Μπορεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος να έχει λοιδορηθεί (δικαιολογημένα από τον λαό που στενάζει και προπαγανδιστικά από όσους δεν θεωρούν δα και σπουδαίο πράγμα να ξοδεύουμε περισσότερα από όσα κερδίζουμε), αλλά... η πραγματικότητα είναι αυτή:
Ότι δεν μπορούμε να ξοδεύουμε συνεχώς από τα δανεικά, διότι κάποτε τα δανεικά τελειώνουν και μένουν μόνο χρέη.
Και τώρα βρισκόμαστε σ’ αυτό το σημείο – ό,τι και να λέει ο κ. Τσίπρας και όσες περιγραφές ουδέτερου παρατηρητή κι’ αν κάνει, σκιαγραφώντας την οικτρή κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει και την οποία όλοι γνωρίζουν και αναγνωρίζουν.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι πως το λεγόμενο πολιτικό σύστημα (με δεδομένη την «εκπαίδευση» του λαού στο ρουσφέτι και στην υποσχεσιολογία) συστηματικά μοίραζε υποσχέσεις με δανεικά.
Και η Θεσσαλονίκη υπήρξε πάντοτε ο κατ’ εξοχήν τόπος της υποσχεσιολογίας – σε σημείο να εξελιχθεί σε… Θασσαλονίκη!
Και τι δεν έχουμε ακούσει εδώ και σαράντα χρόνια.
Εξαγγελίες για όλες τις κοινωνικές τάξεις, μεταρρυθμίσεις, επενδύσεις, ανάπτυξη, χάρτες σύγκλισης, κοινωνικά πακέτα (τα θυμάστε 7,3 δις της «Χάρτας Σύγκλισης» και τα 2,5 δις του «Κοινωνικού Πακέτου» του επανεμφανισθέντος μεγάλου τιμητού Κ. Σημίτη, το 2003, στην τελευταία του απεγνωσμένη προσπάθεια να κρατηθεί στην εξουσία – χωρίς πάντως να εγγράψει τα 2,5 δις στον προϋπολογισμό του 2004), ΟΝΕ, αυξήσεις, εθνικές συντάξεις, ευνοϊκές ρυθμίσεις για πολύτεκνους και τρίτεκνους.
Και κάθε φορά η συμπρωτεύουσα μετατρέπεται σε ξέφραγο αμπέλι, με τους διαδηλωτές να ακυρώνουν την ίδια την αποστολή της Διεθνούς Έκθεσης.
Αυτή τη φορά – και για πρώτη φορά – ο ίδιος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τέθηκε επικεφαλής των διαμαρτυριών την ίδια ημέρα της ομιλίας του πρωθυπουργού.
Μια προθέρμανση για τις υποσχέσεις που σκοπεύει να μοιράσει (και αυτός) στη δική του επίσημη (διότι προχθές πήγε στη Θεσσαλονίκη ως… απλός διαδηλωτής) εμφάνιση στη ΔΕΘ.
Ούτε ο Παπανδρέου δεν το έκανε αυτό, που το 2005 επέτρεψε να μισθώσει το ΠΑΣΟΚ πούλμαν για τη μεταφορά διαδηλωτών και ο Σύλλογος Υπαλλήλων της Εθνικής Τράπεζας έστελνε μηνύματα στα κινητά και καλούσε τα μέλη του να ανέβουν στη Θεσσαλονίκη για να διαδηλώσουν, προσφέροντας δωρεάν μεταφορά και δύο διανυκτερεύσεις στις κατασκηνώσεις της Τράπεζας στη Χαλκιδική, με την προτροπή… «Ελάτε θα περάσουμε καλά»!
Για πολλά χρόνια άλλωστε, η ΔΕΘ υπήρξε τόπος ψεμάτων και προπαγάνδας.
Τι να πρωτοθυμηθούμε;
Τους περίφημους τίτλους των εφημερίδων (το 2005), του τύπου «Αέρας στα πανιά του Γιώργου μετά την εμφάνιση στη ΔΕΘ και τις γερμανικές εκλογές»; - είχε και τότε γερμανικές εκλογές.
Την υπόσχεση Παπανδρέου (το 2007) για σύνταξη 550 ευρώ στις… ανασφάλιστες νοικοκυρές;
Τις δεσμεύσεις για το κοινωνικό κράτος του 2008, όταν ο Γιώργος μιλούσε για πρόταση… τεσσάρων αξόνων (στήριξη οικογενειακού εισοδήματος, αποκατάσταση του κοινωνικού κράτους, ανάπτυξη για τον άνθρωπο με επίκεντρο την «πράσινη ανάπτυξη, δίκαιο και αποτελεσματικό κράτος);
Στα 4,1 δις είχαν υπολογιστεί οι υποσχέσεις του 2008 – από τα δανεικά, φυσικά.
