«Η δήλωση ότι θα χρειαστεί τρίτο πακέτο αποτελεί ομολογία ότι η στρατηγική για την κρίση, που στηρίχθηκε ιδιαίτερα από Γερμανία, απέτυχε. Αυτό που λείπει είναι ένα πρόγραμμα ανοικοδόμησης, κίνητρα για ανάπτυξη και η αντιμετώπιση της ανεργίας, ιδιαίτερα των νέων», δήλωσε ο κ. Στάινμπρουκ στο πλαίσιο της αποψινής προεκλογικής αντιπαράθεσης με την Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και απαντώντας σε ερώτηση σχετικώς με το εάν η Ελλάδα θα πληρώσει ποτέ τα χρέη της, δήλωσε ότι το εύχεται, τόσο για τους Έλληνες όσο και για τους Γερμανούς, αλλά σημείωσε: «Δεν πρέπει μόνο να κραδαίνουμε το ρόπαλο της εξυγίανσης. Πρέπει να βοηθήσουμε την Ελλάδα ώστε να αποκτήσουν και πάλι δύναμη τα φτερά της. Όχι μόνο προγράμματα εξυγίανσης. Και η Γερμανία βοηθήθηκε - θυμίζω το Σχέδιο Μάρσαλ- και οι εταίροι μας βοήθησαν και χάρηκαν για την γερμανική επανένωση, άρα, από ευρωπαϊκή πολιτική υπευθυνότητα, πρέπει να βοηθήσουμε αυτές τις χώρες».
Ο σοσιαλδημοκράτης υποψήφιος υπενθύμισε ότι είχε πει ήδη από το 2012 «ότι η σταθεροποίηση της Ευρωζώνης θα μας κοστίσει λεφτά» και χαρακτήρισε την Ευρωζώνη αναδιανεμητική ένωση, «από την στιγμή που αγοράσαμε το πρώτο ελληνικό ομόλογο». Αυτό θα μας κοστίσει, δήλωσε και πρόσθεσε με έμφαση ότι κανείς δεν ξέρει πόσο. «Αυτό θα το ξέρουμε μόνο όταν λήξουν τα ομόλογα και δούμε την αξία τους. Αυτά που έχουμε διαθέσει μέχρι τώρα για την ομπρέλα διάσωσης και το πιστωτικό ίδρυμα για την ανοικοδόμηση (KfW) είναι περίπου 150 δισεκατομμύρια ευρώ».
Ο κ. Στάινμπρουκ έκανε λόγο για «λάθος διαχείριση κρίσης στην Ευρώπη» και σημείωσε ότι ο ίδιος, εάν ήταν Καγκελάριος, θα είχε ακολουθήσει διαφορετική στρατηγική: «Βεβαίως χρειάζεται η εξυγίανση των προϋπολογισμών, αλλά όχι σε θανατηφόρα για αυτές τις χώρες δόση. Θα πρέπει να συνοδεύεται από κίνητρα, από ένα "Σχέδιο Μάρσαλ 2"», ανέφερε. Εξήγησε μάλιστα ότι αυτή η λανθασμένη στρατηγική είχε ως αποτέλεσμα οι χώρες υπό κρίση να μην ανακάμψουν, η ανάπτυξη να παραμένει σε πολύ άσχημη κατάσταση και η ανεργία να ανεβαίνει. Αναφερόμενος πάντως γενικότερα στην κρίση του ευρώ, μίλησε για τραπεζική κρίση, ιδιαίτερα στην Κύπρο, στην Ιρλανδία και στην Ισπανία και τάχθηκε υπέρ του τραπεζικού ελέγχου και των εκκαθαρίσεων των τραπεζών σε βάρος των πιστωτών και όχι των φορολογούμενων.
ΑΜΠΕ
