Ήταν Μεγάλη Παρασκευή. Λίγες ώρες πριν την Ανάσταση. 27 Απριλίου του 1997. Οι λιμενικοί είχαν πληροφορίες από την Ίντερπολ για διακίνηση μεγάλης ποσότητας ναρκωτικών από την Αλβανία προς τα ελληνικά παράλια.
Το Ιόνιο και τα στενά μεταξύ Κέρκυρας και Ηγουμενίτσας είχαν μετατραπεί την εποχή εκείνη σε εμπόλεμη ζώνη καθώς ήταν καθημερινές οι συμπλοκές μεταξύ σκαφών του Λιμενικού και Αλβανών που μαφιόζων, που εκμεταλλευόμενοι την αναρχία στη γείτονα χώρα έρχονταν πάνοπλοι και με μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών.
Το σκάφος που περιπολούσε εκείνο το βράδυ εντόπισε το ύποπτο Αλβανικό να κινείται στην περιοχή. Στο σήμα για έλεγχο οι πέντε επιβαίνοντες απάντησαν με καταιγισμό πυροβολισμών.
Οι λιμενικοί ανταποδίδουν τα πυρά... Ένας από τους λαθρέμπορους τραυματίζεται και η καταδίωξη καταλήγει χωρίς τη σύλληψή τους.
Από τα πυρά των Αλβανών πέφτει νεκρός ένας Λιμενικός. Ο Μαρίνος Ζαμπάτης, μόλις 25 χρονών, ένας από τους καλύτερους άνδρες των Ειδικών Αποστολών του Λιμενικού Σώματος.
Το Λιμενικό Σώμα τον τίμησε δίνοντας το όνομά του σε ένα από τα σκάφη του.
Και το απόγευμα της Παρασκευής, δεκαέξι χρόνια μετά, η Ελληνική Αστυνομία κατάφερε να έχει στα χέρια της τον δράστη της δολοφονίας του νεαρού λιμενικού.
Ο 54χρονος πλέον Αλβανός, επί τόσα χρόνια έβρισκε καταφύγιο στη χώρα του. Πίστεψε ίσως ότι οι πράξεις του έχουν ξεχαστεί και το μεσημέρι της Παρασκευής επιχείρησε να περάσει τα ελληνοαλβανικά σύνορα στην Κακαβιά.
Όμως οι αστυνομικοί τον εντόπισαν και διαπίστωσαν ότι σε βάρος του εκκρεμούσαν τρία εντάλματα σύλληψης του ανακριτή Κέρκυρας για δύο Βουλεύματα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Κέρκυρας, για ανθρωποκτονία, απόπειρα ανθρωποκτονίας και παραβάσεις του νόμου περί ναρκωτικών.
Όλα αφορούσαν στη συμπλοκή εκείνης της νύχτας και στη δολοφονία του 25χρονου Μαρίνου Ζαμπάτη.
Ο Μαρίνος Ζαμπάτης είχε γεννηθεί στην Πρέβεζα στις 28 Μαρτίου 1972 και κατατάχθηκε στο Λιμενικό Σώμα στις 4 Σεπτεμβρίου 1995 ως δόκιμος λιμενοφύλακας. Ήταν παιδί βιοπαλαιστών, από το Μεγανήσι Λευκάδας. Ο πατέρας του, ναυτικός, αγωνιζόταν στη θάλασσα και η μητέρα του αγωνιζόταν στο σπίτι για την ανατροφή του γιου της.
«Μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που τον έκανε να εκτιμά τον κόπο των άλλων και έμαθε να προσφέρει και να συμπαραστέκεται σε όποιον το είχε ανάγκη. Από μικρός δούλευε, ενώ παράλληλα πήγαινε και σχολείο. Όσοι τον γνώρισαν μαγεύτηκαν από την περηφάνια του, την πηγαία καλοσύνη του, το χαμόγελό του, την ανιδιοτέλειά του, το ελεύθερο πνεύμα του, την τόλμη του» αναφέρει το λιμενικό σώμα στην ανακοίνωση της εποχής.
http://www.pamepreveza.gr/