Το… σερί έσπασε για πρώτη φορά το 2006, όταν ο Κ. Καραμανλής είπε «όχι» σε παροχές.
Και ολοκληρώθηκε το 2009, όταν ανακοίνωσε πάγωμα προσλήψεων για το 2010 (πλην υγείας και παιδείας), περιορισμό προσλήψεων για μια επιπλέον διετία (μία πρόσληψη προς δύο αποχωρήσεις) πάγωμα συντάξεων και μισθών στον δημόσιο τομέα για το 2010, περικοπή επιδομάτων και υπερωριών για μια διετία και κατάργηση πλασματικών υπερωριών – ενώ ο Γ. Παπανδρέου είπε το περίφημο «λεφτά υπάρχουν».
Τι συνέβη;
Ένα μεγάλο μέρος του λαού (που άγγιξε το 44%) πήγε εκεί που… μοίραζαν λεφτά – στο επετειακό συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ο κ. Παπανδρέου (ξανα)εξήγησε τι εννοούσε με την συγκεκριμένη φράση, αλλά όλοι ξέρουμε πως ουδείς ανέλυσε τα «υψηλά νοήματά του», όταν λίγο μετά πήγε στην κάλπη.
Άλλωστε και ο Τύπος μιλούσε τότε για… δύο πολιτικές για την Οικονομία.
Και απαριθμούσε τις… διαφορές ως εξής;
ΠΑΣΟΚ. Αυξήσεις μισθών και συντάξεων πάνω από τον πληθωρισμό. ΝΔ. Πάγωμα μισθών και συντάξεων στο Δημόσιο το 2010.
ΠΑΣΟΚ. Κάλυψη ελλείψεων προσωπικού στα νοσοκομεία και ετήσιος γενικός διαγωνισμός από το ΑΣΕΠ για την πρόσληψη όλων των μονίμων στελεχών του Δημοσίου. ΝΔ. Πάγωμα προσλήψεων στο Δημόσιο το 2010 εκτός των απολύτως απαραιτήτων σε Υγεία, Παιδεία.
Συγγνώμη, δηλαδή, αλλά πού θα πήγαιναν οι ψηφοφόροι;
Δεν θα πήγαιναν σ’ αυτόν που από τη Θεσσαλονίκη τους υποσχόταν πως θα τους κάνει… «Δανία του Νότου»;
Προφανώς! Οπότε, είδαμε τα αποτελέσματα!
(Αλλά, βέβαια, τον επόμενο χρόνο, ο κ. Παπανδρέου, πρωθυπουργός πια, πήρε το υπουργικό του συμβούλιο και πήγαν να συνεδριάσουν στη ΔΕΘ, ξεκαθαρίζοντας ότι έχουμε να κάνουμε με… αντιεξουσιαστές στην εξουσία και αποφασίζοντας – άλλη μία – εξυγίανση του ΟΣΕ – οπότε ο φιλικός Τύπος μας ενημέρωσε και πάλι πως «έδειξε έξοδο από το τούνελ).
Σήμερα, δεν υπάρχει Έλληνας που να μην δηλώνει πως θα προτιμούσε χίλιες φορές αυτά που είχε προαναγγείλει το 2009 ο Καραμανλής, παρά αυτά που ζούμε σήμερα.
Αλλά τώρα είναι αργά…
Φθάσαμε έτσι στο 2011, όπου ο κ. Παπανδρέου έθεσε ως στόχο να υπάρχει τουλάχιστον ένας εργαζόμενος ανά οικογένεια (επιβεβαιώνοντας πως όσα έλεγε το 2009 ήσαν απλά ψέματα και αντικαθιστώντας το ρήμα «χαρίζω» του παρελθόντος με το «ζητώ» του μνημονίου και το «λεφτά υπάρχουν» του 2009 με το «πετρέλαια υπάρχουν»).
Φέτος, ο πρωθυπουργός απλώς επιβεβαίωσε τη συμφωνία με τους δανειστές ότι το πρωτογενές πλεόνασμα, όταν επιτευχθεί, θα επιστρέψει σ’ αυτούς που αδικήθηκαν περισσότερο.
Μίλησε, δηλαδή, για αναδιανομή αυτών που υπάρχουν, θυμίζοντας πως όποιος πρωθυπουργός τολμούσε από το βήμα της ΔΕΘ «να πει την αλήθεια, ότι δεν υπάρχουν άλλα δανεικά για «αναδιανομή», τότε κύματα λαϊκισμού ξεσηκώνονταν εναντίον του. Και σχεδόν πάντα το πλήρωνε πολιτικά ακριβά…»
Περιμένουμε να πληροφορηθούμε από τον κ. Τσίπρα τι θα δηλώσει πως θα έχει να μοιράσει από αυτά που, χωρίς πρωτογενές πλεόνασμα, δεν θα έχει…
Ότι δεν μπορούμε να ξοδεύουμε συνεχώς από τα δανεικά, διότι κάποτε τα δανεικά τελειώνουν και μένουν μόνο χρέη.
