1. Είναι αναπόφευκτο να μη χορταίνουμε αοριστολογίες και αρλούμπες στη μορφή εύηχων και εύπεπτων συνθημάτων και από τη δεξιά πλευρά του (ανύπαρκτου) συνταγματικού...
“τόξου” και, πολύ περισσότερο, από την αριστερή.
Νομίζω πως σε αυτή την κατηγορία λόγων εντάσσεται και η (διόλου) νέα “Πρόσκληση για μια δημοκρατική-προοδευτική παράταξη” την οποία υπογράφουν 59 “γνωστές προσωπικότητες της τέχνης και της διανόησης στην Ελλάδα … με στόχο την εθνική ανασυγκρότηση” (σ12, Athens Voice, 17-23 Οκτ. τεύχος 454). Βρίθει από συνθηματολογικές αρλούμπες - έστω και αν οι συγγραφείς φέρονται να ανήκουν, όπως δείχνουν οι τίτλοι τους, στη “διανόηση”!
Η λέξη “παράταξη” είναι καθεαυτή φοβερά ύποπτη. Λέμε “παράδρομος” κι εννοούμε μικρότερο ή δευτερεύοντα δρόμο πλάι στον κύριο. Λέμε “παράρτημα” και εννοούμε κάτι μή-κεντρικό. Λέμε “παρανόηση” κι εννοούμε κάτι που δεν είναι ακριβώς “νόηση” αλλά παρερμηνεία ή ελλιπής κατανόηση! Έτσι και η “παράταξη” μοιάζει να υποδηλώνει κάτι “παρά την τάξη”, μια παράξενη μορφή πλάι στην τάξη. (Δηλαδή ένα μη-ταξικό ή άτακτο μόρφωμα;)
Για τη λέξη “δημοκρατία” και τα παράγωγά της έχω επανειλημμένα γράψει πως δεν σημαίνει τίποτα ουσιαστικό και στην πραγματικότητα υπονοεί δικαιοσύνη κι εντιμότητα.
Το άλλο επίθετο στην πρόσκληση, δηλαδή “προοδευτική”, δείχνει την παράνοια και παραπλάνηση αναφορικά με όσους προβάλλονται ως άνθρωποι των τεχνών και γραμμάτων ή της διανόησης και του πνεύματος. Με αυτούς τους όρους προωθείται ο υπαινιγμός πως πρόκειται για γνωστικούς, σοφούς ανθρώπους που θα δώσουν λύσεις στα προβλήματα και όλοι θα προοδεύσουμε!
2. Όλα αυτά αποτελούν μια απίστευτη απάτη.
Πώς συνάγεται ότι κεντρώοι, κεντρο-αριστεροί και αριστεροί οδηγούν σε πρόοδο;... Πότε και πού έγινε αυτό;
Είναι αληθέστατο πως από τη Δεξιά αναπήδησαν διάφορες δικτατορίες και η Χρυσή Αυγή. Αληθέστατο επίσης είναι πως οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ευθύνονται στο πολιτικό επίπεδο για τη χρεωκοπία της χώρας και τα δεινά που καταπλάκωσαν και τυραννούν τις μη-προνομιούχες τάξεις των πολιτών, όπως και το ότι ο κ. Σαμαράς και αρκετοί άλλοι συμμετείχαν στην άθλια κυβέρνηση του Καραμανλή νεώτερου. Και θα έπρεπε, αν υπήρχαν ελάχιστοι πολιτικοί και δικαστές με θάρρος κι εντιμότητα να στείλουν στη φυλακή τους υπεύθυνους πρωθυπουργούς και υπουργούς (και άλλους βουλευτές και κρατικούς αξιωματούχους) αφού δημεύσουν τις περιουσίες ή το ανάλογο μέρος τους. (Αυτό το τελευταίο ή δεν μοιάζει να ενδιαφέρει ή αποσιωπάται ακόμα και από τους “προοδευτικούς” επικριτές.)
Αλλά ποιοι ανέδειξαν τις κυβερνήσεις του “αείμνηστου” Ανδρέα και υπουργούς όπως οι κ.κ. Τσοχατζόπουλος, Παπακωνσταντίνου και άλλοι;...
