Αυτόματα, γίνεστε μέλος ενός παγκόσμιου κινήματος, καθώς η ιστορία του «καφέ που περιμένει» ξεκίνησε στα εργατικά καφέ της Νάπολης, στη Νότια Ιταλία, πριν από 100 χρόνια περίπου και έγινε γνωστή με το όνομα «caffe sospeso».
Μεταπολεμικά, η παράδοση του «καφέ σε αναμονή» αποδυναμώθηκε, για να ξαναεμφανιστεί στη Νάπολη πριν από δέκα χρόνια.
Πληροφορίες θέλουν δε τον πρόεδρο της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας να πληρώνει δέκα καφέδες σε αναμονή μετά από κάθε νίκη της ομάδας του. Βουλγαρία, Αυστραλία, Ρωσία είναι οι χώρες που ακολούθησαν.
Τους τελευταίους μήνες η πρωτοβουλία εξαπλώνεται με πολύ γοργό ρυθμό σε πάρα πολλά μέρη του κόσμου και πρόσφατα έφθασε στην Ελλάδα, με πολλά καταστήματα στην Αθήνα και άλλα στη Θεσσαλονίκη.
Εδώ και μερικές ημέρες, για την ακρίβεια από τις αρχές Νοεμβρίου, αποτελεί θεσμό και στο καφέ «στο κύμα» της Καλαμάτας.
«Μου άρεσε η ιδέα»
Ευαισθητοποιημένος ο Ανδ. Ζαγάκος, είπε πως του άρεσε η ιδέα που είδε στο διαδίκτυο: «Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν τη χαρά που δίνει ένας καφές σε χώρο κοινωνικοποίησης, αφού στερούνται του 1 ή και των 2 ευρώ. Ίσως να μην είναι σε θέση να το κάνουν ούτε μία φορά την εβδομάδα. Κατά συνέπεια, μένουν σπίτι και περιθωριοποιούνται. Το κέρδος δεν είναι ο δωρεάν καφές, αλλά ότι τους δίνεται έτσι η δυνατότητα συναναστροφής, ανταλλαγής απόψεων και ό,τι άλλο μπορεί να προσφέρει ο χώρος ενός καφενείου», λέει χαρακτηριστικά.
Κι αν το διάστημα εφαρμογής της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας είναι μικρό, έως την ημέρα που μιλήσαμε, υπήρχαν περισσότεροι από 22 καφέδες σε αναμονή, καρφιτσωμένοι σε έναν πίνακα.
Ο τρόπος είναι απλός, μας εξηγεί ο κ. Ζαγάκος. Ο πελάτης διαθέτει ένα ευρώ επιπλέον και το υπόλοιπο το πριμοδοτεί η επιχείρηση. Έτσι, δίνεται η δυνατότητα σε κάποιον οικονομικά ανήμπορο ή όποιον νιώθει την ανάγκη να σπάσει την απομόνωση του σπιτιού του και να έλθει σε επαφή με κόσμο, να προσέλθει και να ζητήσει τον καφέ που περιμένει, χωρίς άλλη προϋπόθεση.
«Ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί, συνέχισε, είναι ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, θέλουν να πιουν καφέ και δεν μπορούν, θα πρέπει να σταματήσουν να ντρέπονται», είπε χαρακτηριστικά.
Ενδεικτικό της συστολής που υπάρχει, ίσως και της άγνοιας για την πρωτοβουλία, είναι ότι δεν είχε προσέλθει κάποιος για να ζητήσει τον «καφέ που περιμένει».
Έτσι, προκειμένου να γίνει γνωστό όλο αυτό το εγχείρημα, θα τοποθετηθεί σχετικό ενημερωτικό υλικό σε σημεία που συχνάζουν άνθρωποι με ανάγκες, ενώ αν η πρωτοβουλία ιδωθεί από μια άλλη διάσταση, μπορεί να αποτελέσει έναν μπούσουλα αυτοοργάνωσης για κάτι μεγαλύτερο.
Καταλήγοντας, ευχήθηκε να ακολουθήσουν κι άλλοι την πρωτοβουλία, καθώς, όπως είπε, δεν αποτελεί αποκλειστικότητα, δηλώνοντας πρόθυμος να βοηθήσει όποιον χρειαστεί οτιδήποτε στην κατεύθυνση αυτή. Εξέφρασε δε την ελπίδα να επεκταθεί η προσπάθεια και σε άλλους τομείς.
