Ήτανε η θλιβερή μέρα της 29ης Μαΐου 1453, όπου ο Οθωμανός κατακτητής, περνούσε την πύλη των Βυζαντινών τειχών και... η άλλοτε πρωτεύουσα του Βυζαντίου θα γινότανε Τουρκική πρωτεύουσα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ο Μωάμεθ τρεις μέρες μετά θα περνούσε τα τείχη και την πύλη του Χαρίσιου και θα έφριζε για τις τερατωδίες που έβλεπε και θα μετάνιωνε για το τριήμερο λεηλασιών που είχε υποσχεθεί, υποστηρίζοντας ότι δεν γνώριζε την βαρβαρότητα και την μοχθηρότητα των υπηκόων του. Και όμως αυτός ο λαός, είχε και έχει επιδείξει μόνο βαρβαρότητα και μοχθηρότητα στο πέρας του στην ιστορία και λίγα μεγάλα έργα, ενώ ποτέ δεν σεβάστηκε τους άλλους πολιτισμούς, απλώς τους καταχράστηκε, μετατρέποντας, νοθεύοντας και κλέβοντας όλες τις αρχιτεκτονικές δημιουργίες που βρήκε. Όταν δεν μπορούσε να τις αποποιηθεί ..τότε τις κατέστρεφε.
Βέβαια την άλωση της πόλης είχε προηγηθεί η πτώση της μεγάλης αυτοκρατορίας αφού πλέον η αυτοκρατορία ήταν σχεδόν πόλη κράτος ενώ είχε προηγηθεί και η πρώτη άλωση το 1204 μ.Χ. από τους Σταυροφόρους. Η ασυδοσία και η κακοδιαχείριση των εχόντων την εξουσία και του κλήρου είχαν κάνει την άλλοτε κραταιά αυτοκρατορία φάντασμα της ίδιας της ύπαρξης της. Την εποχή της άλωσης η βυζαντινή αυτοκρατορία ήταν σχεδόν πόλης κράτος με λίγα εδάφη από την Αν. Θράκη και τον απομονωμένο Μοριά.
Ακολούθησαν 400 χρόνια σκλαβιάς και ραγιαδισμού. Η Κωνσταντινούπολη με την χιλιόχρονη ιστορία έγινε ΄Ινσταμπουλ (από το, εις την πόλη) και τα 5.000 χρόνια, Ελληνική κυριαρχίας στην περιοχή θα έμεναν από τότε σε Ξένα χέρια που ήρθανε από τα βάθη της απέραντης Μογγολίας. Ο κατακτητής έπαιρνε ότι ήθελε και θα έσφαζε όποιον ήθελε. Και όμως οι κατακτημένοι δεν αντιστεκόταν. Υπέμεναν τις κακουχίες και τις διαπομπεύσεις, ενώ όποιος επαναστατούσε σφαγιαζόταν. Την ευθύνη βέβαια όπως πάντα την είχαν και μερικοί που τα είχανε καλά με τον κατακτητή και καλοπερνούσαν.
Σιγά-σιγά όμως το Ελληνικό πνεύμα αναστηνότανε. Αρκετοί είχαν φύγει στο εξωτερικό και διέπρεπαν, άλλοι είχαν πάρει το εμπόριο στα χέρια τους, άλλοι τους ναυτικούς προορισμούς και μάλιστα είχαν εξοπλίσει και τα πλοία τους με ελαφρύ οπλισμό.
Εν τω μεταξύ η Οθωμανική αυτοκρατορία άρχισε να παρακμάζει. Οι Οθωμανοί ηγέτες και στρατηλάτες δεν υπήρχαν πια και την θέση τους την πήραν νωθροί αποικιοκράτες. Διάφορες συρράξεις και ανάμεσα σε στρατηγούς όπως η εξέγερση του Αλή Πασά και άλλες έφεραν σε δύσκολη θέση την Οθωμανική αυτοκρατορία που άρχισε να παραπαίει. Τότε μια χούφτα Έλληνες βρήκαν την ευκαιρία. Να επαναστατήσουν και να ξαναφέρουν την ελευθερία, την κοινή πίστη, την κοινή πατρίδα, και μακριά τον μοχθηρό και βάρβαρο Οθωμανό που ποτέ δεν σεβάστηκε την ιστορία. Σε άλλη περίπτωση, όπως αυτή των Ρωμαίων κατακτητών στην αρχαιότητα, οι Ρωμαίοι αντιθέτως σεβάστηκαν και εκτίμησαν τον μεγάλο πολιτισμό που βρήκαν.
Η Ελληνική επανάσταση έμεινε στην ιστορία ως η μεγαλύτερη επανάσταση ενός λαού για την ελευθερία του από ξένο κατακτητή. Ήτανε η δίψα για την ελευθερία. Βέβαια κανείς δεν πίστευε ότι μετά από 400 χρόνια ένας λαός θα διατηρούταν ατόφιος και δεν θα απορροφιότανε από την Οθωμανική κουλτούρα και τρόπο ζωής. Βέβαια πολλά κοινά υπάρχουν ακόμα και σήμερα στην ζωή μας και επιρροές, αλλά πάντα υπήρχε η κουλτούρα του Έλληνα και της ένδοξης ιστορίας του ..που φυσικά δεν μπορούσε να ζηλέψει τον Οθωμανό που άφηνε στάχτη και συντρίμμια μόνο στο πέρασμα του.
