Και μόνο αυτό θα έπρεπε να έχει χτυπήσει στην ελληνική πλευρά περισσότερα καμπανάκια από… τις καμπάνες της Παναγίας των Παρισίων, η ξαφνική πρεμούρα που έπιασε τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ντερβίς Έρογλου, να κλείσει το Κυπριακό σε τρεις μήνες (!) ενώ μέχρι «χθες» έκανε τον δύσκολο, για να παίξει τον ρόλο που του ανέθεσε ο Νταβούτογλου, ώστε η Τουρκία να εμφανιστεί ότι πιέζει ασφυκτικά…
Ξαφνικά, ο Έρογλου «λύθηκε» και ζητά να μην χαθεί χρόνος στις διαπραγματεύσεις κάνοντας λόγο για «καλή πρόθεση», όταν του εξήγησαν ότι η «τράπουλα» είναι σημαδεμένη: «Αν και ο κ. Αναστασιάδης καθίσει στο τραπέζι με καλή πρόθεση, όπως εμείς, και με βούληση για τη λύση, μπορούμε να υπογράψουμε τη συμφωνία σε σύντομο χρονικό διάστημα», είπε και τον κατηγόρησε για απώλεια πέντε μηνών λόγω της επιμονής για κοινό ανακοινωθέν…
Από εκεί και πέρα άρχισαν οι «κόκκινες γραμμές», αυτό δηλαδή που δεν κάνει ο Αναστασιάδης βλακωδώς, παρότι ο Έρογλου του δίνει εν τη αφελεία του την καλύτερη πάσα, κατονομάζοντας το θέμα των «εγγυήσεων». Γιατί δεν λέει και ο Αναστασιάδης ότι «λύση δεν πρόκειται να υπάρξει όσο η Τουρκία θα παραμένει στο νησί. Τόσο απλά, ενώ κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει, αφού θα έχει αντιδράσει σε ενέργεια της άλλης πλευράς που επιχείρησε να προκαταλάβει τις συνομιλίες.
Ενδιαφέρον έχει και η αναφορά του Έρογλου στις ευχαριστίες που δέχθηκε από την πλευρά των ΗΠΑ και συγκεκριμένα τον αναπληρωτή Υπουργό Εξωτερικών, Ουίλιαμ Μπερνς. Αυτό που σε κάνει να αναρωτιέσαι η αναφορά αυτή, είμαι μέχρι ποίου βαθμού ξεφτίλας στην κυριολεξία και ανυποληψίας μπορεί να φτάσει μια πρώην – όπως αποδεικνύεται στην πράξη – υπερδύναμη που τα μαζεύει άρον-άρον από τον κόσμο και αναδιπλώνεται;
Πόσο πιο ανερμάτιστη και κατευναστική μπορεί να γίνει η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ; Τα αρνητικά τους συναισθήματα για τον Ερντογάν δεν κρύβονται. Παρόλα αυτά, εξακολουθούν και ποντάρουν στην πηγή αποσταθεροποίησης της περιοχής που λέγεται Τουρκία. Θεωρούν οι ανεγκέφαλοι ότι αν πετύχουν την αναγνώριση των τετελεσμένων του ΑΤΤΙΛΑ κάποια στιγμή και ιδρυθεί τουρκοκυπριακό κράτος θα έχουν λύσει το πρόβλημα.
Δεν υποστηρίζουμε ότι στην ουσία θα έχουν ολοκληρώσει το έγκλημα που αυτοί επέτρεψαν το 1974. Το επιχείρημα είναι πόσο στρατηγικά μύωπες παραμένουν επιχειρώντας να διατηρήσουν μη συντηρήσιμες ισορροπίες στην περιοχή, κατευνάζοντας τον προβληματικό σε βάρος του υπάκουου… Θέλει εξήγηση αυτό; Το πρόβλημα είναι και στην ελληνική πλευρά.
Αν άφηνε την κατ’ ιδίαν διατύπωση ενστάσεων ο Σαμαράς και έφευγε αύριο για τη Μόσχα, όπου θα έκανε και τις κατάλληλες δηλώσεις (ένα καλό υπουργείο Εξωτερικών θα μπορούσε να «ζωγραφίσει» επιλέγοντας τις κατάλληλες λέξεις μία-μία), με… ολίγη και από οικονομική κρίση (για να μη θεωρήσουν Ουάσιγκτον ή/και Βρυξέλλες ότι μπορούν να εκβιάσουν με αφορμή την κρίση), τα πράγματα ίσως ήταν εντελώς διαφορετικά. Θα έπρεπε να πάει και σε άλλες πρωτεύουσες, ας αφήσουμε όμως τις πολλές λεπτομέρειες. Αυτοί που πρέπει γνωρίζουν.
Και το λέμε αυτό, διότι όσο περνά ο καιρός μας δίνεται η εντύπωση ότι ο Νίκος Αναστασιάδης παίζει θέατρο με στόχο να πείσει ότι διαπραγματεύεται σκληρά, ενώ στην ουσία μεθοδεύει το πώς θα φτάσουμε στο νέο σχέδιο «τύπου Ανάν» για να κλείσει το Κυπριακό, όπως άλλωστε ήθελε και υποστήριζε με το αυθεντικό… Σχέδιο Αυνάν. Ευχόμαστε ολόψυχα να αποδειχτούμε… συκοφάντες.
Θα ήμασταν διατεθειμένοι να ζητήσουμε σε ζωντανή μετάδοση από το πιο κεντρικό σημείο της Λευκωσίας, σε πανελλήνια (όχι πανελλαδική…) μετάδοση, ταπεινά συγχώρεση, αρκεί να μην ξεπουλήσουν το νησί και το εντάξουν στην τουρκική σφαίρα επιρροής. Διότι αυτό διακυβεύεται.
Τέλος, αντελήφθη κανείς την πρεμούρα που έχει πιάσει τους Τούρκους με τη συμφωνία για τις βρετανικές βάσεις, Ηνωμένου Βασιλείου με την Κυπριακή Δημοκρατία; Συνειδητοποιούμε ότι εάν οι Τούρκοι ήλεγχαν το κομμάτι από τι βάση των Βρετανών μέχρι την Αμμόχωστο θα είχαν άμεση πρόσβαση σημαντικά κοιτάσματα της Μεσογείου; Γι’ αυτό επείγονται να «λύσουν» το Κυπριακό. Όποιος θέλει να παραμείνει κορόιδο ας πιστεύει στα περί φιλίας και συνύπαρξης. Απλά να γνωρίζει ότι θα παίζει το παιχνίδι του Νταβούτογλου που θέλει τους υδρογονάνθρακες. Έτσι, απροκάλυπτα.
Μήπως ορισμένοι θα έπρεπε να έχουν έτοιμα σχέδια αντίδρασης σε περίπτωση που η Τουρκία θα επιχειρούσε κάποιο στρατιωτικό τετελεσμένο στη συγκεκριμένη περιοχή; Υπάρχουν παράγοντες αποτροπής, πολλά όμως έχουν δει τα μάτια μας και ακόμα περισσότερα ακούνε συνεχώς τα αυτιά μας…
