«Ξεκίνησα το 2005 με την έρευνα σε κάποια είδη τρουφών στα ελληνικά δάση. Σύντομα ανακάλυψα όλα τα είδη εμπορεύσιμων ειδών στη χώρα μας, μεταξύ αυτών και σπάνια ή πολύτιμα είδη όπως για παράδειγμα τη λευκή πολύτιμη τρούφα (t.magnatum). Απευθύνθηκα σε πανεπιστήμια της χώρας μας αλλά και του εξωτερικού, όπου ελέγχθηκαν τα σπάνια και πολύτιμα είδη μικροσκοπικά. Οι αρμόδιοι στη χώρα μας ,μου έστειλαν επίσημα έγγραφα δίνοντας μου τις πρώτες πανελλήνιες καταγραφές αυτών των ειδών (t.magnatum, t.macrosporum, t.melanosporum).
Τα τελευταία δύο χρόνια ασχολούμαι και με την καλλιέργεια της τρούφας, συμβουλεύοντας τους καλλιεργητές. Σ” αυτό συμμετέχει και ο γιος μου, Γιώργος Κυριτσιόπουλος που είναι δασολόγος. Εκπαιδεύω σκυλιά τρούφας και βοηθώ ανθρώπους στη χώρα μας σε σχέση με την αναζήτηση τρουφών στα δάση.
Έχω επικοινωνία καθημερινά με πολλούς τρουφοκυνηγούς από μεγάλες πόλεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο κλπ), μα και από την Κύπρο. Τους καθοδηγώ ώστε γρηγορότερα να κατορθώσουν να βρουν τρούφες. Η ομάδα μου εδώ στην Πιερία αποτελείται από 11 άτομα. Κάποιοι έμπειροι τρουφοκυνηγοί και καλλιεργητές, που ξεκίνησαν πριν από χρόνια και διδάχθηκαν από μένα, μα και νέα παιδιά με όρεξη και μεράκι που ξεκινάνε τώρα. Συχνά πυκνά μας καλούν σε ημερίδες και συμμετέχω με ομιλίες που αφορούν την καλλιέργεια της τρούφας (Δήμοι, περιφέρειες).
Διάφοροι επαγγελματίες, ξενοδόχοι, εστιάτορες, ετοιμάζουν διημερίδες όπου είμαστε προσκαλεσμένοι. Σε αυτά τα σεμινάρια έχουμε ομιλίες μα και εξορμήσεις στο δάσος για αναζήτηση τρουφών. Πάντοτε υπάρχει μενού με φρέσκες τρούφες όπου οι άνθρωποι γνωρίζουν και τη γεύση ή τα αρώματα (γευσιγνωσία). Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον στη χώρα μας, ανεξάρτητα από την κρίση. Έχω δική μου καλλιέργεια τρούφας, 20 στρεμμάτων και πουλάω τρούφες στην Ελλάδα, σε μεγάλα εστιατόρια και ξενοδοχεία, μα και σε εμπόρους τρούφας στο εξωτερικό. (Κύπρο, Αγγλία, Ιταλία, ΗΠΑ).»
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΥΦΕΣ
Οι τρούφες, είναι υπόγεια μανιτάρια, που παράγονται μέσα στο χώμα σε βάθος 5-30 εκατοστά. Γι’ αυτό το λόγο συλλέγονται με ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά. Παρουσιάζονται σαν μία στρογγυλή ρίζα, χωρίς φύλλα, χωρίς βλαστό, χωρίς λουλούδι ούτε καρπό. Συμβιώνουν με τις ρίζες ανώτερων φυτών. Τέτοια φυτά είναι η δρυς, ο γαύρος, το πουρνάρι, η αριά, η φλαμουριά, η φουντουκιά, κάποια είδη πεύκης κλπ. Από αυτή τη συμβίωση ωφελούνται και τα δύο μέρη και ονομάζεται μυκορριζική συμβίωση.
