ΠΙΣΤΕΥΑΝ πως θα σπεύσουν τα Κράτη στο πλευρό τους. Κυβερνήσεις και λαοί που δεν αντέχουν το…άδικο. Και, βέβαια, δεν είναι το ίδιο λαοί και κυβερνήσεις.
Η εξουσία φθείρει και διαφθείρει, με τη διαφθορά να «συμβάλλει» στην αναπαραγωγή της στα ίδια χέρια. Γι αυτό και άγχονται για την αμερικανική εύνοια των ισχυρών (διάβαζε Αμερικανών) οι απανταχού κυβερνήσεις. Με σπάνιες εξαιρέσεις.
ΔΕΝ βρέθηκαν «πρόθυμοι»; Ουδέν πρόβλημα. Αναλαμβάνουν μόνοι οι Αμερικανοί και η μισή ντροπή δική τους. Η άλλη μισή στην ανθρωπότητα που δεν κατάφερε να τους βάλει σε…τάξη. Σε μια λογική τον αμερικάνικο λαό. Να τον κάνει να σκέφτεται παρατώντας το κυνήγι του δολαρίου. Γιατί, αν ο μέσος αμερικανός πολίτης ήξερε πόσοι πρόεδροί πήγαν στο άλλο κόσμο από εξάσφαιρα και το’ ψαχνε ποιος έριξε τους Πύργους, θα πετούσε στη θάλασσα τη «βιτρίνα» και το παρασκήνιο που αποφασίζει.
ΑΥΤΟΚΛΗΤΟΙ, λοιπόν, και μάλλον δεν το πολυσκέφθηκαν. Ίσως να (ξανα)θέλησαν να φανούν οι μοναδικοί αφέντες του κόσμου. Τιμωροί των απείθαρχων για να τρομάξουν οι λαοί και να ευθυγραμμιστούν. Να αρματωθούν πιο πολύ οι αρματωμένοι λαοί. Με καινούρια όπλα (made in USA) για το αλληλοφάγωμά τους και τους εμφυλίους. Να ξοδευτούν οι πύραυλοι των πολεμικών τους, να ανανεωθούν οι αποθήκες τους.
ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να κάνουν τη «δουλειά» με το ΝΑΤΟ (τους). Με τον σιδερένιο βραχίονα απέναντι στον βρικολακιασμένο αντίποδα των Ανατολικών, που θυμούνται νοσταλγικά οι συμπατριώτες του κ. Πούτιν. Βιάστηκαν (οι αυτόκλητοι τιμητές και τιμωροί). Θα’ πεφταν μια…χαρά οι (ΝΑΤΟικές) βόμβες σε κεφάλια αμάχων θα’ στηναν γλέντι τα σύγχρονα «γεράκια».
ΤΕΛΟΣ, υπάρχει και Πρόεδρος. Ο…δυστυχής Ομπάμα που τραβολογιέται απ’ το παρασκήνιο και την (ευχάριστη) απροθυμία του λαού του να συναινέσει στα «χειρουργικά» του. Το ξέρει πως δεν θ’ αλλάξει τον κόσμο με την παρουσία του. Όπως δεν άλλαξε με…μελαψούς του πρόσφατου παρελθόντος σε υπουργικά πόστα. Και τι απόμεινε; Να παραιτηθεί! Εύκολο να το σκεφθείς, δύσκολο να το πράξει. Τα εξάσφαιρα (για Προέδρους) έχουν καιρό να κελαηδήσουν, αλλά δεν παροπλίστηκαν.
