tromaktiko: Η εξομολόγηση μιας συγγραφέα

Πέμπτη 15 Αυγούστου 2013

Η εξομολόγηση μιας συγγραφέα



Γράφει ο μπρακατσούλας
Χρόνια πολλά! Είμαι μια συγγραφέας, πνευματικό πρόσωπο ή έτσι θέλω να νομίζετε!

Θα σας πω όμως ένα μυστικό : Έγλυψα πολλούς κώλους για γίνω κατ' επίφαση συγγραφέας, κάνοντας παρέα με τον σαν από μαυσωλείο γεννημένο, ζομποποιημένο Ελιτόκοσμο εκ των οποίων και πολιτικούς.
Τα βιβλία μου είναι από αδιάφορα έως μέτρια, αλλά έχω γύρω μου ανθρώπους κλειδιά , την κατάλληλη στιγμή που τα προωθούν και τα αναδεικνύουν (πολλές φορές λέω ηλίθια σχόλια για να κάνω σάλο στη κοινή γνώμη και έτσι να με διαβάζετε περισσότεροι!), αλλιώς ίσως να μη με ξέρατε ντιπ (Είμαι από επαρχία). 

Αυτό που με οδηγεί είναι εις βάθος από κενότητα ανυπαρξία μου! Αλλά έχω την ικανότητα να χώνομαι σα σφήνα , όπως και πολλοί άλλοι που δηλώνουν σαν και μένα πνευματικοί! Για να είμαι ειλικρινής, τους έχουμε εκτοπίσει όλους τους πραγματικά πνευματικούς ανθρώπους, διότι δεν άντεξαν την ανθρωποφαγία μας!

Επίσης, θέλω να σας πω ότι είμαι και αναπληρώτρια καθηγήτρια σε ένα δημοφιλές πανεπιστήμιο ! 

Και γι αυτό όλοι με νομίζουν μορφωμένη αλλά δεν είμαι, εξάλλου τα πανεπιστήμια έχουν γίνει ιερατεία δογματισμού: Η γνώση έγινε συμβατική ερευνητική αριθμολαγνεία! (Η εξουσία του αριθμού.! Αν μετρήσω τη χαρά νομίζω ότι την ξέρω.)

Εμείς στο πανεπιστημιακό ιερατείο έχουμε στόχο να πολεμήσουμε το καινούργιο , το ριζοσπαστικό, το αντισυμβατικό, κάνοντας όπως κάνανε οι παπάδες του μεσαίωνα: Γνώση ο Θεός, και το νέο "μάγισσα" ! Ας την κάψουμε! 

Ξέρω όμως το σωστό , απλά δεν έχω την ικανότητα να το υποστηρίξω. Ξέρω λοιπόν, ότι η μόρφωση προϋποθέτει καταρχήν ανθρωπιά , την οποία έχασα στη διαδικασία της καριέρας!
Ξέρω επίσης ότι αντιληπτικά είμαι ακόμα σε πρώιμο νηπιακό στάδιο , ο Piaget το ονόμασε "στάδιο ηθικού ρεαλισμού" , δηλαδή το ηθικό-αντιληπτικό στάδιο την περίοδο της προσχολικής ηλικίας . 

Στα νήπια οι κανόνες θεωρούνται απαράβατοι ,αμετάβλητοι, αναντικατάστατοι,τιμωρητικοί και μόνιμα καθορισμένοι. μη μπορώντας να διακρίνουν την πρόθεση του πταίσαντος . Καταλαβαίνετε τώρα γιατί είμαι τόσο ασήμαντη πνευματικά , χρησιμοποιώ πολλές φορές επιχειρήματα σταδίου νηπιακής ηθικής, ανίκανη να δω παραμέτρους συνθήκες προθέσεις κτλ . στο οποίο ανήκει η αυτόνομη ηθική, επίπεδο που φθάνουν ελάχιστα άτομα (Είναι εύκολο να ακολουθείς τόσο απάνθρωπα πιστά το νόμο σε διπολική μορφή σωστού - λάθους , δε χρειάζεται να σκέφτεσαι περαιτέρω, ακριβώς όπως κάνουν οι Χρυσαυγίτες!)

Ξέρω τέλος , ότι "πραγματικοί" άνθρωποι του πνεύματος έχουν εκείνη τη σπουδαιότητα ,εκείνη τη γενναιοδωρία να σου δείξουν ένα δρόμο αλήθειας ,που σε κάνει να νιώθεις ότι αξίζει η ζωή , αξίζει ο Άνθρωπος. Σου δίνουν απλόχερα το φως γνώσης , που σε προχωράει ένα σκαλί πιο κοντά στο Θείο μέσα σου.
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!