tromaktiko: Ασθενείς του AIDS σταματουν τη θεραπεία αφού δεν έχουν να την πληρώσουν!

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

Ασθενείς του AIDS σταματουν τη θεραπεία αφού δεν έχουν να την πληρώσουν!



Η οικονομική κρίση, έχει δείξει το πλέον σκληρό της πρόσωπο και στα άτομα με αναπηρίες, αλλά και ασθένειες όπως το AIDS, την ώρα που αυτοί είναι που χρειάζονται την αμέριστη στήριξη όλων.

Μέσα από το CretePlus.gr δημοσιεύεται η επιστολή ενός φορέα της ασθένειας, μέλους του Συλλόγου οροθετικών Ελλάδος, μέσα από την οποια εκφράζεται το παράπονο, αλλά και η οργή του για την αντιμετώπιση τους από το κράτος.

Όπως αναφέρει υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι δεν βρήκαν άλλη λύση και διέκοψαν την φαρμακευτική αγωγή και είναι και άλλοι τόσοι που το σκέφτονται να διακόψουν.

"Είμαι ένας από τους πολλούς άτυχους οροθετικούς της χώρας μας που εδώ και πολλά χρόνια. Προσπαθώ να επιβιώσω με την νόσο (από το 2004 συγκεκριμένα).Τα τελευταία χρόνια επίσης παλεύω με την οικονομική κρίση, με το στίγμα και την διάκριση, με τις παρενέργειες των φαρμάκων και με τις αλλεπάλληλες επιτροπές κ.ε.π.α που όπως τελικά καταλαβαίνω το μόνο νόημα που εξυπηρετούν είναι να με ταλαιπωρούν και να μην μου δίνουν το ποσοστό αναπηρίας που χρειάζομαι γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι εάν έχουμε πάνω από 500 κύτταρα υπο φαρμακευτική αγωγή είμαστε υγιείς στερώντας μας το επίδομα της πρόνοιας δίνοντας μας ποσοστό αναπηρίας κάτω από 50%.

Και σας ρωτώ: έχει κάποιος από εσάς δοκιμάσει να πάρει αντιρετροική αγωγή για μία μέρα;

Όταν πρωτοδιαγνώστηκα είχα 200 κύτταρα και πήρα αντιρετροική αγωγή και τα κύτταρα ανέβηκαν 540. Τι σημαίνει αυτό; Οτι λύθηκε το πρόβλημα; είμαι καλά; Τέρμα η πρόνοια;

Σας διαβεβαιώ πως όχι .

Είμαι μέλος στον σύλλογο οροθετικών Ελλάδος και εκεί ορισμένοι από συζητήσεις που κάναμε δεν βρήκαν άλλη λύση και διέκοψαν την φαρμακευτική αγωγή και είναι και άλλοι τόσοι που το σκέφτονται να διακόψουν για να ρίξουν τα κύτταρα τους κάτω από 500 έτσι ώστε να μπορέσουν να πάρουν το 50% για να επιβιώσουν.

Είμαι πατέρας ενός 3 χρόνου αγοριού που με όλλα τα προβλήματα της χρόνιας νόσου, της κρίσης και της ανεργίας, αφού και η γυναίκα μου είναι άνεργη. Προσπαθώ να δώ πως θα επιβιώσουμε πρωτίστως. Δεν σας το κρύβω, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν η διακοπή της θεραπείας δηλαδή της φαρμακευτικής αγωγής", αναφέρει η επιστολή του .
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!