Εκατομμύρια τόνοι απορριμμάτων είναι τα αποτελέσματα των ερευνών για τη θαλάσσια ζωή στη Μεσόγειο, τα οποία απειλούν τα είδη που...
βρίσκουν καταφύγιο στα νερά της εφόσον αναγκάζονται να συνυπάρχουν.
Δημοσιεύματα αναφέρουν, ότι η Μεσόγειος παρόλο που αποτελεί μόλις το 1% της ωκεάνιας επιφάνειας, περικλείει το 10% των θαλασσίων ειδών του πλανήτη και πάνω από το 15% των παγκόσμιων μετακινήσεων. Τα θαλάσσια απορρίμματα από χερσαίες πηγές και δραστηριότητες, οι βυθίσεις αποβλήτων που πραγματοποιούν τα πλοία και τα αεροσκάφη, ακόμα και οι βιοδιασπώμενες σακούλες λχ που λανσαρίστηκαν ως σωτήρια λύση αποδεικνύεται πως κάθε άλλο παρά βοηθούν το περιβάλλον. Γίνονται εκατοντάδες μικρά κομμάτια, που δεν μπορεί να τα μαζέψει κανείς και επιπλέουν σε όλη τη θάλασσα. Επίσης, στην κατασκευή τους προστίθεται ένα υλικό που διασπάει το πλαστικό, το οποίο οι ερευνητές το συναντούν πια σε όλες τις παραλίες. Παρά λοιπόν την εκτεταμένη ρύπανση, η Μεσόγειος δεν είναι στα όρια της ανεπανόρθωτης καταστροφής, χωρίς όμως το γεγονός αυτό να αποτελεί λόγο εφησυχασμού. Η συνεργασία μεταξύ των κρατών για την αντιμετώπιση του προβλήματος είναι αναγκαία, καθότι τα θαλάσσια είδη κινούνται από το ένα μέρος στο άλλο. Αν θέλουμε να προστατέψουμε κάτι στην Ελλάδα, λόγου χάρη, συχνά πρέπει να το προστατέψουμε πρώτα κάπου αλλού.
Το Εθνικό Σύστημα Προστατευόμενων Περιοχών, στην Ελλάδα που περιέχει περιοχές Natura, Καταφύγια 'Αγριας Ζωής κλπ αντιμετωπίζει σημαντικές ελλείψεις. Η υποστελέχωση και συρρίκνωση των Φορέων Διαχείρισης έχει δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες. Για παράδειγμα, μόνο το 30% του δικτύου Natura ελέγχεται από του Φορείς Διαχείρισης, οι υπόλοιπες βρίσκονται στον αέρα.
Στην αιτιολογική έκθεση της ΕΕ που είναι συμβαλλόμενο μέρος της σύμβασης για την προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος και της παράκτιας ζώνης της Μεσογείου όπως αναφέρεται στην «σύμβαση της Βαρκελώνης» και των πρωτοκόλλων της, η Ιταλία, η Ελλάδα, η Ισπανία, η Γαλλία, η Σλοβενία, η Μάλτα, η Κύπρος και η Κροατία είναι επίσης συμβαλλόμενα μέρη της σύμβασης και των πρωτοκόλλων της, καθώς και 13 μεσογειακές χώρες που δεν είναι μέλη της ΕΕ, αναφέρεται ότι θα υπάρξει συνεργασία για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος και της παράκτιας ζώνης της Μεσογείου μεταξύ των χωρών για κοινή στρατηγική όσο αφορά πρόταση έγκρισης περιφερειακού σχεδίου δράσης για τα θαλάσσια απορρίμματα και τη ρύπανση από χερσαίες πηγές, όπως και πρόταση για τροποποίηση παραρτημάτων II και III του πρωτοκόλλου για τις περιοχές ειδικής προστασίας και τη βιοποικιλότητα στη Μεσόγειο.
Ερωτάστε:
1. Τι συμβαίνει με τη χρηµατοδότηση για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας από τον προϋπολογισµό του κράτους;
2. Αληθεύει ότι η Ελλάδα απέχει από συζητήσεις, προπαρασκευαστικά σεμινάρια για «Καλές Πρακτικές» στη Μεσόγειο και συνέργειες με άλλες χώρες για την αντιμετώπιση των συγκεκριμένων προβλημάτων;
3. Μήπως αγνοούνται συστηματικά πορίσματα και προτάσεις της Επιτροπής Φύσης 2000;
4. Ισχύει ότι το Εθνικό Σύστημα Προστατευόμενων Περιοχών που περιέχει περιοχές Natura, Καταφύγια 'Αγριας Ζωής κλπ αντιμετωπίζει σημαντικές ελλείψεις; Αληθεύει ότι η υποστελέχωση και η συρρίκνωση των Φορέων Διαχείρισης έχει δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες ή το πρόβλημα βρίσκεται αλλού;
5. Η περιβαλλοντική νομοθεσία με το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό που επιτρέπει τη δόμηση σε ευαίσθητες και προστατευόμενες παράκτιες περιοχές, πιστεύετε ότι δεν επιβαρύνει την κατάσταση σε σχέση με τις χερσαίες πηγές ρύπανσης;
6. Έχετε κάποιες προτάσεις και στρατηγικό σχέδιο δράσης να παρουσιάσετε κατά την δέκατη όγδοη τακτική σύνοδο των συμβαλλομένων μερών, της σύμβασης της Βαρκελώνης, που θα διεξαχθεί από τις 3 έως τις 6 Δεκεμβρίου 2013 στην Κωνσταντινούπολη της Τουρκίας; Αν ναι ποιες είναι αυτές;
ΟΙ ΕΡΩΤΩΝΤΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΑΡΑΣ
ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ
