ΟΙ απολυμένοι σχολικοί φύλακες καθιστοί, ακίνδυνοι, ανενεργοί. Τα ΜΑΤ όρθια, «δραστήρια», επικίνδυνα. Δείχνει η Πολιτεία τα δόντια της για τους «επόμενους».
Οι…προηγούμενοι δεν χαμπαρίζουν. Ταχτοποιημένοι στα γραφεία τους και δημοσία δαπάνη τρεφόμενοι, «ιερές αγελάδες» που δεν τους τρομάζει φοβέρα καμιά. Γιατί; Γιατί δεν είναι «ταπεινοί» σχολικοί φύλακες-είναι «εργαζόμενοι» της βουλής. Δεν τους διόρισαν τα κοινωνικά κριτήρια της γειτονιάς-τους διόρισε η πολιτική αλητεία των πολιτικών μας. Διαχρονικά και αδιακρίτως «σημαίας».
ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ την πίεση για μείωση του υδροκέφαλου Κράτους. Την εύκολη «πηγή» για απολύσεις δεν κατανοούμε. Καθαρίστριες και…καθαρίσαμε. Σχολικοί φύλακες και…διαφυλάξαμε την τιμή μας. Με την ατιμία να κόβει βόλτες ανενόχλητη σε χώρους δυσπρόσιτους και απαρατήρητους. Δεν βγήκαν στους δρόμους οι «εργαζόμενοι» της βουλής-καθάρισαν «εσωτερικά». Με τους βουλευτές να τους κλείνουν το μάτι και τα κόμματα-ομπρέλα προνομίων και ανομημάτων.
ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ, κολλάμε στα Υπουργεία. Σε στρατό εργαζομένων, «εργαζομένων» και λουφαδόρων, που δεν «κινδυνεύουν», δεν διαμαρτύρονται δεν βγαίνουν στο δρόμο. Και πότε, ποιος και πώς τους διόρισε; Μην το ψάχνεις, θα χαθείς. Απ’ το «κατόπιν ενεργειών μου» στον μπάρμπα απ’ την Κορώνη κι από ‘κει στα «δικά τους παιδιά».
ΣΤΗ συνέχεια, εισχωρήσαμε στα υπουργικά γραφεία. Με τους προθαλάμους και το προσωπικό. Τους γραμματείς, συμβούλους και ειδικούς συνεργάτες. Πολλή δουλειά, πολύς…ιδρώτας, πολλή σιγουριά. Ένας κόσμος απόκοσμος, χωρίς την αγωνία της διαθεσιμότητας και τον εφιάλτη της απόλυσης. Όλα κανονισμένα και ρυθμισμένα, με το (δημόσιο) ταμείο να μην τους προλαβαίνει.
ΚΑΛΗ είναι η «γραφή» τους, αλλά κακό το δείγμα της. Τους παινέψαμε για τον ηρωισμό τους να αναλάβουν, ωστόσο, πρέπει να πείσουν. Και τον τελευταίο που το κόψανε το ρεύμα οι αποφασίζοντες, απ’ τη ζεστασιά των γραφείων τους.
ΜΙΑ-δυο, λοιπόν, και πείθεις. Πώς; Αρπάζοντας απ’ το σβέρκο εκείνους που περισσεύουν. (Για δουλειά 2 ατόμων, διόρισαν 20(!) στη βουλή. Και βέβαια, να μας απαντήσουν οι υπουργοί αν τους είναι απαραίτητοι όλοι εκείνοι οι σκυμμένοι στο κομπιούτερ που καμώνονται πως δουλεύουν).
ΟΣΟ δεν γίνονται κινήσεις δίκαια, αμφίπλευρες και ισορροπημένες, δεν πείθεται ο πολίτης.
ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ την πίεση για μείωση του υδροκέφαλου Κράτους. Την εύκολη «πηγή» για απολύσεις δεν κατανοούμε. Καθαρίστριες και…καθαρίσαμε. Σχολικοί φύλακες και…διαφυλάξαμε την τιμή μας. Με την ατιμία να κόβει βόλτες ανενόχλητη σε χώρους δυσπρόσιτους και απαρατήρητους. Δεν βγήκαν στους δρόμους οι «εργαζόμενοι» της βουλής-καθάρισαν «εσωτερικά». Με τους βουλευτές να τους κλείνουν το μάτι και τα κόμματα-ομπρέλα προνομίων και ανομημάτων.
ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ, κολλάμε στα Υπουργεία. Σε στρατό εργαζομένων, «εργαζομένων» και λουφαδόρων, που δεν «κινδυνεύουν», δεν διαμαρτύρονται δεν βγαίνουν στο δρόμο. Και πότε, ποιος και πώς τους διόρισε; Μην το ψάχνεις, θα χαθείς. Απ’ το «κατόπιν ενεργειών μου» στον μπάρμπα απ’ την Κορώνη κι από ‘κει στα «δικά τους παιδιά».
ΣΤΗ συνέχεια, εισχωρήσαμε στα υπουργικά γραφεία. Με τους προθαλάμους και το προσωπικό. Τους γραμματείς, συμβούλους και ειδικούς συνεργάτες. Πολλή δουλειά, πολύς…ιδρώτας, πολλή σιγουριά. Ένας κόσμος απόκοσμος, χωρίς την αγωνία της διαθεσιμότητας και τον εφιάλτη της απόλυσης. Όλα κανονισμένα και ρυθμισμένα, με το (δημόσιο) ταμείο να μην τους προλαβαίνει.
ΚΑΛΗ είναι η «γραφή» τους, αλλά κακό το δείγμα της. Τους παινέψαμε για τον ηρωισμό τους να αναλάβουν, ωστόσο, πρέπει να πείσουν. Και τον τελευταίο που το κόψανε το ρεύμα οι αποφασίζοντες, απ’ τη ζεστασιά των γραφείων τους.
ΜΙΑ-δυο, λοιπόν, και πείθεις. Πώς; Αρπάζοντας απ’ το σβέρκο εκείνους που περισσεύουν. (Για δουλειά 2 ατόμων, διόρισαν 20(!) στη βουλή. Και βέβαια, να μας απαντήσουν οι υπουργοί αν τους είναι απαραίτητοι όλοι εκείνοι οι σκυμμένοι στο κομπιούτερ που καμώνονται πως δουλεύουν).
ΟΣΟ δεν γίνονται κινήσεις δίκαια, αμφίπλευρες και ισορροπημένες, δεν πείθεται ο πολίτης.