Έτσι πολλοί πήραν τα άρματα. Τι και αν αφορίστηκαν από την κεντρική εκκλησία, τι και αν χάσανε παιδιά και γυναίκες, τι και αν η θάλασσα τους έτρωγε τις ημέρες και η αγωνία την ζωή …ο σκοπός ήτανε η ΕΛΥΕΘΕΡΙΑ. Εξ ου και στην σημαία ..ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ… αναγράψανε. Πολλά τα παράτολμα κατορθώματα των επαναστατών. Παράτολμες ανατινάξεις πλοίων με τον Κανάρη και τον Μιαούλη αρχηγούς, γυναίκες που γίνανε καπετάνισσες όταν σκοτώθηκαν οι άνδρες τους και κέρδισαν τις μάχες, όπως η Μαντώ Μαυρογένους, η Μπουμπουλίνα, η Δόμνα Βυζβύζη, εξορμούμενη από την Αίνο της Αν. Θράκης, οπλαρχηγοί και στρατηγοί, όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Μπότσαρης, ο Ανδρούτσος, ο Καραϊσκάκης, αλλά και κληρικοί που στο τέλος γίνανε στρατηγοί που όλοι θα ήθελαν να έχουνε στον στρατό τους και ας μην ποτέ περάσανε από στρατιωτική εκπαίδευση ...αλλά είχαν την δίψα για την ελευθερία, όπως, ο Διάκος, ο Παπαφλέσσας, ο αρχηγός και πρωτοστάτης ο Δέσποτας της επανάστασης ο Παλαιών Πατρών Γερμανός και άλλοι που δώσανε την ζωή τους πολλοί από αυτούς για τον ένα και μοναδικό σκοπό ...να γίνει ο Ρωμιός κυρίαρχος και να ζει ελεύθερα στην χώρα του και το Έθνος να ξαναβρεί τις ρίζες του …τις ρίζες του που είχε 5.000 χρόνια και που βάρβαροι αλόφερτοι την καταστρέψανε. Να μην χρειάζεται ο Χιώτης να πηγαίνει δυο-δυο για να μην τον καβαλικέψει ο Τούρκος, να μην χρειάζεται να προσκυνήσεις τον πασά για να πας στην εκκλησιά, να μην χρειάζεται να ζητάς την άδεια του Χότζα για να διαβάσεις Θουκυδίδη, να μην σε διατάζει ο Οθωμανός. Μόνο και μόνο αγωνίστηκαν για να είμαστε ελεύθεροι.
Η 25η Μαρτίου γιορτάζεται ακόμα και στην Αμερική ως η επανάσταση των επαναστάσεων ενός μικρού αλλά τόσο υπερήφανου λαού. Η επανάσταση που μερικοί σημερινοί κυβερνώντες, ενώ όλη η οικουμένη έχει αποδεχθεί την σημασία της, αυτοί δεν καταλαβαίνουν ούτε την σημασία της αλλά και ούτε γιατί είναι τόσο μεγάλο αγαθό να θυσιάζεις ακόμα και την ζωή σου αρκεί να έχεις την ελευθερία σου ..και ας είναι μερικοί απόγονοι εθνικών ηρώων.. το πόσο πολύτιμο είναι να μην είσαι ραγιάς για να διατηρήσεις την εξουσία σου αλλά η εξουσία σου να πηγάζει από τον σεβασμό και την εκτίμηση του λαού σου και όχι από το σπαθί και την λόγχη του κατακτητή ..είτε αυτός είναι πολεμικός κατακτητής είτε οικονομικός.
Και φυσικά μιλάμε σήμερα για την τραγική κατάσταση που έχουν περιπλέξει την χώρα με τα καμώματα τους ...θυμίζοντας την εποχή της προ αλώσεως της Κωνσταντινούπολης. Τότε που οι κεφαλικοί φόροι και τα χαράτσια ήτανε τόσο δυσβάστακτα που πολλοί αυτομολούσαν από την τυραννία με αποτέλεσμα η ασυδοσία των κυβερνώντων να φέρει και την τελική πτώση. Η αναγέννηση ήρθε μόνο με την αντίσταση και τις θυσίες… Μόνο έτσι θα είσαι ελεύθερος και όχι ραγιάς ... Και δυστυχώς αν δεν έχεις μάθει από τα λάθη που έγιναν στην ιστορία τότε θα περιπέσεις στα ίδια λάθη …και πάλι οι θυσίες θα παν χαμένες …και πάλι από την αρχή…
Υ.Γ. Και φέτος όπως τα τελευταία χρόνια είχαμε το δημοκρατικότατο φαινόμενο των καγκελόφραχτων παρελάσεων, για τους βαρονόφρωνους της εξουσίας. Των λαϊκών παρελάσεων, που όμως στο όνομα της δημοκρατίας δεν μπορεί ο γονιός να θαυμάσει το παιδί τους την παρέλαση παρά μόνο ο κατέχων την εξουσία ...που νομίζει ότι προς τιμήν του γίνεται η παρέλαση. Το λάθος οικτρό. Η παρέλαση γίνεται για να τιμηθούν και να αναπολυθούν τα ηρωικά καμώματα των πεσόντων και των ηρώων της ιστορίας και όχι των σύγχρονων Εφιαλτών της Ελληνικής δημοκρατίας. Και φυσικά ο κόσμος να θυμάται ότι «ΡΑΓΙΑΣ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙΣ.. ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΓΙΝΕΣΑΙ». Και από την παρέλαση και την μνήμη, η εκδήλωση φέρνει μόνο λήθη της παρουσίας ανούσιων ατόμων που ποτέ δεν σεβάστηκαν το πανί που περνά από μπροστά τους που λέγεται σημαία και τόσο αίμα χύθηκε για να κυματίζει ελεύθερα στην κορυφή.
