το αναγνωστικό κοινό, δεν αντέχει στο "τσίγκλισμα", βρίζει μεν, αγοράζει δε. Και τους εκδότες πλέον δεν τους ενδιαφέρουν να ακούσουν καλά λόγια, αλλά να πουλήσουν.
Συμβαίνει στο διαδίκτυο: γράφει ο άλλος μια καταφανέστατη μπούρδα - μύθευμα, που όμως ιντριγκάρει το κοινό, χωρίς καμία αξιοπιστία, π.χ. "τα βογκητά της ερωμένης του βουλευτή αναστάτωσαν το υπόγειο της Βουλής", χωρίς όνομα, χωρίς στοιχεία, απολύτως ψέμματα, τον βρίζει ο κόσμος, αλλά του δίνει τα πολυπόθητα κλικς, οπότε "'κονομάει".
Τι να την κάνει την αξιοπιστία και τη σοβαρότητα; Με αυτά δεν βγάζεις λεφτά και στον καπιταλισμό money is everything...
Έτσι, το πρωτοσέλιδο με τη φωτογραφία του Παύλου Φύσσα, που νικημένος από το μαχαίρι (τα μπράτσα δεν σε κάνουν αθάνατο), ξεψυχάει στην αγκαλιά της φίλης του, συγκεντρώνει χιλιάδες υβριστικά σχόλια, δηλαδή διαφημίστηκε -αρνητικά, αλλά διαφημίστηκε- ήδη τόσο πολύ, που θα ξεσκίσει σε πωλήσεις.
Κι αυτό μένει τελικά. Η κυκλοφοριακή πρωτιά, για την οποία θα επαίρεται ο εκδότης αναφερόμενος μετά από χρόνια στα στατιστικά των πωλήσεών του, όταν όλοι θα έχουν ξεχάσει πώς την απέκτησε αυτή την πρωτιά..
Όπως ξέχασαν το εξώφυλλο με τον Ζαχόπουλο και την ερωμένη του κι έμεινε μόνο η στατιστική, που "μας κρατάει πρώτους σε πωλήσεις", όπως λέει συνέχεια η εφημερίδα.
