«Τρανό παράδειγμα εξυπηρέτησης κερδοσκοπικών συμφερόντων», συνιστά η σχεδιαζόμενη άρση της αναστολής πλειστηριασμών, εν μέσω βαθιάς ύφεσης...
δηλώνει η πρόεδρος της Κοινωνικής Συμφωνίας, καθηγήτρια Λούκα Κατσέλη, στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Και εις επίρρωσιν του ισχυρισμού της αποκαλύπτει ότι, «η εταιρεία Blackrock Solutions, στην οποία έχει αναθέσει η Τράπεζα της Ελλάδος την αξιολόγηση των χαρτοφυλακίων των τραπεζών και των ενέχυρων δανείων τους, ανήκει στον όμιλο εταιρειών Blackstone, στον οποίο επίσης ανήκουν η εταιρεία Blackstone Real Estate και η θυγατρική της Blackstone Group LP’s Invitation Homes, που είναι o μεγαλύτερoς ιδιοκτήτης και διαχειριστής ακινήτων, τα περισσότερα των οποίων αγοράζονται σε εξευτελιστικές τιμές μέσω πλειστηριασμών και κατασχέσεων»!
Η Λούκα Κατσέλη, που συγκρούστηκε σφοδρά με το τραπεζικό κατεστημένο, χωρίς να συνυπολογίζει το προσωπικό κόστος, για τη θέσπιση μέτρων προστασίας των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, ασκεί δριμεία κριτική στη κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για την «αδιέξοδη και καταστροφική πολιτική που ακολουθεί, υποκύπτοντας στις εξωφρενικές απαιτήσεις της τρόικας και των συμφερόντων που εξυπηρετούνται, καθώς βαθαίνει η ύφεση και διευρύνεται η υπερχρέωση της χώρας, η ανεργία και η φτώχεια». Οι ονομαζόμενες «μεταρρυθμίσεις», επισημαίνει, «έχουν καταστεί συνώνυμες με απολύσεις, κατασχέσεις σπιτιών, αδιάκριτη ιδιωτικοποίηση δημόσιων υπηρεσιών, καταπάτηση εργασιακών δικαιωμάτων. Είναι στάχτη στα μάτια του κόσμου για τη συστηματική υπεξαίρεση πόρων προς όφελος αποκλειστικά και μόνο των πιστωτών και κάποιων ιδιωτικών συμφερόντων. Ο κόσμος βρίσκεται σε απόγνωση, η χώρα λειτουργεί ως αποικία και η δημοκρατία βρίσκεται στο απόσπασμα».
Η Λούκα Κατσέλη, επιμένει με τη συνέπεια και αποφασιστικότητα που την διακρίνουν: «Για να γυρίσει ο ήλιος», για να ανατραπεί η ολέθρια πολιτική της βίαιης λιτότητας, της εθνικής υποτέλειας και της υπονόμευσης των δημοκρατικών θεσμών απαιτείται η συγκρότηση ενός ευρύτατου κοινωνικού μετώπου και η συμπαράταξη όλων των γνήσια αριστερών, σοσιαλιστικών, οικολογικών και προοδευτικών δυνάμεων στη βάση μιας ελάχιστης προγραμματικής συμφωνίας. Συμπαράταξη δεν σημαίνει καιροσκοπική σύμπραξη «προσωπικοτήτων» που, είτε στο όνομα της Κεντροαριστεράς, είτε με ρητορικές αναφορές ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές, αναζητούν πολιτική διέξοδο και θέσεις εξουσίας ούτε και πολιτικών προσώπων που, αν και προοδευτικοί ή σοσιαλιστές στην αντιπολίτευση, αποδείχτηκαν πιο νεοφιλελεύθεροι από τους νεοφιλελεύθερους στην πράξη. Σημαίνει, αντίθετα, σύμπραξη αγωνιστών που είναι αποφασισμένοι και ικανοί να εργαστούν σκληρά για να αποδομήσουν τον μύθο του μονόδρομου, να προτάξουν μια αξιόπιστη εναλλακτική αναπτυξιακή πρόταση εξόδου από την κρίση, να ενημερώσουν και να κινητοποιήσουν κόσμο, να διαπραγματευθούν σκληρά με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, να συγκρουστούν με εξωθεσμικά κλειστά κυκλώματα εξουσίας και να επωμιστούν και το ανάλογο προσωπικό κόστος. Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση και ο αγώνας τόσο για μας στην Κοινωνική Συμφωνία όσο και για κάθε προοδευτικό πολίτη. Ελπίζω ότι θα τα καταφέρουμε».
Για τον ΣΥΡΙΖΑ, η πρόεδρος της Κοινωνικής Συμφωνίας, υπογραμμίζει με νόημα ότι, «κανένα κόμμα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει από μόνο του την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ζούμε», επισημαίνοντας, πως «η νέα πολιτική πραγματικότητα απαιτεί υπερβάσεις και νέες συγκλίσεις που να ανταποκρίνονται στους πρωτόγνωρους κοινωνικούς και πολιτικούς μετασχηματισμούς που συντελούνται στη χώρα μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να συμβάλει αποτελεσματικά στη δημιουργία ενός προοδευτικού κοινωνικού μετώπου και στη συγκρότηση μιας ευρύτατης συμπαράταξης δυνάμεων ικανής να κερδίσει τις επόμενες εκλογές και να υλοποιήσει ένα εθνικό προοδευτικό σχέδιο ανασυγκρότησης, παραγωγικής αναδιάρθρωσης και βιώσιμης ανάπτυξης».
Απαντώντας στο ερώτημα, για τους λόγους που η κοινωνία, αν και έχει εξαντλήσει τις αντοχές της, οι αντιδράσεις της προς το παρόν δεν δείχνουν ικανές να πυροδοτήσουν εξελίξεις προς μια εναλλακτική πολιτική κατεύθυνση εξόδου της χώρας από την κρίση, αναφέρει: «Σήμερα η ελληνική κοινωνία υφίσταται την άσκηση αδίστακτης προπαγάνδας και συνεχούς οικονομικής και ψυχολογικής βίας. Οπως σοφά διέγνωσε ο Θουκυδίδης «τη βία οι περισσότεροι άνθρωποι τη δέχονται σαν υποταγή σ’ έναν ανώτερό τους». Το αίσθημα απόγνωσης, όταν μάλιστα συνδυάζεται με διάψευση προσδοκιών και έλλειψη εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα, μεταφράζεται συχνά σε ιδιώτευση και αδράνεια. Καθώς φουντώνει το αίσθημα της αδικίας και της οργής, ένα τυχαίο γεγονός μπορεί να πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Η απόγνωση όμως θα υποκατασταθεί από ενεργό και αποτελεσματική πολιτική δράση, όταν ο κόσμος πεισθεί ότι υπάρχει πράγματι αξιόπιστη προοδευτική εναλλακτική πρόταση εξουσίας, συγκεκριμένο πρόγραμμα και άνθρωποι ικανοί να το υλοποιήσουν χωρίς πισωγυρίσματα».
