στον θαλάσσιο χώρο ανάμεσα στην Κρήτη και την Ιταλία. Αμερικανοί, Ρώσοι και Ο.Η.Ε. δείχνουν ότι “παίζουν” με την υγεία των κατοίκων της Κρήτης και ευρύτερα της Μεσογείου.
Τους κινδύνους της επιχείρησης επισημαίνει στα “Χ.Ν.” ο καθηγητής Επεξεργασίας και Διάθεσης Τοξικών και Επικίνδυνων Αποβλήτων του Πολυτεχνείου Κρήτης κ. Ευάγγελος Γιδαράκος, μετά το δημοσίευμα του “BBC” που ανέδειξαν χθες τα “Χ.Ν.”, στο οποίο αναφέρεται ότι η καταστροφή των Συριακών χημικών όπλων θα γίνει εν πλω και συγκεκριμένα πάνω στο Αμερικανικό πλοίο “MV CAPE RAY” στην “καρδιά” της Μεσογείου.
Ο κ. Γιδαράκος ήρθε σε επαφή με συναδέλφους του στο εξωτερικό για το συγκεκριμένο θέμα και τα μηνύματα που έλαβε μόνο καθησυχαστικά δεν ήταν.
«Αυτό το μοντέλο που πάνε να εφαρμόσουν γίνεται σε πιλοτικό στάδιο. Υπάρχουν αξιωματούχοι από τον Οργανισμό για την απαγόρευση των χημικών όπλων, που πριν από λίγους μήνες έλεγαν, ότι η επιχείρηση καταστροφής εν πλω έχει πολλούς κινδύνους, δεν συνιστάται ή βρίσκεται σ’ ένα στάδιο που ακόμα εξετάζεται και αυτό απαιτεί ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Πώς είναι δυνατόν μέσα σε 2 – 3 μήνες να έχουν αλλάξει όλα αυτά;», διερωτάται ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης.
Αναφορικά με τη σύσταση των χημικών όπλων της Συρίας, ένα μέρος των οποίων ήδη βρίσκεται εν πλω προς την Ιταλία με το πλοίο “Ark Futura”, το οποίο βρισκόταν χθες στην Κύπρο, ο κ. Γιδαράκος αναφέρει πως «δεν γνωρίζουμε τη σύσταση των όπλων αυτών και από ποιες επικίνδυνες και τοξικές ουσίες αποτελούνται ακριβώς. Γίνεται λόγος για το αέριο “σαρίν” και το χημικό της “μουστάρδας” που έγινε εκτεταμένη χρήση του στο Βιετνάμ. Επίσης, δεν γνωρίζουμε τη συγκέντρωση και τον όγκο των αποβλήτων. Γίνεται λόγος για καταστροφή χημικών όπλων βάρους μεγαλύτερου των 1.000 τόνων. Απ’ αυτά που δημοσιεύει το “BBC” γίνεται μία αναφορά σ’ έναν συνδυασμό μεταξύ υδρόλυσης και θερμικής επεξεργασίας που θα χρησιμοποιηθεί για την καταστροφή τους. Στην πρώτη περίπτωση τα υπολείμματα που θα έχουμε θα είναι τέτοια που δεν θα επιτρέπουν την απόρριψή τους στο θαλάσσιο περιβάλλον. Στη δεύτερη περίπτωση, η κατάσταση είναι πολύ πιο σίγουρη, γιατί στις μεγάλες θερμοκρασίες πολλές από τις ουσίες αυτές θα καταστραφούν».
ΤΟΞΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ
Σύμφωνα με τον καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης η καταστροφή εν πλω βασίζεται στις τεχνικές που ακολουθήθηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και που χρησιμοποιήθηκαν από τις Η.Π.Α. και την Ιαπωνία. Τότε όμως οι βόμβες δεν παρήγαγαν υγρά απόβλητα. Η καταστροφή της βόμβας ήταν η διαχείριση του τελικού προϊόντος. Το Συριακό χημικό οπλοστάσιο αποτελείται από πρόδρομα στοιχεία που έχουν αποθηκευτεί με σκοπό να συνθέσουν το τελικό προϊόν. Αν πάμε να επεξεργαστούμε αυτές τις πρόδρομες ενώσεις κατά την καταστροφή τους, μέσω της υδρόλησης ειδικά, θα παραχθούν μεγάλες ποσότητες τοξικών αποβλήτων και υγρά απόβλητα που δεν είχαμε κατά την καταστροφή των βομβών. Αρα εκ των πραγμάτων θα έχουμε περιβαλλοντική επιβάρυνση στο θαλάσσιο περιβάλλον. Ομως, για μένα μπαίνουν μία σειρά από ερωτήματα για τη διαδικασία που ακολουθείται.
Για ποιον λόγο έχει επιλεχθεί η συγκεκριμένη περιοχή και γιατί όχι κάπου αλλού; Γιατί μέσα στην “κλειστή” θάλασσα που λέγεται Μεσόγειος που ήδη ειναι επιβαρυμένη από τη συσσώρευση πολλών τοξικών ουσιών και όχι σε μία ανοικτή θάλασσα, όπως ο Ειρηνικός ή ο Ατλαντικός; Γιατί να μην πηγαίνει το συγκεκριμένο οπλοστάσιο στις χώρες απ’ όπου αγοράστηκε; Το πιο λογικό θα ήταν αυτό. Πλέον ως πολίτης και όχι ως επιστήμονας θέτω το θέμα ότι θα πρέπει οι χώρες της Μεσογείου βλέποντας αυτήν τη διαχείριση να πάρουν κάποια μέτρα, να διαμαρτυρηθούν. Να θέσουν το εύλογο ερώτημα γιατί σ’ εμάς εδώ σε μία κλειστή θάλασσα αυτή η επεξεργασία;».
Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
Ανακοίνωση με αφορμή το χθεσινό δημοσίευμα των “Χ.Ν.” εξέδωσε η “Πρωτοβουλία Αντίστασης”. Σ’ αυτήν αφού υπογραμμίζεται η πλήρης αντίθεση της μετατροπής της Μεσογείου “σε χαβούζα χημικών όπλων” υπογραμμίζεται πως «η αστική τάξη ένεκα του χαρακτήρα της, όσο στριμώχνεται επικίνδυνα η ίδια, άλλο τόσο και ακόμη πιο επικίνδυνα για τον λαό, βαθαίνει το πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης μήπως σώσει, ότι μπορεί να σώσει, για την ίδια και τον ρόλο της. Εκλιπαρεί για ότι της δώσουν και στην πραγματικότητα δεν έχει τίποτα δοσμένο. Η μόνη “βάσιμη” ελπίδα της είναι η πάντα ευάλωτη βιομηχανία του τουρισμού, πάντα εξαρτώμενη από τη συγκυρία στην περιοχή και απ’ τα υψηλά συμφέροντα των μεγάλων ‘tour operator”. Στ’ όνομα του τουρισμού βγάζει στην παρανομία κάθε λαϊκή κινητοποίηση ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες. Ομως, αποτελεί ερωτηματικό αν καθόλου και σε ποιον βαθμό θα τολμήσει ν’ αντιδράσει στην είδηση πως η θαλάσσια περιοχή δυτικά του Νομού Χανίων και ανάμεσα σε Κρήτη – Μάλτα – Λιβύη θα γίνει “χαβούζα” για τους τόνους των επικίνδυνων χημικών της Συρίας».
