"Είναι πολύ συγκινητικό ότι οι περισσότεροι που μας βοηθούν είναι... συνταξιούχοι ή εργαζόμενοιπου τους έχει αποκοπεί σημαντικό μέρος του μισθού τους" αναφέρει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτης στο δεύτερο μέρος από την αποκλειστική του συνέντευξη στο "Αγιορείτικο βήμα".Σχολιάζει επίσης όσα συνέβησαν στην πρόσφατη Σύναξη των Ορθοδόξων στο Φανάρι, μεταξύ άλλων και την αποχώρηση της αντιπροσωπείας του Πατριαρχείου Αντιοχείας. Μάλιστα για κάποιους στο Πατριαρχείο Αντιοχείας είπε με νόημα: "μου έδωσαν την εντύπωση ότι τα ήθελαν όλα", ενώ αναλύει διεξοδικά και το θέμα του Κατάρ, αλλά και αυτό της Τσεχίας. Μίλησε ακόμη για τα γεγονότα στη Συρία καισυνέκρινε με τους πραξικοπηματίες των δικών μας "Απριλιανών"...
Ολόκληρο το δεύτερο μέρος από τη συνέντευξη έχει ως εξής:
4. -Σε ποια επίπεδα κινείται η συνεργασία σας με την ελληνική πολιτεία. Κατά πόσο είναι αρωγός στο έργο σας; Και επίσης κατά πόσο η κρίση έχει επηρεάσει την οικονομική βοήθεια που προσέφερε ανέκαθεν ο Έλληνας στην Ιεραποστολή;
Υπεύθυνος για τη συνεργασία μας με την Ελληνική Πολιτεία είναι ο Μακαριώτατος Πατριάρχης μας κ. Θεόδωρος κι ο εκάστοτε εκπρόσωπός του εις την Αθήνα και φυσικά οι Αρχιερείς του Θρόνου εις τας Μητροπόλεις τους και τας Επισκοπάς τους με τις Διπλωματικές μας Αρχές. Όσο μπορεί η Ελληνική Πολιτεία είναι δίπλα μας σε όλους τους τομείς. Με την οικονομική κρίση που περνούμε, η στήριξη αυτή μπορεί να μειώθηκε από οικονομικής πλευράς, δεν μειώθηκε όμως η ηθική στήριξη και η καλή διάθεση των εκπροσώπων της Ελληνικής Κυβέρνησης, κι όλου του Πολιτικού κόσμου θα έλεγα, να βρίσκονται δίπλα στον Μακαριώτατον Πατριάρχη μας κ. Θεόδωρο και στο Ιεραποστολικό μας έργο όσο τούτο είναι δυνατόν μέσα στα κατανοητά πλαίσια των υφιστάμενων στενών οικονομικών δυνατοτήτων που περνά η Χώρα μας.
Μέσα στα ίδια πλαίσια θα έλεγα ότι κινείται κι η οικονομική βοήθεια από τον Λαό μας και τους Ιεραποστολικούς Συνδέσμους. Στην Ιερά Μητρόπολη Ζιμπάμπουε μας στέλλει κάθε μήνα η Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος για τους οκτώ ιθαγενείς κληρικούς μας ενενήντα ευρώ για τον καθένα. Φυσικά, λόγω της οικονομικής κρίσης, η τελευταία εισφορά που πήραμε ήταν για το 2011. Οι Ιεραποστολικοί Σύνδεσμοι (Εξωτερικής Ιεραποστολής Θεσσαλονίκης, Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, Απόστολος Ανδρέας Πρωτόκλητος Πάτρας και πολλοί άλλοι τα τελευταία τέσσερα χρόνια δεν μας έχουν στείλει ούτε ένα ευρώ).
Μας έστειλαν τελευταίως μόνο ο Σύνδεσμος Εξωτερικής Ιεραποστολής Κυψέλης του μακαριστού Μητροπολίτη Κωνσταντίνου κι η Λυχνία Ψυχικού από πεντακόσια ευρώ. Μας βοηθούν ελάχιστοι ευσεβείς χριστιανοί από την Ελλάδα και αρκετοί θα έλεγα από την Κύπρο με μια μηνιαία εισφορά είκοσι ευρώ ως υποτροφία για την στήριξη άπορων και ορφανών παιδιών.
