ηγεσία έχει ξεπεράσει κάθε μέτρο, μια στάση που θα οδηγήσει σε «μέτρα συνετισμού» ή από μια άλλη άποψη «μέτρα αυτοπροστασίας», από τη μεριά των δυνάμεων που έχουν παγκόσμια συμφέροντα, καθώς επίσης την ισχύ και τη βούληση να τα προασπίσουν…
Το άρθρο στο «Foreign Policy» δεν αφήνει πολλές αμφιβολίες για τις διαθέσεις του αμερικανικού κατεστημένου εξωτερικής πολιτικής. Ο εύγλωττος τίτλος του άρθρου είναι, «How Turkey Went From ‘Zero Problems’ to Zero Friends», δηλαδή, «πως η Τουρκία έφτασε από τα ‘μηδενικά προβλήματα’ στο ‘μηδενικοί φίλοι’»…
Πέραν της εισαγωγής όπου εξιστορείται η ανάπτυξη της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, έως ότου ο Ερντογάν να εναντιωθεί σχεδόν με όλους για χάρη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και του Μόρσι, καταλογίζοντας την ευθύνη στο Ισραήλ και προκαλώντας τον χαρακτηρισμό «Γκέμπελς» από τη πλευρά του πρώην υπουργού Εξωτερικών της χώρας, ο Τούρκος πρωθυπουργός κατηγορείται εμμέσως και για υποκρισία…
Ο συντάκτης του άρθρου θυμίζει ότι η ευαισθησία του Ερντογάν είναι επιλεκτική, αφού στην περίπτωση του Καντάφι τασσόταν κατά κάθε διεθνούς επέμβασης αφού τουρκικές επιχειρήσεις εξασφάλιζαν χρυσοφόρα συμβόλαια. Στη συνέχεια βέβαια, άλλαξε στάση βοηθώντας στην ανατροπή του Καντάφι που είχε το γνωστό δραματικό τέλος. Υποκριτής ήταν όμως κι όταν σιωπούσε για τη βία που ξέσπασε στο Ιράν μετά τις εκλογές του 2009. Με την ανατροπή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας όμως, τα ξέχασε όλα και δεν τήρησε ούτε τους διπλωματικούς τύπους…
Για να έχεις «μηδενικά προβλήματα» αναφέρεται στην ανάλυση, θα πρέπει να τηρείς ίσες αποστάσεις και να μην ανακατεύεσαι. Αυτό δε συμβαίνει ούτε στην Αίγυπτο, ούτε στη Συρία (με την οποία αρχικά βελτίωνε συνεχώς τις διμερείς σχέσεις), ούτε στη διαμάχη Ισραηλινών-Παλαιστινίων.
Η κατάληξη του άρθρου μπορεί να εμφανίζεται απλώς να καταγράφει δεδομένα, ωστόσο, στην ουσία αποδεικνύει στο ακροατήριο του «Foreign Policy» ότι στη χώρα του Ερντογάν έχει απλώς χαθεί το μέτρο… Η Τουρκία, αναφέρεται, δεν έχει κάνει τίποτε για να διορθώσει τη ζημιά στην εξωτερική της πολιτική. Αντί αυτού, αξιωματούχοι καταγγέλλουν «σκοτεινές δυνάμεις» ότι ενορχηστρώνουν τις διαμαρτυρίες στην ίδια τη χώρα, αυθαδιάζει στην Ευρωπαϊκή Ένωση που αντιδρά με σύμβουλο του Ερντογάν να προβλέπει την κατάρρευσή της και τον αρμόδιο για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις υπουργό, Εγκεμέν Μπαγκίς να λέει ότι «εάν χρειαστεί θα τους πούμε ‘α να χαθείτε’»!
Το άρθρο ολοκληρώνεται με την προειδοποίηση ότι η χώρα απειλείται με επιστροφή στη νοοτροπία της δεκαετίας του 1990 όταν και οι εντάσεις με τις ευρωπαϊκές και τις αραβικές πρωτεύουσες περίσσευαν, με τις θεωρίες συνωμοσίας να δηλητηριάζουν τον δημόσιο διάλογο και τους Τούρκους πολίτες πεπεισμένους ότι βρίσκονται «υπό πολιορκία» (εν ολίγοις, σύνδρομο καταδίωξης) να επαναλαμβάνουν ότι «ο Τούρκος δεν έχει άλλον φίλο από τον Τούρκο». Ο Ερντογάν φαίνεται πως από τα «μηδενικά προβλήματα» οδήγησε τη χώρα του σε «πονοκεφάλους» στις διεθνείς της σχέσεις, όπου κι αν κοιτάξεις…
