Η είδηση της αυτοκτονίας του Μιχάλη Ασλάνη έχει συγκλονίσει τους πάντες. Ακόμη και αυτούς που βλέπουν ως νούμερο, ως στατιστική, τις 3,5 και πλέον χιλιάδες συνανθρώπους μας που έβαλαν τέλος στην ζωή τους εξ αιτίας της οικονομικής κατάστασης. Η συγκεκριμένη αυτοκτονία δείχνει ότι όλοι μας είμαστε υποψήφιοι… Ο Μιχάλης Ασλάνης, δεν το γνωρίζαμε προσωπικά παρά μέσα από την δουλειά του, ήταν ένας καλός άνθρωπος. Ήταν αυτό που λέμε (κακώς) «επώνυμος». Μέχρι χθες οι πόρτες άνοιγαν στο διάβα του… Ήταν επιτυχημένος… Ίσως να περνούσε και από το μυαλό όλων μας ότι θα ήταν ο τελευταίος που θα αυτοκτονούσε, εξ αιτίας και της καλοσύνης του, της βοήθειας που προσέφερε πάντοτε στους ανθρώπους που την είχαν ανάγκη.
Αλλά πέρα από τους ανθρώπους υπάρχουν και οι απάνθρωποι, όπως αυτοί που κυβερνούν αυτή την χώρα. Και αντί να εξαφανιστούν αυτοί, πολιτικά τουλάχιστον ή έστω και από αυτή την χώρα, «φεύγουν» οι καλοί άνθρωποι. Βλέπετε όμως να ιδρώνει το αυτί κανενός πολιτικού; Όχι θα χαλάσουν την ζαχαρένια τους… Δεν πάνε να γράφουν οι Washington Times στο χθεσινό τους editorial ότι "Η Ευρώπη δεν σώζει την Ελλάδα. Σώζει το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της χώρας που ενώ είναι υπεύθυνο για την καταστροφή, εξακολουθεί να στηρίζεται για να κυβερνά"!
Δεν πάνε να γράφουν και ορισμένα Γερμανικά ΜΜΕ όπως το Γερμανικό περιοδικό Der Spiegel σήμερα ότι «Είναι τόσο προφανές ότι η Ελλάδα χρειάζεται μεταρρυθμίσεις, όσο και το γεγονός πως η πολιτική της σκηνή είναι ανίκανη να τις πραγματοποιήσει, χωρίς πιέσεις από το εξωτερικό. Η πίεση αυτή αποδίδει, μόνο όταν τους δίνουμε τη βοήθεια τμηματικά. Γιατί οι Έλληνες πολιτικοί να μπορούν να επιβάλουν δημοσιονομική πειθαρχία ή να εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις, όταν ξέρουν ότι μπορούν να υπολογίζουν στην απεριόριστη πίστωση από το εξωτερικό; Η απειλή της παύσης πληρωμών είναι το μόνο όπλο της Τρόικας, όταν επισκέπτεται την Αθήνα». Ή αυτά που έγραψε η Frankfurter Allgemeine Zeitung ότι «Η συνεχιζόμενη ανικανότητα της πολιτικής ελίτ της Ελλάδας να προωθήσει μεταρρυθμίσεις, η λαϊκιστή της ρητορική, η έλλειψη αξιοπιστίας, η εμμονή της σε προσωπικούς και όχι εθνικούς στόχους και οι παραλείψεις στην ενημέρωση της κοινής γνώμης ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές δυνατότητες έχουν συμβάλει στο ότι η Ελλάδα δεν αποτελεί πρότυπο επιτυχίας». Τι έγραψε δηλαδή η Γερμανική εφημερίδα; Ότι η Ελλάδα έχει ανίκανους και αναξιόπιστους πολιτικούς που απέτυχαν σε όλα… Ψέματα είναι; Όλοι οι λογικοί άνθρωποι τα ίδια πιστεύουν και εδώ στην Ελλάδα. Δεν μπορούμε λοιπόν να καταλάβουμε γιατί κάποια ΜΜΕ στην πατρίδα μας θεώρησαν «λίβελο» την πραγματικότητα…
Και αν δεν έχουν δίκαιο εκατό τοις εκατό σε όλα αυτά που γράφουν, έχουν δίκαιο στο μέρος που αφορά τους πολιτικούς μας. Τους «σωτήρες» μας… Τουλάχιστον εμείς έχουμε σταματήσει πια να ξεχωρίζουμε τους πολιτικούς και να λέμε ότι δεν είναι όλοι ίδιοι. Κάτι τέτοιες ευαισθησίες του τύπου «δεν είναι σωστό να γενικεύουμε» και άλλα παρόμοια μας αφήνουν αδιάφορους. Ο κόμπος δεν έφθασε πια στο χτένι. Έσπασε και το χτένι και τα πάντα. Όποιος πολιτικός δεν θέλει να τον λένε αναξιόπιστο, ανίκανο, διεφθαρμένο να το αποδείξει με πράξεις εδώ και τώρα! Τα αστεία τελειώσανε μαζί με το καλοκαίρι. Με όλους αυτούς που δεν κάνανε καλοκαίρι γιατί έφυγαν από την ζωή. Από το άθλιο σύστημα υγείας με τις τεράστιες ελλείψεις που έκανε όμως πολλούς προμηθευτές και γιατρούς να θησαυρίσουν. Από την οικονομική αδυναμία τους να αγοράσουν τα αναγκαία φάρμακα τους. Από την οικονομική αδυναμία να πάνε στον γιατρό να τους κοιτάξει. Από την οικονομική αδυναμία για να τραφούν σωστά.
Με όλους αυτούς που δεν κάνανε καλοκαίρι γιατί αφαίρεσαν την ζωή τους… Αυτές οι περιπτώσεις για την κυβέρνηση δεν υπάρχουν όπως και όλες οι άλλες. Στατιστική είναι… Γιατί αν πραγματικά ήθελε να βοηθήσει η κυβέρνηση θα έπρεπε ακόμη και καμπάνια να κάνει για να προβληματίσει τους ανθρώπους που βάζουν μαύρες σκέψεις στο μυαλό τους. Να τους κάνει να σκεφθούν ότι δεν λύνουν προβλήματα με την αυτοκτονία. Αντιθέτως δημιουργούν και άλλα πολλά… Στις οικογένειες τους, στα παιδιά τους… Χάνουν παιδιά την μάνα τους, τον πατέρα τους, ότι πιο πολύτιμο έχουν… Μην ξεχνάμε την σοφή ρήση: ενός κακού μύρια έπονται… Μετά την αυτοκτονία έπονται τα υπόλοιπα προβλήματα…
Και κλείνουμε με ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ; Δεν περιμένουμε απάντηση… Απλά ελπίζουμε πολύ σύντομα να απαλλαγούμε από την γάγγραινα που κατατρώει την σάρκα της χώρας μας. Το φθινόπωρο έφθασε… Ο καθένας θα αναλάβει τις ευθύνες του.
