Ο Σεργκέι Λαβρόφ, πέραν της ισχύος που συνεπάγεται αυτό καθαυτό το αξίωμα που φέρει, αφού εκπροσωπεί μια από τις κρισιμότερες χώρες για τις ισορροπίες του πλανήτη, χαίρει και ο ίδιος προσωπικά εκτίμησης και σεβασμού σε πολλαπλά επίπεδα στους διεθνείς διπλωματικούς κύκλους, καθώς τα έχει κερδίσει με την παρουσία του από την εποχή που εκπροσωπούσε τη χώρα του στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), μέχρι την ανάδειξή του στη θέση του επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας.
Το άρθρο που έχει προκαλέσει αίσθηση δημοσιεύεται στον ιστοχώρο «New Europe» με τίτλο «Ρωσία-ΕΕ: Ώρα για Απόφαση» (Russia-EU: Decision Time neurope.eu/article/russia-eu-decision-time) και αφορά στις σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη Ρωσία, με σαφείς αναφορές στο νέο «αγκάθι», αυτό των εξελίξεων σε μια χώρα κομβική για τα συμφέροντα της Μόσχας για πλειάδα λόγων, την Ουκρανία.
Με ένα χαρακτηριστικά «χαλαρό» ύφος, αλλά και ξεκάθαρες – αν και πίσω από τις γραμμές – προειδοποιήσεις για τις συνέπειες, ο Λαβρόφ δείχνει να αναρωτιέται ποιος είναι ο λόγος που τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης έχουν ανεβάσει τους τόνους σε σχεδόν… ψυχροπολεμικό επίπεδο,βάζοντας στη μία πλευρά την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες και τη Μόσχα στο άλλο. Προχωράει δε αμφισβητώντας την «πολιτική ορθοδοξία», ότι η Ρωσία εμποδίζει την ανάπτυξη των σχέσεων του Κιέβου με την ΕΕ, με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται ρητορικές του τύπου… η Δύση να υποστηρίξει τις «δημοκρατικές δυνάμεις» της Ουκρανίας.
Με απλό και άμεσο λόγο, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών θυμίζει κάτι που «παραλείπεται» στα δημοσιεύματα, το ότι η Ουκρανία δεν έχει προσκληθεί από την ΕΕ, ανοίγοντας στη χώρα την προοπτική πλήρους ένταξης, με τη σχετική συμφωνία σύνδεσης να επιδίωκε να εξασφαλίσει ότι η Ουκρανία θα υιοθετήσει τα ευρωπαϊκά στάνταρντ ώστε να ανοίξει η αγορά της για τα ευρωπαϊκά προϊόντα και μάλιστα με τέτοιον τρόπο ώστε να παρεμποδίζεται η οικονομική συνεργασία της χώρας με τους εξ Ανατολών εταίρους της. Σοβαρή και επίσημη διαμαρτυρία…
Ο Λαβρόφ ξεκαθαρίζει ότι η Ρωσία δεν θα επιβάλλει τίποτα και σε κανέναν, αναγνωρίζοντας το κυριαρχικό δικαίωμα κρατών και λαών να επιλέγουν την κατεύθυνση στην οποία θα κινηθούν. Όμως, εάν αλλάξουν μονομερώς οι «όροι του παιχνιδιού» θα σήμαινε την απομάκρυνση από τα συμφωνηθέντα στο πλαίσιο της Ζώνης Ελευθέρων Συναλλαγών της Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών (CIS: Commonwealth of Independent States), με τη Ρωσία να μην έχει άλλον τρόπο να αντιδράσει – αφού θα πλήττονταν τα συμφέροντά της – εντός του πλαισίου των διεθνών κανόνων, συμπεριλαμβανομένων αυτών του Διεθνούς Οργανισμού Εμπορίου (WTO: World Trade Organization).
Ο Λαβρόφ ψέγει τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι δεν αφήνουν τους Ουκρανούς να αποφασίσουν και έχουν ήδη κάνει τις επιλογές για λογαριασμό τους, χωρίς καν να περιμένουν την επίλυση του ερωτήματος στο συνταγματικό πλαίσιο της χώρας τους, με δημοκρατικό δηλαδή τρόπο. Η δε γνώμη των δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών που επιδιώκουν δια της βίας να πιέσουν την κυβέρνηση της Ουκρανίας, περνάει ως «φωνή του λαού».