Και τώρα βρισκόμαστε σ’ αυτό το σημείο – ό,τι και να λέει ο κ. Τσίπρας και όσες περιγραφές ουδέτερου παρατηρητή κι’ αν κάνει, σκιαγραφώντας την οικτρή κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει και την οποία όλοι γνωρίζουν και αναγνωρίζουν.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι πως το λεγόμενο πολιτικό σύστημα (με δεδομένη την «εκπαίδευση» του λαού στο ρουσφέτι και στην υποσχεσιολογία) συστηματικά μοίραζε υποσχέσεις με δανεικά.
Και η Θεσσαλονίκη υπήρξε πάντοτε ο κατ’ εξοχήν τόπος της υποσχεσιολογίας – σε σημείο να εξελιχθεί σε… Θασσαλονίκη!
Και τι δεν έχουμε ακούσει εδώ και σαράντα χρόνια.
Εξαγγελίες για όλες τις κοινωνικές τάξεις, μεταρρυθμίσεις, επενδύσεις, ανάπτυξη, χάρτες σύγκλισης, κοινωνικά πακέτα (τα θυμάστε 7,3 δις της «Χάρτας Σύγκλισης» και τα 2,5 δις του «Κοινωνικού Πακέτου» του επανεμφανισθέντος μεγάλου τιμητού Κ. Σημίτη, το 2003, στην τελευταία του απεγνωσμένη προσπάθεια να κρατηθεί στην εξουσία – χωρίς πάντως να εγγράψει τα 2,5 δις στον προϋπολογισμό του 2004), ΟΝΕ, αυξήσεις, εθνικές συντάξεις, ευνοϊκές ρυθμίσεις για πολύτεκνους και τρίτεκνους.
Και κάθε φορά η συμπρωτεύουσα μετατρέπεται σε ξέφραγο αμπέλι, με τους διαδηλωτές να ακυρώνουν την ίδια την αποστολή της Διεθνούς Έκθεσης.
Αυτή τη φορά – και για πρώτη φορά – ο ίδιος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τέθηκε επικεφαλής των διαμαρτυριών την ίδια ημέρα της ομιλίας του πρωθυπουργού.
Μια προθέρμανση για τις υποσχέσεις που σκοπεύει να μοιράσει (και αυτός) στη δική του επίσημη (διότι προχθές πήγε στη Θεσσαλονίκη ως… απλός διαδηλωτής) εμφάνιση στη ΔΕΘ.
Ούτε ο Παπανδρέου δεν το έκανε αυτό, που το 2005 επέτρεψε να μισθώσει το ΠΑΣΟΚ πούλμαν για τη μεταφορά διαδηλωτών και ο Σύλλογος Υπαλλήλων της Εθνικής Τράπεζας έστελνε μηνύματα στα κινητά και καλούσε τα μέλη του να ανέβουν στη Θεσσαλονίκη για να διαδηλώσουν, προσφέροντας δωρεάν μεταφορά και δύο διανυκτερεύσεις στις κατασκηνώσεις της Τράπεζας στη Χαλκιδική, με την προτροπή… «Ελάτε θα περάσουμε καλά»!
Για πολλά χρόνια άλλωστε, η ΔΕΘ υπήρξε τόπος ψεμάτων και προπαγάνδας.
Τι να πρωτοθυμηθούμε;
Τους περίφημους τίτλους των εφημερίδων (το 2005), του τύπου «Αέρας στα πανιά του Γιώργου μετά την εμφάνιση στη ΔΕΘ και τις γερμανικές εκλογές»; - είχε και τότε γερμανικές εκλογές.
Την υπόσχεση Παπανδρέου (το 2007) για σύνταξη 550 ευρώ στις… ανασφάλιστες νοικοκυρές;
Τις δεσμεύσεις για το κοινωνικό κράτος του 2008, όταν ο Γιώργος μιλούσε για πρόταση… τεσσάρων αξόνων (στήριξη οικογενειακού εισοδήματος, αποκατάσταση του κοινωνικού κράτους, ανάπτυξη για τον άνθρωπο με επίκεντρο την «πράσινη ανάπτυξη, δίκαιο και αποτελεσματικό κράτος);
Στα 4,1 δις είχαν υπολογιστεί οι υποσχέσεις του 2008 – από τα δανεικά, φυσικά.
Το… σερί έσπασε για πρώτη φορά το 2006, όταν ο Κ. Καραμανλής είπε «όχι» σε παροχές.