Ο μύκητας προσκολλάται στα λεπτά ριζίδια του δέντρου ξενιστή και το βοηθάει μεγαλώνοντας την επιφάνεια των ριζών του, ώστε να μπορεί να προσλαμβάνει ευκολότερα νερό και κάποια άλλα στοιχεία, όπως κάλιο, φώσφορο, σίδηρο κλπ. Από την άλλη ο μύκητας παίρνει από το φυτό ξενιστή κυρίως υδατάνθρακες. Η καρποφορία αυτού του συμβιωτικού μύκητα είναι οι τρούφες. Οι τρούφες ήταν γνωστές κατά την αρχαιότητα, με την ονομασία “Ύδνα”. Στα ύδνα αναφέρονται πολλοί συγγραφείς. Γαληνός, Διοσκουρίδης, Θεόφραστος, Πλούταρχος, Πλίνιος, Κικέρωνας συχνά τα αναφέρουν στα γραπτά τους.
Προσπαθώντας να ερμηνεύσουν την ανεξήγητη παρουσία των «ύδνων» στις ρίζες των δένδρων, τις θεωρούσαν αποτέλεσμα των κεραυνών που πέφτουν στη γη. Ο Θεόφραστος αναφέρεται σ’ αυτό ως “Ύδνον το κεραύνιον”. Ο Αθήναιος, έλεγε γι’ αυτά: “ Τα ύδνα και αυτά μόνα των (χωρίς να σπαρούν) φυτρώνουν κατ’ εξοχήν εις τα αμμώδη μέρη”.
Πρόκειται για εκλεκτά μανιτάρια, περιζήτητα παντού για την υπέροχη γευστικότητα και το λεπτότατο άρωμά τους. Γι’ αυτό και δίκαια τραγουδήθηκαν και υμνήθηκαν, κατά καιρούς, από τους ποιητές και τους συγγραφείς. Ο Αλεξ. Δουμάς τα χαρακτήρισε σαν “τ’ άγια των αγίων της τραπέζης” και οι Γάλλοι τα ονόμασαν “τα μαύρα διαμάντια της κουζίνας”. Οι τρούφες, είναι ένα περιζήτητο έδεσμα παγκοσμίως. Με τιμές που πολύ συχνά ξεπερνούν τα 1.000 ευρώ το κιλό. Οι τρούφες περιέχουν πρωτεΐνη. Έτσι συχνά τις ονομάζουν «φυτικό κρέας». Περιέχουν ακόμη ασβέστιο, κάλιο και μαγνήσιο. Έχουν θεραπευτικές ιδιότητες κατά των μυϊκών και αρθριτικών πόνων λόγω του καλίου που περιέχουν και βοηθούν στη ρύθμιση της χοληστερίνης λόγω του παντοθενικού οξέως. Οι τρούφες λέγεται πως «διεγείρουν τη σεξουαλική διάθεση», όπως έγραψε στο έργο του «Η φυσιολογία της γεύσης», ο γνωστός γαστρονόμος του 17ου αιώνα ,Brillet Savarin.
Πιθανόν αυτό να οφείλεται στην παρουσία μιας φερορμόνης στις τρούφες που βοηθάει στην διέγερση των θηλυκών χοίρων για αναπαραγωγή. Ίσως σε αυτή την ορμόνη να οφείλεται και το ενδιαφέρον του ανθρώπου προς τις τρούφες. Υπάρχουν πάνω από 70 είδη τρουφών, με μόνο τα 7 όμως εμπορεύσιμα. Με καλή εμπορική αξία.
Στη χώρα μας αξίζει να ασχοληθεί κανείς και με την καλλιέργεια μαύρων τρουφών, αφού όμως μελετήσει σχολαστικά κάποιες παραμέτρους, διότι πρόκειται για μια καλλιέργεια ιδιόμορφη. Θα πρέπει να γίνει μια σωστή εδαφολογική ανάλυση του αγρού και να προσμετρηθούν κι άλλα στοιχεία, όπως το υψόμετρο, ο προσανατολισμός του κτήματος στον ορίζοντα, η φυσική χλωρίδα της περιοχής κλπ. Είναι μια καλλιέργεια που οι αποδόσεις της μπορεί να είναι εντυπωσιακές, μα μακροπρόθεσμη αφού χρειάζονται περίπου 10 έτη για να περάσει η τρουφοφυτεία στην πλήρη παραγωγή.
