Ευτυχώς αποφεύχθηκαν τα χειρότερα. Κάτοικος του χωριού, που συνέβη το περιστατικό, περιγράφει με γλαφυρότητα και ακρίβεια το γεγονός. "Κάθονταν ο κυνηγός μας στο καρτέρι του, με τεταμένη την προσοχή του , μισή ώρα, μια ώρα και βάλε. Τα σκυλιά κυνηγούσαν μακρυά, τραβούσαν αλλού , ησυχία στην περιοχή του , χαλάρωσε και αυτός λίγο την ετοιμότητα. Όταν ξαφνικά , από το πουθενά βλέπει μπροστά του , στα 10 μέτρα μια αγέλη 4-5 αγριόχοιρων . Τον ξάφνιασαν , αλλά δεν τάχασε. Σηκώνει το δίκαννό του, ματιάζει....μπάμ ! στο πρώτο , γονατίζει αυτό. Μπαμ στο δεύτερο ....το ξαπλώνει. Ανοίγει το όπλο, γεμίζει σε χρόνο μηδέν , σηκώνει τα μάτια , τι να δει , το πρώτο όρθιο και κατ' επάνω του! Πάει να προφυλαχτεί...που όμως΄ το σημείο δεν είχε κάλυψη . Στα 4-5 μέτρα μπαμ!... και ξανά μπαμ!... και το άγριο λες και ήταν , φάντασμα, άτρωτο , δεν το αγγίζαν οι σφαίρες! Ξυστρά πέρασε και πήρε τον ανήφορο. Ξαναγέμισε ο κυνηγός, αλλά πόσα φυσίγγια να είχε; ένα και μοναδικό του απόμεινε , τόβαλε στη θαλάμη , πάει να ξαναρίξει, τελευταία στιγμή σκέφτηκε: - θα μείνω άσφαιρος , κατέβασε το όπλο και πάει το αγρίμι κατά το βουνό ματώνοντας τα κλαρούδια από το τραύμα του.. .... Γύρισε κοίταξε το ξαπλωμένο , ακίνητο, άψυχο , είχε μείνει στον τόπο, όλα αυτά βέβαια έγιναν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα , τα εξιστορούσε στο τέλος του κυνηγιού και φαίνονταν στους άλλους αστείο , η καρδούλα του ξέρει τι τράβηξε...".
