Από τα τέσσερα εκατομμύρια που ζητάει το Λούβρο έχει ήδη καταφέρει να κερδίσει τα τρία, από συνεισφορές πολιτών, αλλά και εταιρειών. Οι Γάλλοι μάλιστα διατείνονται ότι η Ελληνική κυβέρνηση έχει σταματήσει εδώ και πολλά χρόνια τον επαναπατρισμό του γλυπτού.
Η καμπάνια του Μουσείου είναι «Όλοι προστάτες!» και προσπαθεί να πείσει τους Γάλλους να δώσουν τον οβολό τους. Αναφέρεται χαρακτηριστικά
“ Το έργο συντήρησης ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2013. Μετά από πολλές μελέτες και μήνες προετοιμασίας, το πρόγραμμα θεραπείας συντήρησης της Νίκης της Σαμοθράκης έχει ξεκινήσει! Άλλο ένα εκατομμύριο ευρώ ακόμα απαιτείται για να φέρει το σχέδιο προς απόδοση καρπών
πριν από την 31η Δεκεμβρίου, 2013. Μέσα από την Εκστρατεία δωρεάς " Tous Mecenes! " ('Ολοι Προστάτες) μπορεί κάποιος να γίνει φορέας και προστάτης αυτού του φιλόδοξου σχεδίου: η δωρεά σας, ανεξαρτήτως ποσού, θα κάνει τη διαφορά».
Η καμπάνια αυτή όμως δεν είναι αρεστή σε όλους τους Γάλλους όπως φαίνεται. Το Μουσείο του Λούβρου ένα από τα πιο σημαντικά μουσεία του κόσμου, σίγουρα δεν έχει πρόβλημα να βρει χρήματα από μεγάλες πολυεθνικές για να καλύψει τα έξοδα αυτής της συντήρησης, αλλά παραδόξως, ζητάει χρήματα και μάλιστα προσφέρει και ανταμοιβές για αυτούς που θα γίνουν “χορηγοί”΄αυτής της προσπάθειας. Εάν δώσεις πάνω από 200 ευρώ έχεις περισσότερα προνόμια ως “προστάτης” του Μουσείου.
Το άγαλμα είχε παρθεί από ελληνικό έδαφος όταν ο Γάλλος πρόξενος και αρχαιολόγος Charles Champoiseau έστειλε το γλυπτό αποσπασματικά στο Παρίσι, τον Απρίλιο του 1873. Συγκεκριμένα, η ανεύρεση άρχισε το 1863 από μια αρχαιολογική αποστολή στην οποία επικεφαλής ήταν ο Κάρολος Σαμπουαζό (1830-1909), υποπρόξενος της Γαλλίας στην Αδριανούπολη (σημερινό Εντιρνέ της Τουρκίας, στη Δυτική Θράκη). Ενώ έσκαβαν σε μια χαράδρα στις 15 Απριλίου του 1863, στα βόρεια του νησιού, ένας Έλληνας εργάτης φώναξε[4] στον Σαμπουαζό «Κύριε, εύραμεν μια γυναίκα!» - ήταν η μισή Νίκη της Σαμοθράκης.
Ο Σαμπουαζό ήρθε αμέσως σε επικοινωνία με τον πρέσβη της πατρίδας του στην Κωνσταντινούπολη και εκείνος φρόντισε η Υψηλή Πύλη να δώσει τότε έγκριση για να αποπλεύσει γαλλικό πολεμικό πλοίο και να φορτώσει τη Νίκη της Σαμοθράκης για τη Γαλλία -η Σαμοθράκη είχε σημαντική αυτονομία, αλλά ανήκε ακόμα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Το άγαλμα έφτασε στο Λούβρο στις 11 Μαΐου του 1864 και δύο χρόνια μετά εκτέθηκε για πρώτη φορά μετά τις απαραίτητες εργασίες – χωρίς όμως ακόμα να μπορεί να εκτεθεί το επάνω μέρος του κορμού και τα φτερά.
Σύμφωνα με πολλούς Γάλλους δημοσιογράφους, μια εκ των οποίων η Alexandra Racape, «με την εκστρατεία αυτή, χωρίς ντροπή, το Λούβρο φέρει ένα προπύργιο του ελληνικού πολιτισμού προς τα κάτω, στο δρόμο του δημοφιλές εμπορίου. Η Νίκη ανήκει στην Ελλάδα. Μια χώρα της οποίας η Τέχνη & ο Πολιτισμός της έχουν κλαπεί, είναι μια χώρα σε κίνδυνο θανάτου και η Γαλλία είναι ειδικός για το θέμα αυτό: να μην υποστηρίζει τους ανθρώπους σε κίνδυνο σε διεθνή κλίμακα και να αρπάζει το σύνολο της περιουσίας τους. Δεν θα ήταν μια καλύτερη λύση για την κυβέρνηση να εφαρμόσει την κινεζική διπλωματία, προσφέροντας ως δώρο σε ένδειξη ειρήνης, φιλίας και υποστήριξης σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, τέλεια μάρτυρας μιας κρίσης που εμείς ξεκινήσαμε; Δεν έχουμε αρκετή τεχνολογία ώστε να δώσουμε ένα καλύτερο μέλλον στη θεά, προκειμένου να τη φέρουμε πίσω, σε ένα κομμάτι, στις ρίζες και το σπίτι της;»
Είναι πολλοί αυτοί που αναρωτιούνται γιατί δεν ζητούν οι Έλληνες πίσω την Νίκη της Σαμοθράκης, αλλά το Μουσείο προσπαθεί να πείσει τους Γάλλους ότι είναι κοινωνική τους ευθύνη να διασώσουν το άγαλμα και φυσικά να μείνει εκεί όπου μπορεί να φροντιστεί καλύτερα.
Το περίεργο είναι πως στην σελίδα της Νίκης της Σαμοθράκης αναφέρεται ότι έγιναν προσπάθειες για την επάνοδο του αγάλματος αλλά αυτό δεν στάθηκε δυνατό, ενώ η αλήθεια είναι πως δεν έχουν γίνει προσπάθειες από την ελληνική κυβέρνηση η οποία δικαίωμα να ζητήσει να επιστραφεί το άγαλμα.
