Δε θα πει «στερνή μου γλώσσα να σ' είχα πρώτα» αλλά «ευτυχώς έχω μια ακόμα ευκαιρία». Δε θα φοβηθεί τη ζωή, παρ'όλες τις δυσκολίες. Είναι από τις γυναίκες που ευτύχησε να έχει ένα παιδί αλλά... πορεύεται στη ζωή χωρίς σύζυγο.
Μονογονεϊκή οικογένεια όπως πολλές άλλες, που δεν το βάζουν κάτω, έχουν το κεφάλι ψηλά και προχωρούν. Οικογένειες που έχουν το ένστικτο της επιβίωσης και τσαγανό, με ένα, δυο, τρία, τέσσερα παιδιά - μπορεί και περισσότερα.
Αυτό έχει και η κ. Λουκία Χατζηλουκά και είναι τόσο ικανοποιημένη ή μάλλον περήφανη για τον εαυτό της που αποφάσισε να του ένα πολύ ακριβό δώρο: αυτό της μόρφωσης και μάλιστα ξεκινώντας από χαμηλά … το Γυμνάσιο.
Όταν "έπρεπε" δεν το τελείωσε. Όχι ότι δεν «έπαιρνε τα γράμματα», απλώς δεν είχε την ωριμότητα να καταλάβει πόσο σημαντικό είναι.
Κάποια στιγμή παντρεύτηκε, έκανε την κόρη της και από τα 22 μέχρι σήμερα εργάζεται ασταμάτητα. Ξεκίνησε ως καμαριέρα, έγινε βοηθός προϊσταμένης και πια προϊσταμένη.
Συνειδητοποίησε ότι το «χαρτί» κάπου θα της χρειαστεί στη συνέχεια, επιπλέον δεν αισθανόταν πολύ όμορφα όταν έπρεπε να συμπληρώνει στα έντυπα το «απόφοιτη δημοτικού».
Αποφάσισε να κάτσει ξανά στα θρανία του Γενικού Εσπερινού Ηρακλείου το 2011. Τώρα είναι στη Γ’ Γυμνασίου ενώ η κόρη της στην Α’ . Πολλές φορές η μαμά εκπλήσσει την κόρη, αν η δεύτερη πει κάποια απορία φωναχτά και η πρώτη απαντήσει!
«Καλά μαμά εσύ που το ξέρεις;», ρωτάει κι αυτό φουσκώνει την περηφάνια της ακόμα περισσότερο.
«Όσο και να σας φανεί περίεργο, εγώ νιώθω ότι ξεκίνησα από το μηδέν και έχω φτάσει πολύ ψηλά! Και θα φτάσω ακόμα ψηλότερα, θα πάω και στο Λύκειο και αργότερα ποιος ξέρει; Μπορεί να σπουδάσω μαζί με την κόρη μου κάποια στιγμή» λέει στο MadeinCreta και λάμπουν τα μάτια της.
«Πιο μικρή ένα μάθημα δεν το καταλάβαινα όπως το καταλαβαίνω τώρα. Μου είναι πιο εύκολο, ίσως επειδή σκέφτομαι πιο ώριμα.
Όταν είμαστε μικροί δεν έχουμε την ωριμότητα να σκεφτούμε το… μετά. Κακά τα ψέματα ... άλλα μυαλά τότε, τα γράμματα δε φαίνονται σημαντικά. Όμως το σχολείο δεν πρέπει να το σταματάμε, είναι λάθος πρέπει να παλεύουμε για το τελειώσουμε», σημείωσε στο MadeinCreta η κ. Λουκία Χατζηλουκά, που έμαθε να δίνει από νωρίς πιο σκληρές μάχες: τις μάχες της επιβίωσης αλλά και της ανατροφής ενός παιδιού.
Τώρα που η κόρη της έχει μεγαλώσει είναι πιο εύκολο για εκείνη να καθίσει στα θρανία μαζί με τους άλλους 12 συμμαθητές της. Κι όπως λέει η ίδια δεν την ενδιαφέρει μόνο το χαρτί, το χαίρεται διότι μαθαίνει σημαντικά πράγματα!
Άλλα πράγματα σου μαθαίνει η ζωή και άλλα το σχολείο
Η Λουκία από τη ζωή της ως μόνη μαμά, εργαζόμενη και μαθήτρια έμαθε να θεωρεί πώς είναι πολύ εύκολο να βάλεις τη ζωή σου σε πρόγραμμα, επίσης δε βλέπει ποτέ μπροστά της βουνά και προβλήματα.
«Βουνό δεν υπάρχει πουθενά, εμείς κάνουμε τα πράγματα και φαίνονται βουνό κάποιες φορές. Όταν έχουμε τη θέληση και αγωνιζόμαστε και πολεμάμε δεν υπάρχει πουθενά βουνό Εμείς το βάζουμε το βουνό μπροστά μας. Εγώ μέχρι στιγμής δεν έχω φοβηθεί τίποτα στη ζωή μου».