Είναι πολύ συγκινητικό ότι οι περισσότεροι που μας βοηθούν είναι συνταξιούχοι ή εργαζόμενοι που τους έχει αποκοπεί σημαντικό μέρος του μισθού τους. Είναι ως να βρίσκονται μαζί μας στην πρώτη γραμμή της Ιεραποστολής. Προτιμούν να στερούνται οι ίδιοι κάτι ή ακόμη να στερούν την οικογένεια τους από τις πολλαπλές τους ανάγκες λόγω και του φαινομένου της ακρίβειας, για να μπορούν να συνεχίζουν το θεάρεστο φιλανθρωπικό τους έργο να μας βοηθούν όσο μπορούν. Ο Θεός να τους έχει πάντα καλά και να τους τα δίνει πλουσιοπάροχα, γιατί χωρίς τη δική τους βοήθεια θα λειτουργούσαμε στον χώρο της Ιεραποστολής ως ανάπηροι, σε μια χώρα μάλιστα που το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού υποφέρει από το πρόβλημα της φτώχειας και της στέρησης. Δίπλα μας είναι κι ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Καταπολεμήσεως της Μάστιγας της πείνας με επικεφαλής τον Πρόεδρό του Σεβ. Μητροπολίτη Κιτίου κ. Χρυσόστομον, ως επίσης και το Συνεργατικόν Ταμιευτήριο Λεμεσού και φυσικά ο Σύνδεσμος Φίλοι της Ιεραποστολής Ζιμπάμπουε που ξεκίνησαν γόνιμα ο προκάτοχος μου Σεβ. Μητροπολίτης Γουϊένας κ. Γεώργιος κι η Ευανθία Χαραλάμπους κι ο κ. Τσιρίδης και οι συνεργάτες του και συνεχίζει σήμερα τη δράση του με επικεφαλής τον κ. Σπυρίδωνα Μαραγκός.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω τη μεγάλη συμβολή του Αλεξανδρινού Προκαθημένου κ. Θεοδώρου στην θεμελίωση της Ιεραποστολικής μας παρουσίας στο Ζιμπάμπουε και όχι μόνο κατά την διακονία του ως Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε πριν την εκλογή του στον Αλεξανδρινό Θρόνο. Σε δύσκολες εποχές οργάνωσε και έκτισε με τη συνδρομή της Ελληνικής Πολιτείας τα πρώτα μας Ιεραποστολικά Κέντρα σε πολλές χώρες της Αφρικής από την Δυτική μέχρι την Νοτιοτέρα, τα οποία αποτέλεσαν πρότυπα για την ανάπτυξη της Ιεραποστολής και σε πολλές άλλες χώρες της Αφρικανικής Ηπείρου. Όταν διακονούσε ο Πατριάρχης μας ως Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε είχε κάτω από την εκκλησιαστική του δικαιοδοσία ακόμη πέντε χώρες, την Ζάμβια, την Μοζαμβίκη, την Μποτσουάνα, το Μαλάουϊ και την Αγκόλα και παλαιότερα στην Δυτική Αφρική στο Καμερούν και στις γειτονικές χώρες της ευρύτερης περιοχής. Επίσης η Ιερά Μητρόπολη Μαδαγασκάρης και τα νησιά του Μαυρικίου (Μαρίσιους) απεσπάσθησαν από την Ιερά Μητρόπολη Ζιμπάμπουε. Γι’ αυτό μέχρι σήμερα ο εκάστοτε Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε έχει τον τίτλο του Υπερτίμου και Εξάρχου πάσης Νοτιοτέρας Αφρικής. Με Ιεραποστολικό στρατηγικό κέντρο το Χαράρε ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος κ. Θεόδωρος ως Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε άλωσε κυριολεκτικά όλες αυτές τις χώρες της Νοτιοτέρας Αφρικής με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και επί τη ευκαιρία της πρώτης δεκαετίας της Πατριαρχείας του δικαιούται να υπερηφανεύεται ότι από τη Μητέρα Μητρόπολη Ζιμπάμπουε προήλθαν και λειτουργούν με δική του πρόταση και Πατριαρχικό Συνοδικό τόμο, οι Ιερές Μητροπόλεις Ζάμβιας και Μαλάουι, και Μαδαγασκάρης, ως επίσης και οι Επισκοπές Μοζαμβίκης και Μποτσουάνας και πολύ σύντομα ίσως και της Αγκόλας.
