταδεχόμαστε να διαβάσουμε κάνα βιβλίο, δεν καταδεχόμαστε να γράψουμε ελληνικά στο διαδίκτυο γιατί βαριόμαστε να πατάμε alt + shift, πετσοκόβουμε λέξεις και έννοιες για να χωράνε στα SMS(160 χαρακτήρες είναι αυτοί) δεν καταδεχόμαστε να συζητήσουμε λίγο σοβαρά… Και έτσι συνηθίσαμε να μην μπορούμε να σκεφτούμε…
Οι γονείς μας μεγάλωσαν στα πούπουλα γιατί αυτοί στερηθήκαν πολλά…Βομβαρδιζόμασταν καθημερινά με εκφράσεις του τύπου «είσαι ξεχωριστός, μην δίνεις λογαριασμό, είσαι ο καλύτερος, μην μετανιώνεις για τίποτα, μονό με κότερο είσαι ελεύθερος, κλπ»… Αποξενωθήκαμε από τους άλλους ανθρώπους, σκοτώσαμε την κοινωνική συνείδηση… Μάθαμε να μιλάμε μέσα από ένα pc και ξεχάσαμε να μιλάμε κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον στα ματιά… Δημιουργούμε παρέες με ένα like η ένα follow όπως παλαιοτέρα μαζεύαμε γραμματόσημα… Αλλά στην πραγματικότητα είμαστε μονοί…
Και φτάσαμε στο σήμερα… Πλέον είμαστε στην φάση του σκωτσέζικου ντους οπού το νερό έχει πάει στο τέρμα κρύο… Και εμείς καθόμαστε και χαζεύουμε με το βλέμμα του λαγού που βλέπει τα φώτα του αυτοκίνητου να πλησιάζουν ενώ είναι στην μέση του δρόμου… Πακτωμένοι στους καναπέδες, γραφεία, βρίζουμε αγανακτούμε και χωριζόμαστε σε στρατόπεδα… Έχουμε βρει και αποδιοπομπαίους τράγους γιατί εμείς ως γνωστόν είμαστε τέλειοι… Δεχόμαστε την διπλή σκέψη αδιαμαρτύρητα… Κινητικότητα,ανορθολογισμός, διαπραγμάτευση… Κουνάμε το κεφάλι βαθυστόχαστα μιας και πλέον δεν μπορούμε να δούμε το νόημα πίσω από αυτές τις λέξεις… Έχουμε ξεχάσει…
Θα μπορούσα να γράψω αρκετά ακόμα αλλά δεν θέλω να κουράσωάλλο… Για έμενα η γενιά μου είναι μια χαλασμένη γενιά… Μια γενιά που θα έπρεπενα ντρέπεται και όχι να καμαρώνει… Είμαστε η πρώτη γενιά που παψαμε να είμαστεάνθρωποι και γίναμε προϊόν… Μονό ελπίζω οι επόμενες γενεές που θα μεγαλώσουνστα δύσκολα να βγουν καλύτερες από εμάς…
