Δεν υπάρχει Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα, δεν υπάρχει ευημερία χωρίς την Ευρώπη, επεσήμανε ο κ. Φερχόφσταντ, το κόμμα του οποίου μαζί με τη ΔΡΑΣΗ διοργάνωσε την εκδήλωση. Τόνισε ότι το πρόβλημα της ΕΕ είναι πολιτικό και όχι οικονομικό, αφού χώρες με μεγαλύτερα δημοσιονομικά προβλήματα έχουν βγει από την κρίση. Είτε θα προχωρήσουμε προς μεγαλύτερη ενοποίηση, σημείωσε, είτε θα χάσουμε την επιρροή μας. Το 2030 καμιά από τις ευρωπαϊκές χώρες δεν θα ανήκουν στην G8, εκτίμησε αναφερόμενος στη ραγδαία άνοδο του Μεξικού, της Ινδονησίας και άλλων αναδυόμενων γιγάντων. Χρειαζόμαστε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, πρότεινε ολοκληρώνοντας την ομιλία του.
Πρέπει να δούμε την Ευρώπη σαν δεύτερη πατρίδα μας, ανέφερε η κ. Διαμαντοπούλου, η οποία ήταν ιδιαίτερα καυστική έναντι του ελληνικού πολιτικού συστήματος, το οποίο κατηγόρησε για έλλειψη εθνικού σχεδίου. Από την άλλη πλευρά, επέκρινε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι δεν λειτουργεί και έχει μεταθέσει τις αποφάσεις στη Γερμανία, η οποία επιβάλλει την «ομοφωνία» στο Συμβούλιο. Στηλίτευσε επίσης την έλλειψη πόρων εκ μέρους της ΕΕ, καθώς σε περίοδο κρίσης, ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός φτάνει μόλις το 1% του ΑΕΠ - μικρότερος κι από αυτόν του Μάαστριχτ, παρατήρησε. «Η κρίση είναι επιταχυντής της ένωσης και της συνεργασίας» σημείωσε επικαλούμενη φράση του Ζαν Μονέ, προσθέτοντας προειδοποιητικά «αλλά και της διάλυσης».
Ο κ. Καμίνης αναφερόμενος στην τοπική αυτοδιοίκηση, υποστήριξε ότι χρειάζεται αποκεντρωμένες εξουσίες, ενισχυμένες αρμοδιότητες, και απευθείας πρόσβαση στις ευρωπαϊκές πολιτικές και εργαλεία, καθώς η ΕΕ πρέπει να ξεκινάει και να καταλήγει στον πολίτη.
Ο κ. Μπουτάρης εξέφρασε απογοήτευση που μόνον το 2% των πολιτών αυτοπροσδιορίζονται ως Ευρωπαίοι και επέμεινε σε ενιαίο εκπαιδευτικό σύστημα, αλληλεγγύη και κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας, κάνοντας μνεία της ανάγκης προστασίας των συνόρων.
Ο κ. Παπαδόπουλος παρομοίασε την ως τώρα αντίληψη των Ελλήνων για την ΕΕ με τον «θείο από την Αμερική» ο οποίος μόλις άρχισε να ζητάει λογαριασμό για το πού πάνε τα λεφτά, έγινε αντιπαθής. Για τις επικείμενες ευρωεκλογές, σημείωσε ότι αναμένεται να εκλεγεί το χειρότερο ευρωκοινοβούλιο, με τις περισσότερες αντιευρωπαϊκές δυνάμεις, υπογραμμίζοντας παράλληλα τις αποτυχίες της ΕΕ στους στόχους για την ανάπτυξη και την απασχόληση και το έωλο οικοδόμημα του ευρώ. Ωστόσο, πρόσθεσε καταλήγοντας, μια ενοποιημένη και δημοκρατική Ευρώπη είναι στόχος της Αριστεράς και επικαλέστηκε τις φιλοευρωπαϊκές απόψεις του Λεωνίδα Κύρκου.
Ο κ. Σκυλακάκης παρατήρησε ότι η Δύση έχασε το μονοπώλιο του καπιταλισμού (από την Κίνα και την Ινδία) καθώς και το μονοπώλιο της γνώσης, με τη διάδοση του διαδικτύου. «Ενας Αφρικανός σήμερα, με smartphone έχει πρόσβαση σε περισσότερη πληροφόρηση από αυτή που είχα εγώ όταν σπούδαζα στην Αγγλία του 80» είπε χαρακτηριστικά. Η ΕΕ είναι μονόδρομος, τόνισε κατά την ολοκλήρωση της ομιλίας του και εξέφρασε την άποψη ότι χρειάζεται αποτελεσματικότητα, «γιατί πάσχει από κακοδιαχείριση των πόρων της, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς είναι αστείοι, σε περιβάλλον τέτοιου ανταγωνισμού». Οι ελίτ έχουν αποτύχει πρέπει να ενεργοποιηθούν οι πολίτες, διεμήνυσε.
Αν θέλουμε μια άλλη Ευρώπη, πρέπει πρώτα να αποφασίσουμε ποιά Ελλάδα θέλουμε, σημείωσε ο κ. Τσούκαλης. «Να συμφωνήσουμε τί θέλουμε να αλλάξει σε αυτή τη χώρα» πρόσθεσε.
Για την αναγκαιότητα ενός «ιστορικού συμβιβασμού» μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών, που θα βάλει στην άκρη τις εθνικές εμμονές και τους αλαζονικούς ηγεμονισμούς, έκανε λόγο από τη μεριά του ο Γ. Φλωρίδης. Το πρόβλημα της ΕΕ είναι κυρίως πολιτικό, συμπλήρωσε, σημειώνοντας ότι πίσω από το δολάριο και το γεν-παρά τις δημοσιονομικές αδυναμίες των χωρών αυτών-υπάρχει μια κυβέρνηση και μια κεντρική τράπεζα που τα στηρίζει. Οι αγορές δοκιμάζουν την πολιτική ενότητα, είπε χαρακτηριστικά. Χρειάζεται σφιχτή πολιτική συνεννόηση, υπογράμμισε, λέγοντας ότι ο Νότος πρέπει να δώσει λύσεις στις διαρθρωτικές αδυναμίες του, ενώ ο Βορράς να αποδεχθεί ότι πρέπει να πληρώσει το κόστος μιας ενοποίησης.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