Μονογονεϊκή οικογένεια όπως πολλές άλλες, που δεν το βάζουν κάτω, έχουν το κεφάλι ψηλά και προχωρούν. Οικογένειες που έχουν το ένστικτο της επιβίωσης και τσαγανό, με ένα, δυο, τρία, τέσσερα παιδιά - μπορεί και περισσότερα.
Αυτό έχει και η κ. Λουκία Χατζηλουκά και είναι τόσο ικανοποιημένη ή μάλλον περήφανη για τον εαυτό της που αποφάσισε να του ένα πολύ ακριβό δώρο: αυτό της μόρφωσης και μάλιστα ξεκινώντας από χαμηλά … το Γυμνάσιο.
Όταν "έπρεπε" δεν το τελείωσε. Όχι ότι δεν «έπαιρνε τα γράμματα», απλώς δεν είχε την ωριμότητα να καταλάβει πόσο σημαντικό είναι.
Κάποια στιγμή παντρεύτηκε, έκανε την κόρη της και από τα 22 μέχρι σήμερα εργάζεται ασταμάτητα. Ξεκίνησε ως καμαριέρα, έγινε βοηθός προϊσταμένης και πια προϊσταμένη.
Συνειδητοποίησε ότι το «χαρτί» κάπου θα της χρειαστεί στη συνέχεια, επιπλέον δεν αισθανόταν πολύ όμορφα όταν έπρεπε να συμπληρώνει στα έντυπα το «απόφοιτη δημοτικού».
Αποφάσισε να κάτσει ξανά στα θρανία του Γενικού Εσπερινού Ηρακλείου το 2011. Τώρα είναι στη Γ’ Γυμνασίου ενώ η κόρη της στην Α’ . Πολλές φορές η μαμά εκπλήσσει την κόρη, αν η δεύτερη πει κάποια απορία φωναχτά και η πρώτη απαντήσει!
«Καλά μαμά εσύ που το ξέρεις;», ρωτάει κι αυτό φουσκώνει την περηφάνια της ακόμα περισσότερο.
«Όσο και να σας φανεί περίεργο, εγώ νιώθω ότι ξεκίνησα από το μηδέν και έχω φτάσει πολύ ψηλά! Και θα φτάσω ακόμα ψηλότερα, θα πάω και στο Λύκειο και αργότερα ποιος ξέρει; Μπορεί να σπουδάσω μαζί με την κόρη μου κάποια στιγμή» λέει στο MadeinCreta και λάμπουν τα μάτια της.
«Πιο μικρή ένα μάθημα δεν το καταλάβαινα όπως το καταλαβαίνω τώρα. Μου είναι πιο εύκολο, ίσως επειδή σκέφτομαι πιο ώριμα.
Όταν είμαστε μικροί δεν έχουμε την ωριμότητα να σκεφτούμε το… μετά. Κακά τα ψέματα ... άλλα μυαλά τότε, τα γράμματα δε φαίνονται σημαντικά. Όμως το σχολείο δεν πρέπει να το σταματάμε, είναι λάθος πρέπει να παλεύουμε για το τελειώσουμε», σημείωσε στο MadeinCreta η κ. Λουκία Χατζηλουκά, που έμαθε να δίνει από νωρίς πιο σκληρές μάχες: τις μάχες της επιβίωσης αλλά και της ανατροφής ενός παιδιού.
Τώρα που η κόρη της έχει μεγαλώσει είναι πιο εύκολο για εκείνη να καθίσει στα θρανία μαζί με τους άλλους 12 συμμαθητές της. Κι όπως λέει η ίδια δεν την ενδιαφέρει μόνο το χαρτί, το χαίρεται διότι μαθαίνει σημαντικά πράγματα!
Άλλα πράγματα σου μαθαίνει η ζωή και άλλα το σχολείο
Η Λουκία από τη ζωή της ως μόνη μαμά, εργαζόμενη και μαθήτρια έμαθε να θεωρεί πώς είναι πολύ εύκολο να βάλεις τη ζωή σου σε πρόγραμμα, επίσης δε βλέπει ποτέ μπροστά της βουνά και προβλήματα.
«Βουνό δεν υπάρχει πουθενά, εμείς κάνουμε τα πράγματα και φαίνονται βουνό κάποιες φορές. Όταν έχουμε τη θέληση και αγωνιζόμαστε και πολεμάμε δεν υπάρχει πουθενά βουνό Εμείς το βάζουμε το βουνό μπροστά μας. Εγώ μέχρι στιγμής δεν έχω φοβηθεί τίποτα στη ζωή μου».
