που βρίσκονται τριγύρω και δεν φαίνονται στην εικόνα.
Για τις ανάγκες της έρευνας φωτογραφήθηκαν οκτώ εθελοντές που είχαν μπροστά τους άλλα τέσσερα άτομα, τα οποία δεν φαίνονταν στη φωτογραφία.
Από τους συμμετέχοντες ζητήθηκε να εξετάσουν λεπτομερώς τις φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης και να αναγνωρίσουν αυτά τα τέσσερα άτομα που διέκριναν μόνο στην κόρη του ματιού του εικονιζόμενου.
Στο 84% των περιπτώσεων η αναγνώρισή τους έγινε με επιτυχία.
Ακόμα και όταν τα πρόσωπα που διακρίνονταν στην κόρη δεν ανήκαν σε γνωστούς τους ή δεν ήταν πολύ καθαρά, οι εθελοντές κατάφεραν να τα αναγνωρίσουν στο 71% των περιπτώσεων, κοιτώντας φωτογραφίες υπόπτων που τους έδωσαν οι αστυνομικοί.
«Οι αρχές συχνά χρησιμοποιούν φωτογραφίες ως αποδεικτικά στοιχεία για να αναγνωρίσουν υπόπτους» λένε ο συγγραφέας της μελέτης Ρομπ Τζένκινς, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Γιορκ στην Αγγλία, και η Κρίστι Κερ από το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης στη Σκωτία.
«Κάνοντας ζουμ στις φωτογραφίες προσώπων υψηλής ανάλυσης, μπορέσαμε να διακρίνουμε άτομα που βρίσκονται στο σημείο μέσα από την κόρη του ματιού. Σε εγκλήματα στα οποία τα θύματα φωτογραφίζονται συχνά από τους ίδιους τους δράστες μπορούμε να δούμε τα πρόσωπά τους. Ακόμα και όταν δεν είναι πολύ καθαρή η εικόνα τους, ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει εξαιρετική ικανότητα στην αναγνώριση προσώπων» εξηγούν οι ειδικοί.