5. -Πριν από λίγες μέρες ελήφθη στο Φανάρι μια πολύ σημαντική απόφαση για την Ορθοδοξία. Η Πανορθόδοξη Σύνοδος, η σύγκληση της οποίας πέρασε από χίλια μύρια κύματα, τελικά εκτός απροόπτου θα πραγματοποιηθεί σε δύο χρόνια. Τι σημαίνει αυτό για την Ορθοδοξία και πόσο επηρεάζει το ενωτικό κλίμα η αποχώρηση της αντιπροσωπείας του Πατριαρχείου Αντιοχείας;
Αρμόδιος να σας απαντήσει στο ερώτημα αυτό για τις επίσημες θέσεις της Αλεξανδρινής Εκκλησίας είναι ο Μακαριώτατος Πατριάρχης μας κ. Θεόδωρος ο οποίος και ηγήθηκε του Πατριαχείου μας στην σημαντική αυτή σύναξη των Προκαθημένων των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, ο οποίος όπως πάντοτε με πολύ προσευχή και διακριτικότητα διαδραμάτισε θα έλεγα και επίσημα και ανεπίσημα, ακολουθώντας την παράδοση του Αλεξανδρινού Θρόνου ως «κριτής της οικουμένης» να φέρει πιο κοντά τους Προκαθημένους μας για συναδέλφωση αγάπης και ταπεινής πορείας για το καλό της ενότητας της Οικουμενικής Ορθοδοξίας.
Οι ιστορικοί εορτασμοί της Ρωσικής Εκκλησίας στην Μόσχα, την Λευκωρωσία και στο Κίεβο με επικεφαλής τον Αλεξανδρινό Προκαθήμενο κ. Θεόδωρον και την συμμετοχή αρκετών Προκαθημένων, ως επίσης και η πρωτοβουλία των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών της Μέσης Ανατολής να προστατευθούν οι χριστιανοί στον γηγενή χώρον που γεννήθηκε ο Χριστιανισμός με επικεφαλής πάλι τον Αλεξανδρινόν Προκάθημενολειτούργησαν καταλυτικά για να φθάσουμε στην επιτυχία της συνάξεως των Προκαθημένων στο Φανάρι με την ιστορική απόφαση της συγκλήσεως εκτός απροόπτου της Πανορθόδοξης Συνόδουπου πολλοί που έργάσθησαν και ονειρεύτηκαν δεν ζουν πλέον, και δεν αναφέρομαι στις αποφάσεις των Πανορθοδόξων Συνδιασκέψεων της Ρόδου κατά την δεκαετία του 1960 αλλά και πιο πρίν από τις αρχές του εικοστού αιώνα.
Σχετικά με την αποχώρηση της αντιπροσωπείας του Πατριαρχείου Αντιοχείας θα ήθελα να τονίσω ότι πρέπει να πληροφορηθούμε περισσότερο αν η κίνηση αυτή ήταν Συνοδική ή πρωτοβουλία των εκπροσώπων του που εισηγήθησαν ακόμη και στον Προκαθήμενον της Αντιοχειανής Εκκλησίας κ. Ιωάννη για την αποχώρηση τους, ή πρόκειται να την εγκρίνει η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Αντιοχείας εκ των υστέρων.
Πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψιν μας ότι για τέταρτο χρόνον τώρα το Πατριαρχείο Αντιοχείας και το μεγαλύτερο μέρος του ποιμνίου του βρίσκονται κάτω από τα πυρά του πολέμου και του εμφυλίου σπαραγμού κι όλοι μας είμαστε δίπλα τους με πρώτους τους απανταχού Ορθοδόξους. Ο Μακαριστός Πατριάρχης Ιγνάτιος δεν συμφωνούσε σε όλα τα θέματα με τους υπόλοιπους Ορθόδοξους Προκαθήμενους αλλά ήταν πάντοτε μαζί τους συμβάλλοντας μάλιστα σε κρίσιμες εποχές στην ορατή ενότητα της Οικουμενικής Ορθοδοξίας όπως κάνει σήμερα με την πνευματικότητα του και την απλότητα του και την ταπεινότητα του και πάνω απ’ όλα με την αγνή αγάπη του ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος κ. Θεόδωρος και παλαιότερα ο μακαριστός Πατριάρχης των Σέρβων Παύλος.
Στην τελευταία Γενική Συνέλευση του ΠΣΕ όλοι οι Ορθόδοξοι εκπρόσωποι, και φυσικά το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής προτείναμε παμψηφεί την εκλογή του Μακαριωτάτου Προκαθημένου του Πατριαρχείου Αντιοχείας κ. Ιωάννου ως ενός εκ των Προέδρων του ΠΣΕ στην θέση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Τυράνων και πάσης Αλβανίας κ. Αναστασίου. Ο Πρόεδρος μετέχει και της Εκτελεστικής Επιτροπής. Προσωπικά διαπίστωσα όμως εκ μερικών εκπροσώπων του Πατριαρχείου Αντιοχείας μια απαράδεκτη εμμονή που δεν είναι προς τιμή τους. Ενώ τους δώσαμε τρεις θέσεις στην Κεντρική Επιτροπή και μία στην Εκτελεστική, όταν ήρθε η ώρα να πάρουν και τα Πατριαρχεία Αλεξανδρείας και Ιεροσολύμων, έστω μια θέση και μάλιστα το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων για πρώτη φορά να πάρει μια θέση στην Εκτελεστική Επιτροπή ήθελαν να την πάρουν κι αυτή.
