Είναι γεγονός πως όταν δημιουργήθηκε η Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα από τον Ανδρέα Λοβέρδο και τον Χρήστο Αηδόνη, τους δύο ανεξάρτητους βουλευτές και πρώην...
πρωτοκλασάτους του ΠΑΣΟΚ, ουδείς περίμενε (τουλάχιστον από το ΠΑΣΟΚ), πως στις 15 Απριλίου του 2013, θα γέμιζαν το Σπόρτινγκ ασφυκτικά από χιλιάδες πολίτες που περίμεναν να βρουν στο πρόσωπο των δύο εκπροσώπων του κοινοβουλίου, την καλύτερη επόμενη ημέρα.
Έκτοτε η Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα, ακολούθησε μία ανοδική πορεία με δεκάδες χιλιάδες πολίτες να εγγράφονται στις τάξεις της και παρά το αρνητικό της εποχής αλλά και το μονοπώλιο των εκδοτικών συμφερόντων στη «σταθερότητα» της δικομματικής κυβέρνησης, κατάφερε να περάσει το μήνυμα στην Ελληνική κοινωνία πως πλέον νόημα δεν έχουν οι ιδεολογίες χωρίς πρακτική εφαρμογή.
Πράξη σε αυτό, έκανε το δίδυμο Λοβέρδος- Αηδόνης, μιλώντας στο πλαίσιο του κοινωνικού πατριωτικού κέντρου, για την ανάγκη στήριξης της μικρομεσαίας επιχείρησης, της οικογένειας και της παύσης ποινικής δίωξης σε συμπολίτες μας που δοκιμάζονται σήμερα είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο. Μίλησαν δηλαδή για το κοινωνικό κέντρο. Μίλησαν σε περιοδείες τους σε όλη την Ελλάδα για το πώς ύφεση και ανεργία καταπολεμούνται αφήνοντας ελεύθερη την μικρομεσαία αγορά να τραβήξει το δικό της παραγωγικό δρόμο χωρίς κρατικές απειλές, εκβιασμούς και γραφειοκρατία.
Στη συνέχεια, η συνεργασία με το κόμμα του Κουβέλη εδραίωσε την παρουσία της Συμφωνίας για τη Νέα Ελλάδα και οριοθέτησε το δικό της στίγμα στην προσπάθεια που ξεκίνησε ο Ανδρέας Λοβέρδος για την μεγάλη ένωση του κοινωνικού Κέντρου ως πυρήνα μετριοπάθειας και σύνεσης ανάμεσα σε πολιτικούς και πολιτικές ακροτήτων.
Η αντιπολιτευτική λογική της Συμφωνίας για τη Νέα Ελλάδα, είναι «στηρίζουμε τα αντιυφεσιακά μέτρα της κυβέρνησης-καταψηφίζουμε όλα τα αντιπαραγωγικά». Με αυτό το δόγμα, από τις 15 Απριλίου και μετά, βομβάρδισαν τους υπουργούς Οικονομικών, Εργασίας και ανάπτυξης με προτάσεις μέτρων που δίνουν ανάσα στην αγορά και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν έσοδα για το κράτος.
Μέχρι εκείνο το σημείο, ακούγεται πως το Μέγαρο Μαξίμου, έβλεπε τις δράσεις αυτές έως και δημιουργικές, όταν και όσο Στουρνάρας και Βρούτσης δεν παρουσιάζουν ισοδύναμα μέτρα, αντί των γνωστών φοροεισπρακτικών.
Στη συνέχεια, η Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα αύξησε τα ποσοστά της και σε συνδυασμό με την εκλογική συνεργασία με τη ΔΗΜΑΡ, δυνάμωσε. Παράλληλα η εγκληματική σιωπή και αδιαφορία των Στουρνάρα-Βρούτση όπως αναφέρουν στελέχη της Συμφωνίας για Νέα Ελλάδα, εξόργισε τον Ανδρέα Λοβέρδο που έβλεπε την αγορά να βουλιάζει και καμία πολιτική συνεργασία από τους επιτελείς των αρμόδιων υπουργείων.
Ακόμη στις φωνές Λοβέρδου – Αηδόνη για στήριξη της μικρομεσαίας επιχείρησης και την ταυτόχρονη κατάρρευση των ταμείων, ενώθηκαν και άλλες, βουλευτών όλων των κομμάτων που βλέπουν το αυτονόητο, όπως της ΔΗΜΑΡ, της ΝΔ (Μπακογιάννη, Ψυχάρης, Αυγενάκης, Κακλαμάνης κα) και κάποιων του ΠΑΣΟΚ.
Η δυναμική του νέου κόμματος και των θετικών δημοσκοπικών ευρημάτων, έδωσε την ευκαιρία στον κ. Λοβέρδο να στείλει πριν από τρεις εβδομάδες επιστολή στον κ. Σαμαρά και να του κοινοποιεί την ανικανότητα των υπουργών του.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος έβαλε στο κάδρο των ευθυνών τον ίδιο τον Πρωθυπουργό ως αρμόδιο και υπεύθυνο για όσα γίνονται στα ασφαλιστικά ταμεία και τις ρυθμίσεις που σκοτώνουν τους ελ. Επαγγελματίες και τους πολίτες. Αλλά και γενικότερα για την αναποτελεσματικότητα του οικονομικού επιτελείου εν μέσω κρίσης.
Έκτοτε υπήρξε ένα γεωμετρικό κρεσέντο από τους Λοβέρδο-Αηδόνη τόσο στα μέσα όσο και στη Βουλή, που μιλούν ευθέως για μία αποτυχημένη κυβέρνηση αλλά τη μόνη «διαθέσιμη» για τώρα, να «τσουλήσει» η Ελλάδα, μέχρι να σχηματιστούν οι προϋποθέσεις για τη διακυβέρνηση της χώρας από το χώρο του διαμορφούμενου κέντρου με πυρήνα τη Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα.
Αυτό ήταν και το μήνυμα που άφησε το δίδυμο των βουλευτών της Συμφωνίας για τη Νέα Ελλάδα, χτες στη βουλή, κατά τη διάρκεια της συζήτησης της πρότασης δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Λοβέρδος υποστηρίζει πως όσο οι κ.κ. Σαμαράς-Βενιζέλος και Τσίπρας αναλώνονται σε ακραίες συμπεριφορές και τακτικισμούς, εντός και εκτός βουλής τόσο πιο κοντά βρίσκεται η ώρα της διακυβέρνησης της χώρας από τις δυνάμεις του κοινωνικού πατριωτικού κέντρου.
