το οποίο θα μπορούσε δυνητικά να ρυθμιστεί (τροποποιηθεί) είτε με τις επιλογές του τρόπου ζωής είτε με φάρμακα, υποστηρίζουν οι ερευνητές του King’s College London.
H εν λόγω έρευνα θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέα παυσίπονα με στόχο την διαχείριση του πόνου αναφέρουν οι ειδικοί στο ιατρικό περιοδικό Nature Communications.
Εκτιμάται ότι ο ένας στους πέντε ενήλικες υποφέρει από οξύ ή χρόνιο πόνο.
Η επικεφαλής ερευνήτρια δρ. Jordana Bell, αναφέρει ότι το ενδεχόμενο της ρύθμισης γονιδίων που εμπλέκονται στην ευαισθησία στον πόνο «είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον και θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια πιο αποτελεσματική αγωγή ανακούφισης από τον πόνο για τους πάσχοντες από χρόνιο πόνο».
Η ευαισθησία στον πόνο είναι σύνθετη και υποκειμενική. Προηγούμενες έρευνες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα γονίδια εμπλέκονται κατά το ήμισυ στην αντίληψη του πόνου. Για να αναγνωρίσουν τα επίπεδα ευαισθησίας στον πόνο οι επιστήμονες έλεγξαν 25 ζευγάρια μονοζυγωτικών διδύμων τους οποίους «πόνεσαν» στο χέρι εκθέτοντάς τους σε θερμότητα και τους ζητούσαν να πατήσουν ένα κουμπί όταν ο πόνος γινόταν αφόρητος.
Χρησιμοποιώντας αλληλουχίες DNA οι ερευνητές εξέτασαν το γονιδίωμα των διδύμων και το σύγκριναν με αυτό 50 ενηλίκων, χωρίς συγγενικές μεταξύ τους σχέσεις. Η έρευνα έδειξε χημικές αλλαγές σε εννιά γονίδια που εμπλέκονται στην ευαισθησία στον πόνο και ήταν διαφορετικές στον ένα δίδυμο σε σχέση με τον άλλο.
Οι χημικές αλλαγές ήταν εντονότερες εντός ενός «σεσημασμένου» γονιδίου - ήδη γνωστού για το ότι εμπλέκεται στην ευαισθησία στον πόνο - που έχει τεθεί στο στόχαστρο των ειδικών για την παρασκευή νέων αναλγητικών.
Η έρευνα σε ό,τι αφορά την ενεργοποίηση και απενεργοποίηση των γονιδίων - μια διαδικασία που είναι γνωστή ως επιγενετική – εκτιμάται ότι θα οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων φαρμάκων.
Ο Tim Spector καθηγητής γενετικής επιδημιολογίας στο King’s College London αναφέρει ότι ο επιγενετικός διακόπτης είναι όπως «ο διακόπτης dimmer για την έκφραση των γονιδίων». Οι χημικές αλλαγές που εντοπίστηκαν λειτουργούν όπως ο θερμοστάτης που ρυθμίσει την ατομική ευαισθησία του καθενός στον πόνο, σύμφωνα με τον καθηγητή Spector. «Με φάρμακα ή αλλαγές στον τρόπο ζωής θα μπορούσαμε να ρυθμίσουμε εκ νέου τον θερμοστάτη επιτρέποντας σε ένα άτομο – μελλοντικά - να αισθάνεται λιγότερο πόνο», υποστηρίζει ο καθηγητής Spector.
