μετά την ανακοίνωση από τον Μπαράκ Ομπάμα της απόφασής του να προσφύγει στο Κογκρέσο.
«Όπως ο Μπαράκ Ομπάμα, ο Φρανσουά Ολάντ βρίσκεται παγιδευμένος σε μία δίνη ανεξέλεγκτων γεγονότων», γράφει ο Πιερ Ρουσλέν στην εφημερίδα Le Figaro. Για τον συντάκτη του κύριου άρθρου της εφημερίδας, ο αρχηγός του γαλλικού κράτους «είναι παγιδευμένος στο εσωτερικό μέτωπο και απομονωμένος στο εξωτερικό».
Μετά την αποσκίρτηση των Βρετανών και την υποχώρηση των ΗΠΑ, ο Φιλίπ Βοκάν της εφημερίδας Le Republicain Lorrain εκτιμά με πικρία ότι ο Φρανσουά Ολάντ παίζει πλέον τον ρόλο του «υπέροχου κερατά».
Σύμφωνα με τον Φρανσουά Σερζάν της Liberation, «ο Ολάντ πασχίζει να δικαιολογήσει τον πόλεμο. Και αν ο πρόεδρος, στο μοναρχικό σύνταγμα της V Δημοκρατίας, διαθέτει την απόλυτη εξουσία για να κάνει πόλεμο, μπορεί σήμερα να είναι ο μοναδικός αρχηγός κράτους που θα κάνει χρήση της στρατιωτικής ισχύος χωρίς την έγκριση της εθνικής αντιπροσωπείας, χωρίς ούτε μία ομιλία;».
«Η παγίδα έκλεισε για τους δυτικούς ηγέτες που έσπευσαν να ανακοινώσουν την βούλησή τους να τιμωρήσουν τη Δαμασκό που κατηγορείται για τη χρήση θανατηφόρων αερίων», γράφει ο Ντομινίν Κινιό της εφημερίδας La Croix.
Ο Πατρίκ Απέλ-Μίλερ θέτει το ερώτημα: «Η κήρυξη του πολέμου ή της ειρήνης θα μπορούσε να είναι το αποκλειστικό προνόμιο ενός και μοναδικού ανθρώπου στον 21ο αιώνα;, χαρακτηρίζοντας παράλληλα αβάσιμη την επιμονή του Φρανσουά Ολάντ να αποφασίσει αψηφώντας την τεράστια πλειοψηφία των Γάλλων και να παρακάμψει την έγκριση της εθνικής αντιπροσωπείας».
Στην οικονομική εφημερίδα Les Echos, η Σεσίλ Κοντιρέ θεωρεί ότι «προσπαθώντας να σώσει τα προσχήματα, η κυβέρνηση εμμένει στις φιλοδοξίες της και αρνείται να ζητήσει την ψήφο του κοινοβουλίου, όπως έκαναν οι σύμμαχοί της».