Είναι το σώμα ψηφοφόρων και στελεχών του ΠΑΣΟΚ που λέγεται “βαθύ”. Και ένα μεγάλο μέρος αυτών των βαθυπρασινοφρουρών αποσχίσθηκε από το νυν αφυδατωμένο ΠΑΣΟΚ και υποστηρίζει τώρα τον κ. Τσίπρα και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτοί που ανέδειξαν τους εγκληματίες του ΠΑΣΟΚ θα αναδείξουν άραγε νέους έντιμους πολιτικούς;.. Οχι βέβαια. Θα αναδείξουν νέους εγκληματίες από το ΣΥΡΙΖΑ, αφού έχουν την ίδια νοοτροπία και τις ίδιες φιλοδοξίες να απολαμβάνουν υψηλά εισοδήματα από ένα υπερδανεισμένο κράτος, όπως με τον Ανδρέα και τους διαδόχους του. Γι’ αυτό έφυγαν από το παλαιό κόμμα τους που πλέον δεν ικανοποιεί τις αχόρταγες επιθυμίες τους.
3. Ούτε είναι η Αριστερά του ΚΚΕ κλπ κομμάτων αθώα και αμέτοχη στα γεγονότα που οδήγησαν τη χώρα στην χρεωκοπία.
Ναι, δεν συμμετείχαν στις κυβερνήσεις οι άμωμοι αριστεροί.
Συμμετείχαν όμως στα συνδικάτα και στις συντεχνίες.
Συμμετείχαν έτσι ενεργά και βίαια στις απεργίες και διαδηλώσεις που ταλάνιζαν την κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες (και νωρίτερα). Αυτοί αποτελούσαν την αιχμή του δόρατος για τις υπέρογκες διεκδικήσεις για μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και άλλες απολαβές.
Ας μη φωνασκούν τώρα διακηρύσσοντας την αθωότητά τους και ρίχνοντας το φταίξιμο εξολοκλήρου στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ.
4. Πρόοδος δεν είναι μόνο η τεχνολογική ανάπτυξη και τα προϊόντα της δια μέσου των αιώνων. Δεν είναι μόνο η ανάπτυξη και διεύρυνση των επιστημών με όλο τον πλούτο της πληροφόρησης που μας έχουν χαρίσει.
Ας συλλογιστεί τρία πράγματα ο συνετός στοχαστικός άνθρωπος.
Πρώτον, παρά τα δώρα της τεχνολογίας (νέες οικοδομές, ηλεκτρισμό, τηλεπικοινωνίες, αεροπλάνα, υπολογιστές κλπ κλπ), δεν έχουμε περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μας, αλλά βρισκόμαστε, εμείς τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων, συνεχώς υπ’ ατμό και τρέχουμε και δεν προλαβαίνουμε.
Μετά, παρά τις επιστημονικές εξελίξεις, τις διευρυμένες γνώσεις μας και την νέα τεχνολογία, η ρύπανση του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε (ατμόσφαιρα, γη και νερά) έχει αυξηθεί σε τέτοια μεγέθη που κοντεύει να μας πνίξει.
Τρίτον, παρά την ανάπτυξη των επιστημών και της τεχνολογίας, παρά τους αγώνες και τις επαναστάσεις των λαών, παντού, σε όλες τις χώρες, είτε με καπιταλισμό, είτε με κομμουνισμό, με τυραννία ή με δημοκρατία, το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών μεγαλώνει. Ένας επενδυτής όπως ο Τζορτζ Σόρος εισπράττει πάνω από $ δυο δις το έτος.
Η “προοδευτική-δημοκρατική παράταξη”, η αναρχοαριστερή επαναστατική δύναμη και ο σταλινικός κομμουνισμός δεν είναι παρά σαν ένας τυφλός οδηγός που έχει οδηγήσει και οδηγεί τυφλούς στον χαμό τους.
5. Υπάρχει ένα “κενό”, λέει η διακήρυξη των 59, και “η κοινωνία αρχίζει να αισθάνεται το κενό” ενώ οι πολίτες αναζητούν κάτι καινούργιο.
