Πέντε χρόνια μετά, τα βασικά ερωτήματα που γέννησε η κρίση, παραμένουν αναπάντητα: αν ο κόσμος έχει θωρακιστεί έναντι ανάλογου κινδύνου και αν τα άπληστα τραπεζικά στελέχη πληρώσουν ποτέ το πραγματικό τίμημα των πράξεών τους. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει το Euronews, «Κάθε τραπεζικό σύστημα έχει τους δικούς του κανόνες, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας. Και κάθε χώρα αντιμετωπίζει το θέμα με διαφορετικούς ρυθμούς. Για παράδειγμα, στην Ισπανία, υπήρξε εκτεταμένη αναδιάρθρωση, από τις 43 τοπικά ταμιευτήρια έμειναν ελάχιστα, ενώ στη Γερμανία δεν έχει αλλάξει τίποτα, υπάρχουν ακόμα εκατοντάδες τράπεζες.» εξηγεί ο Όλιβερ Μπουρόνς, αναλυτής της τραπεζικής αγοράς στη Rabobank.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, πάντως, από όπου ξεκίνησε η «φούσκα» των ενυπόθηκων δανείων δεν καταδικάστηκε κανείς.
Η Βρετανία είναι η μόνη χώρα που εμφανίζεται αποφασισμένη να επιβάλει ριζικές αλλαγές στον τρόπο που λειτουργεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα, με διαχωρισμό του κλάδου λιανικής από το επενδυτικό κομμάτι.
Στην Ευρώπη, η ιδέα για το φόρο Τόμπιν, που θα δημιουργήσει ένα ταμείο για τις μελλοντικές διασώσεις των τραπεζών, «σκόνταψε» σε νομικά προβλήματα.
Greek Finance Forum