Και ολοκληρώθηκε το 2009, όταν ανακοίνωσε πάγωμα προσλήψεων για το 2010 (πλην υγείας και παιδείας), περιορισμό προσλήψεων για μια επιπλέον διετία (μία πρόσληψη προς δύο αποχωρήσεις) πάγωμα συντάξεων και μισθών στον δημόσιο τομέα για το 2010, περικοπή επιδομάτων και υπερωριών για μια διετία και κατάργηση πλασματικών υπερωριών – ενώ ο Γ. Παπανδρέου είπε το περίφημο «λεφτά υπάρχουν».
Τι συνέβη;
Ένα μεγάλο μέρος του λαού (που άγγιξε το 44%) πήγε εκεί που… μοίραζαν λεφτά – στο επετειακό συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ο κ. Παπανδρέου (ξανα)εξήγησε τι εννοούσε με την συγκεκριμένη φράση, αλλά όλοι ξέρουμε πως ουδείς ανέλυσε τα «υψηλά νοήματά του», όταν λίγο μετά πήγε στην κάλπη.
Άλλωστε και ο Τύπος μιλούσε τότε για… δύο πολιτικές για την Οικονομία.
Και απαριθμούσε τις… διαφορές ως εξής;
ΠΑΣΟΚ. Αυξήσεις μισθών και συντάξεων πάνω από τον πληθωρισμό. ΝΔ. Πάγωμα μισθών και συντάξεων στο Δημόσιο το 2010.
ΠΑΣΟΚ. Κάλυψη ελλείψεων προσωπικού στα νοσοκομεία και ετήσιος γενικός διαγωνισμός από το ΑΣΕΠ για την πρόσληψη όλων των μονίμων στελεχών του Δημοσίου. ΝΔ. Πάγωμα προσλήψεων στο Δημόσιο το 2010 εκτός των απολύτως απαραιτήτων σε Υγεία, Παιδεία.
Συγγνώμη, δηλαδή, αλλά πού θα πήγαιναν οι ψηφοφόροι;
Δεν θα πήγαιναν σ’ αυτόν που από τη Θεσσαλονίκη τους υποσχόταν πως θα τους κάνει… «Δανία του Νότου»;
Προφανώς! Οπότε, είδαμε τα αποτελέσματα!
(Αλλά, βέβαια, τον επόμενο χρόνο, ο κ. Παπανδρέου, πρωθυπουργός πια, πήρε το υπουργικό του συμβούλιο και πήγαν να συνεδριάσουν στη ΔΕΘ, ξεκαθαρίζοντας ότι έχουμε να κάνουμε με… αντιεξουσιαστές στην εξουσία και αποφασίζοντας – άλλη μία – εξυγίανση του ΟΣΕ – οπότε ο φιλικός Τύπος μας ενημέρωσε και πάλι πως «έδειξε έξοδο από το τούνελ).
Σήμερα, δεν υπάρχει Έλληνας που να μην δηλώνει πως θα προτιμούσε χίλιες φορές αυτά που είχε προαναγγείλει το 2009 ο Καραμανλής, παρά αυτά που ζούμε σήμερα.
Αλλά τώρα είναι αργά…
Φθάσαμε έτσι στο 2011, όπου ο κ. Παπανδρέου έθεσε ως στόχο να υπάρχει τουλάχιστον ένας εργαζόμενος ανά οικογένεια (επιβεβαιώνοντας πως όσα έλεγε το 2009 ήσαν απλά ψέματα και αντικαθιστώντας το ρήμα «χαρίζω» του παρελθόντος με το «ζητώ» του μνημονίου και το «λεφτά υπάρχουν» του 2009 με το «πετρέλαια υπάρχουν»).
Φέτος, ο πρωθυπουργός απλώς επιβεβαίωσε τη συμφωνία με τους δανειστές ότι το πρωτογενές πλεόνασμα, όταν επιτευχθεί, θα επιστρέψει σ’ αυτούς που αδικήθηκαν περισσότερο.
Μίλησε, δηλαδή, για αναδιανομή αυτών που υπάρχουν, θυμίζοντας πως όποιος πρωθυπουργός τολμούσε από το βήμα της ΔΕΘ «να πει την αλήθεια, ότι δεν υπάρχουν άλλα δανεικά για «αναδιανομή», τότε κύματα λαϊκισμού ξεσηκώνονταν εναντίον του. Και σχεδόν πάντα το πλήρωνε πολιτικά ακριβά…»
Περιμένουμε να πληροφορηθούμε από τον κ. Τσίπρα τι θα δηλώσει πως θα έχει να μοιράσει από αυτά που, χωρίς πρωτογενές πλεόνασμα, δεν θα έχει…