Αυτό που οι πολίτες, οι μάζες του λαού παντού, αναζητούν είναι κάποια δικαιοσύνη. Αυτή μεταφράζεται στην επιθυμία να απολαμβάνουν τους καρπούς της εργασίας τους. Και αυτό πάλι εκφράζεται χοντρά σε μια τυφλή επιδίωξη για περισσότερο πλούτο, μεγαλύτερες απολαβές, πιο πολλά αγαθά – άσχετα με το πώς εργάζονται και το τι παράγουν.
Χωρίς εργασία, και μάλιστα σκόπιμη εργασία, που με τα αγαθά που παράγει θα ικανοποιεί τις πραγματικές ανάγκες του κόσμου, δεν μπορεί να υπάρξει πλούτος.
Η εργασία δεν συνίσταται μόνο στην αναδιοργάνωση και μετατροπή ενεργειών και στοιχείων στον υλικό κόσμο: δηλαδή να παράγουμε τούβλα και αγγεία από πηλό, ψωμί και μακαρόνια από ζύμη, μαλλί, γάλα και παϊδάκια από αρνιά, τόρνους και τρυπάνια από μέταλλα και ούτω καθεξής.
Εργασία πρώτιστα γίνεται στο νου μας. Με τις λειτουργίες της παρατήρησης μέσω των αισθήσεων, της διάκρισης, της περισυλλογής και αξιολόγησης, μαθαίνουμε τι είναι χρήσιμο και ωφέλιμο για μας, το γένος των ανθρώπων ως σύνολο. Με τις ίδιες λειτουργίες μαθαίνουμε τι είναι ορθό και δίκαιο για όλους μας και συμπεριφερόμαστε σύμφωνα με αυτές τις διαπιστώσεις. Επιπλέον, καθαρίζουμε τον αισθηματικό χώρο από τα ζιζάνια του εγωισμού και της απληστίας.
Έχουμε αποτύχει και στους τρεις τομείς – οικτρά και καταθλιπτικά.
Εδώ είναι το κενό. Στη σφαίρα της παιδείας και συμπεριφοράς, στη σφαίρα της ηθικής.
Δεν υπάρχει κανένα κενό στην πολιτική. Υπάρχουν πάρα πολλές παρατάξεις, πάρα πολλοί πολιτικάντηδες και πάρα πολλοί νερόβραστοι πολυλογάδες που θέλουν οι άλλοι να τηρούν τις αρετές της αλήθειας, δικαιοσύνης, εντιμότητας, υπευθυνότητας και φερεγγυότητας, αλλά νομίζουν πως οι ίδιοι αποτελούν εξαίρεση και το μόνο για το οποίο πραγματικά ενδιαφέρονται και αγωνίζονται είναι το συμφέρον τους καθώς και αυτό των δικών τους.
Σήμερα, με το κλείσιμο των πανεπιστημίων και των σχολείων λόγω απεργιών και καταλήψεων, οι εκπαιδευτικοί που ωθούν ή ενθαρρύνουν τους φοιτητές και μαθητές σε τέτοιες ενέργειες κτυπούν την κοινωνία στο κρισιμότερο σημείο της. Και οι πλείστοι γονείς συμφωνούν ή αδιαφορούν. Έτσι κατρακυλάμε στην αυτό-καταστροφή.
Η εκπαίδευση είναι το κλειδί. Πέρα από την κοινή εκπαίδευση που όλοι γνωρίζουμε υπάρχει μια άλλη που επιμορφώνει και κάνει τον εκπαιδευόμενο όχι απλώς (καλό) επιστήμονα ή επιχειρηματία, αλλά καλύτερο άνθρωπο.
Χωρίς τέτοια (μετ-)εκπαίδευση, τα λόγια είναι «πτερόεντα» και ανούσια. Ευτυχώς ένα Σωματείο όπως ο Όμιλος Μελετών (Αρχιμήδους 15, Πευκάκια, 210-7015472) παρέχει ακριβώς αυτή την εκπαίδευση. Υπάρχουν κι άλλα.
