συσπειρώσουν την εσωτερική κοινή γνώμη, κάνοντάς την να ξεχαστεί από τα εσωτερικά προβλήματα και την καταπίεση.
Στην περίπτωση της Συρίας φαίνεται ότι ο κανόνας είναι λίγο διαφορετικός! Εκπλήσσει πραγματικά η ασφυκτική πίεση που ασκούν αραβικές πρωτεύουσες μην τυχόν και ο Αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα αλλάξει γνώμη και δεν επιτεθεί, έστω και περιορισμένα, στη Συρία!
Τελευταία κρούσματα αυτό της… σεσημασμένης Σαουδικής Αραβίας που κόπτεται πραγματικά για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη χρήση των απάνθρωπων χημικών όπλων, ασχέτως εάν πολλές πηγές εμπλέκουν τις μυστικές υπηρεσίες του – γνωστής δημοκρατικής νοοτροπίας – καθεστώτος στη «χορήγηση» του «ευγενικού» αυτού «μέσου άμυνας» σε στοιχεία των αντικαθεστωτικών και μάλιστα τους πιο επικίνδυνους, τους πιο φανατικούς.
Την εικόνα έρχεται να συμπληρώσει, πριν από λίγο, ο γενικός γραμματέας του Αραβικού Συνδέσμου, ο Ναμπίλ Ελ Άραμπι, ο οποίος έγραψε στο Twitter, ότι κάλεσαν τα Ηνωμένα Έθνη «να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να λάβουν όλα τα αποτρεπτικά απαιτούμενα μέτρα απέναντι σε αυτό το έγκλημα και κάθε έγκλημα γενοκτονίας» στη Συρία! Βάζουν μπροστά τον ΟΗΕ αφού εάν εκεί προέκυπτε απόφαση, θα συμμετείχαν περισσότεροι!
Ποιος θα τα θυμάται όμως αυτά όταν θα έρθει η ώρα για τον επόμενο μεγάλο πόλεμο με το Ισραήλ… Το πιο αστείο είναι ότι το κατηγορούν για πολιτική «διαίρει και βασίλευε». Το οποίο είναι απόλυτα θεμιτό για ένα κράτος, ενώ το ζητούμενο είναι ο στόχος, δηλαδή οι Άραβες, να έχουν το ηθικό πάνω απ’ όλα σθένος να αποκρούσουν τη στρατηγική αυτή… Εδώ κάπου μπερδεύονται πολλοί και στην Ελλάδα. Είδε κανείς την ευαισθησία των γνωστών να οργανώσουν κανένα… στόλο ελευθερίας να βοηθήσουν; Έχει λιμάνια η Συρία, δεν πάνε προς τα εκεί μια βόλτα να τους υποδεχθεί ο ίδιος ο Άσαντ; Πόσο χειρότεροι είναι οι σημερινοί εμπλεκόμενοι στη σύγκρουση… ή μήπως η ευαισθησία ορισμένων είναι επιλεκτική;
Κι όλα αυτά, ενώ πολοί Άραβες και Ισραηλινοί βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο και όχι μόνο στην περίπτωση της Συρίας. Με μια διαφορά στη σημερινή κατάσταση, ότι το Τελ Αβίβ είναι πολύ πιο προσεκτικό και έχει πάρει από την αρχή του εμφυλίου σαφείς αποστάσεις, κι όποιος μιλάει για δράση μυστικών υπηρεσιών, ας μας πει πρώτα ποια υπηρεσία πληροφοριών της περιοχής είναι αμέτοχη.
Οι δε Άραβες, έχουν ορθάνοικτα κανάλια επικοινωνίας με το εβραϊκό κράτος και είναι καταφανές ότι στηρίζονται στη στρατιωτική του ισχύ για να προστατευθούν από το σιιτικό Ιράν, αφού όπως έχουμε εξηγήσει πολλάκις, η διαίρεση σουνιτών – σιιτών είναι πολύ πιο σημαντική, ενώ γνωρίζουν ότι τα θύματα των αραβοϊσραηλινών πολέμων είναι κλάσμα μπροστά στα θύματα των ενδοαραβικών αδελφοκτόνων συγκρούσεων.