«Το να αποσταθεροποιήσεις ένα έθνος στο μέσον της ευρωπαϊκής ηπείρου δύσκολα εξυπηρετεί τα συμφέροντα οποιουδήποτε», αναφέρει με νόημα στην παρέμβασή του ο Σεργκέι Λαβρόφ και επισημαίνει ότι είναι δύσκολο να μη διακρίνεις στις πράξεις των αντικυβερνητικών δυνάμεων στην Ουκρανία, εθνικιστικά, αντισημιτικά και ρατσιστικά συναισθήματα, με τον δημόσιο διάλογο για ένα τόσο σοβαρό θέμα να έχει εξευτελιστεί στο να διεξάγεται με σλόγκαν που καμία σχέση δεν έχουν με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Υπενθυμίζει δε, ότι παρόμοια απόπειρα του πρώην πρόεδρου Βίκτορ Γιούστσενκο, έφερε τη Ουκρανία στο χείλος της διάλυσης, με τη χώρα να κινείται πλέον στην ίδια κατεύθυνση.
Η Ρωσία, σύμφωνα με τον Λαβρόφ, αντιτίθεται στα «γεωπολιτικά παίγνια με λογική μηδενικού αθροίσματος» (the logic of zero-sum geopolitical games), είτε αφορούν στην Ουκρανία, είτε στο σύνολο της Ευρώπης και θυμίζει την πρωτοβουλία του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, για τη σύσταση ενιαίου ανθρωπιστικού και οικονομικού χώρου που θα εκτείνεται από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό, με ελεύθερη μετακίνηση των ατόμων και ελεύθερη διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών.
Η εφαρμογή της πρότασης, αναφέρει ο Λαβρόφ στο βαρυσήμαντο άρθρο του, θα απελευθέρωνε το τεράστιο δυναμικό της εταιρικής σχέσης Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ρωσίας. Ενώνοντας τις τεχνολογίες, τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους και το ανθρώπινο δυναμικό, θα αποτελούσε καταλύτη για την ισχυροποίηση και των δύο, ΕΕ και Ρωσίας, ενισχύοντας παράλληλα τη θέση τους στις συνθήκες έντονου διεθνούς ανταγωνισμού. (σ.σ.: Στην αναφορά αυτή τα περιθώρια ανάλυσης από τη γεωπολιτική οπτική με τον ανταγωνισμό «ηπειρωτικών» και «ναυτικών» δυνάμεων θα ήταν εξαιρετικά αποκαλυπτική).
Εν κατακλείδι, οι αγεφύρωτες ιδεολογικές διαφορές αποκαλούνται από τον Ρώσο υπουργό ως κάτι που ανήκει στο παρελθόν, αφού οι αρχές της δημοκρατίας και της οικονομίας της αγοράς αναγνωρίζονται παντού στον ευρωατλαντικό χώρο, ενώ τις δυο τελευταίες δεκαετίες έχουν γίνει άλματα στις σχέσεις της Ρωσίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάθε νέο βήμα στην εταιρική σχέση βέβαια, θα γίνεται στη βάση της ισότητας και του αμοιβαίου σεβασμού. Ο Λαβρόφ υποστηρίζει, ότι η Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (EAEU: Eurasian Economic Union) που ιδρύθηκε από τη Ρωσία,έχει οικοδομηθεί σε παρόμοιες αρχές με αυτές της ΕΕ, ενώ στηρίζεται στους κανόνες του Διεθνούς Οργανισμού Εμπορίου.
Η χώρα του θα επιθυμούσε να εναρμονίσει την εξέλιξή της με τη διαδικασία συσσωμάτωσης (integration process) της ΕΕ, με τελικό στόχο να δημιουργηθεί Ζώνη Ελευθέρου Εμπορίου ανάμεσα στα δυο μέρη μέχρι το 2020! Αυτό θα επέτρεπε στους «κοινούς γείτονες» να αναπτύσσουν ταυτόχρονα τις σχέσεις και προς ανατολάς και προς δυσμάς! Οι σχέσεις Ρωσίας – ΕΕ έχουν φτάσει στη «στιγμή της αλήθειας», καταλήγει ο Λαβρόφ!
Για να συνεχιστεί η ανάπτυξη των σχέσεων, θα πρέπει να καταστεί σαφές εάν οι δυο πλευρές συμφωνούν εάν επιθυμούν να προχωρήσουν στην κατεύθυνση επίτευξης φιλόδοξων στόχωνανάμεσα σε στρατηγικούς εταίρους. Αλλιώς, οι σχέσεις θα σκοντάφτουν σε κάθε βήμα, χωρίς κατεύθυνση. Σε αυτό το πλαίσιο, οι «πόλεμοι της πληροφόρησης» (αναφέρεται στον «εχθρικό» τρόπο κάλυψης της Ρωσίας από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης) δεν πρόκειται να βοηθήσουν. Αυτό που απαιτείται, είναι πραγματική ηγεσία και πολιτική σοφία.
Θεωρούμε, ότι η αποτύπωση του περιεχομένου του άρθρου – παρέμβαση του Σεργκέι Λαβρόφ,δικαιολογεί απόλυτα τον τίτλο της ανάρτησης…
