Ως αποτέλεσμα, ο μηνυτής έζησε μια φτωχική ζωή, ενώ δεν ειχε καν την ευκαιρία να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο και εργάζεται μέχρι και σήμερα ως οδηγός φορτηγού. Από την άλλη, το αγόρι που γεννήθηκε 13 λεπτά μετά απ' αυτόν και ακούσια πήρε την δική του θέση του, πήγε σε ακριβά ιδιωτικά σχολεία και κατόπιν στο πανεπιστήμιο. Ωστόσο, οι τρεις μικρότεροι αδελφοί του πάντα αμφέβαλαν για το εάν ήταν στ' αλήθεια αδελφός τους, αφού ήταν πολύ διαφορετικός εμφανισιακά και δεν έμοιαζε με κανέναν από τους δυο τους γονείς. Οι υποψίες τους επιβεβαιώθηκαν μέσω εξετάσεων DNA το 2009, ενώ ανακάλυψαν την ταυτότητα του πραγματικού μεγαλύτερου αδελφού τους μόλις το 2012, όταν ζήτησαν να ελέγξουν τα αρχεία του μαιευτηρίου.
Τελικώς, τα τρία αδέλφια και ο χαμένος αδελφός τους υπέβαλαν αγωγή απαιτώντας αποζημίωση από το κοινωφελές ίδρυμα, στο οποίο ανήκει το μαιευτήριο. Το δικαστήριο αναγνώρισε ότι ο ενάγων πραγματικά υπέστη αξιοσημείωτη ψυχολογική ζημία κι έπρεπε να αποζημιωθεί, καθώς, όπως υπογράμμισε στο σκεπτικό του, «όχι μόνο δεν είχε καμία επαφή με την πραγματική του οικογένεια για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και καμία ευκαιρία να επικοινωνήσει με τους πραγματικούς του γονείς, αλλά στερήθηκε την ευκαιρία να λάβει ανωτάτη εκπαίδευση».
Το Βήμα