Τι σημαίνει βγαίνω από την κρίση; Με ποιο οικονομικό μοντέλο;
Με πολύ αφαίρεση ,ο κουμουνιστής θα μιλήσει για μία κρατική κοινωνία ίσων ευκαιριών που όλα ανήκουν σε όλους και ο καπιταλιστής θα μας πει, αφήστε την αγορά ελεύθερη, ανταγωνιστική και κάποτε θα ισορροπήσει (Μοντέλο του όποιος αντέξει). Αλλά υπάρχουν και μοντέλα ενδιάμεσης κατάστασης , ένα είδος κρατικού καπιταλισμού.
Εμένα αν με ρωτήσετε θα σας πω, μου αρέσει το πρώτο μοντέλο, γιατί είναι πιο ανθρωποκεντρικό και επειδή μου αρέσουν οι ισότητες.
Αλλά μάλλον μου αρέσει θεωρητικά,διότι προσκρούει στον καταναλωτισμό μου!
Μέχρι πιο iphone μπορεί να μου παρέχει ο κομμουνιστικός τρόπος; Πιο θα είναι δηλαδή εκείνο το σημείο στο οποίο η ανάγκη μου αυτή, η καταναλωτική, θα ικανοποιηθεί;
Και απ' την άλλη,πόσο μπορεί να ευτυχίσει ο καπιταλιστής ; Σε πιο σημείο κερδοφορίας θα σταματήσει για να είναι ικανοποιημένος; Μέχρι πόσο ανταγωνισμό μπορεί να αντέξει; Μέχρι πόση επεκτατικότητα μπορεί να χωρέσει;Υπάρχει τέλος σ αυτό;
Αρχίζω να πιστεύω, ότι ίσως κανένα οικονομικό μοντέλο , τελικά, να μη μπορεί να μας περιέξει, διότι κάθε τέτοια θεωρητική, ιδεολογική φαντασίωση, προσκρούει στη βάση ,στην ουσία ,της ανθρώπινης ύπαρξης, στα πρωταρχικά υλικά του. Στα ένστικτα. Επιθετικά, λιβιδινικά. Ζωής και θανάτου!
Αυτά μας καθορίζουν ; Ο συνδυασμός αυτών με την ικανότητα να φαντασιωνόμαστε τόσο που να μην γίνεται ανεκτό το πραγματικό;
Που να βρω την ψυχή μου!Έλεγε ο ποιητής.
Ενώ ο Κρισναμούρτι θα μίλαγε για την ανάπτυξη της πνευματικότητα μας, μακριά από την κατώτερου επιπέδου υλικής φύσης μας!
Μπορώ να ξεφύγω από τα Mac Donald;
Μπορώ να ξεφύγω από το κρυφό ασυνείδητο ενστικτώδη εαυτό μου;
Μπορώ να νιώσω επαρκής; Ή αυτό είναι ο χαμένος παράδεισος της μήτρας;
Ευτυχία=ηρεμία=θάνατος;
Όλα τα παραπάνω μήπως ανήκουν στο ερώτημα ,μπορώ να γίνω Θεός;
Μπορώ να κάνω το αδύνατο, μια κοινωνία ευχαριστημένων; Ή ήδη το ΄χω απαντήσει;
Και επανέρχομαι στο ερώτημα, πως θα ξεφύγουμε από τις κρίσεις;
Ο μπρακατσούλας
brakatsoulas.blogspot.gr