Μου έδωσαν δηλαδή την εντύπωση ότι τα ήθελαν όλα. Πάντοτε αγαπούσα και συμπαθούσα το Πατριαρχείο Αντιοχείας και συνεχίζω να το αγαπώ και να το σέβομαι κι ο μακαριστός Πατριάρχης Ιγνάτιος που συνάντησα πολλές φορές αποτελεί πρότυπο για όλους μας. Δεν πίστευα αυτά που έβλεπα στην Σεούλ. Πρέπει όμως να δείξουμε όλη μας κατανόηση λόγω των τραυμάτων που δημιουργεί ο συνεχιζόμενος για τέταρτο χρόνο εμφύλιος πόλεμος. Το πρόβλημα του εμφυλίου πολέμου στη Συρία ξεκίνησε πριν σαράντα χρόνια όταν ένας στρατιωτικός ανέλαβε με πραξικόπημα την διακυβέρνηση της χώρας, ο πατέρας Άσσαντ το 1974, κι όλοι το ανεκτήκαμε και γυρεύουμε το λάθος σήμερα χωρίς να ξέρουμε που θα καταλήξουν τα πράγματα. Μόνο ο Θεός ξέρει. Αυτό όμως που όλοι γνωρίζουμε είναι ότι όλος ο Πληθυσμός της Συρίας υποφέρει, οι νεκροί του εμφυλίου ξεπέρασαν τις 150 χιλιάδες και οι πρόσφυγες εκατομμύρια. Τα περισσότερα θύματα είναι αυτοί που δεν χρησιμοποιούν τα όπλα, αθώα παιδιά και γυναίκες και άοπλοι πολίτες.
Συνέχεια μας μπλόκαραν οι Χριστιανοί της Συρίας να ομιλήσουμε για την προστασία των Δημοκρατικών θεσμών στη Συρία κι ακόμη έχουν τα ίδια μυαλά, δεν καταλαμβαίνουν ότι η Δημοκρατία δεν προστατεύεται με πραξικοπήματα και δικτατορικά καθεστώτα. Φυσικά κι άλλοι θρησκευόμενοι έκαναν το ίδιο λάθος στο παρελθόν και την πληρώσαμε όλοι μας. Να μη ξεχνούμε το σύνθημα «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» που η Εκκλησία στήριξε τον Παπαδόπουλο και τον Ιωαννίδη κατά την επταετή Δικτατορία, ή την εποχή του Εβρέν στην Τουρκία ή την εποχή του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο ή ότι συνέβαινε για χρόνια στις πρώην κομουνιστικές χώρες.
Για το θέμα του Κατάρ
Το θέμα του Κατάρ πρέπει να λειτουργήσει κανονικά μέσα στο υφιστάμενο status quo της Ορθόδοξης Διασποράς, σε μια πόλη ή σε μια χώρα να λειτουργούν ταυτόχρονα δύο Μητροπόλεις ή Επισκοπές Μητέρων Εκκλησιών κι η κάθε μια να έχει την ποιμαντική διακονία για τα μέλη της και ταυτόχρονα να συνεργάζονται για κοινή παρουσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην τοπική κοινωνία, όπως γίνεται τώρα με τους Ορθόδοξους Αρχιερείς στις χώρες που υπάρχει το φαινόμενο της Ορθόδοξης Διασποράς, μέχρι που το Άγιο Πνεύμα μας φωτίσει να προχωρήσουμε στην ανακήρυξη Αυτοκεφάλου Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών σε κάθε χώρα. Αυτό θα γίνει όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, όταν θα είμαστε έτοιμοι να λύσουμε ένα πρόβλημα χωρίς να κινδυνεύουμε να δημιουργήσουμε εκατόν άλλα, όπως την πατήσαμε παλαιότερα με το θέμα του παλαιού και του νέου Ημερολογίου.
Κατά την διάσκεψη κορυφής των Ηνωμένων Εθνών στην Ντόχα, την πρωτεύουσα του Κατάρ, για την Κλιματική Αλλαγή (COP18), ήμουνα εκεί για δυο εβδομάδες και επισκέφθηκα και την τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία. Οι Μουσουλμάνοι Άραβες, η Κυβέρνηση δηλαδή το Κατάρ, αποφάσισε να περιφράξει μια τεράστια έκταση για λόγους ασφαλείας και μόνο μέσα σ’ αυτό τον χώρο με την παραχώρηση δωρεάς γης να λειτουργούν Ιεροί Ναοί ενσωματωμένοι με αίθουσες δραστηριοτήτων και οικίες των κληρικών για την Ορθόδοξη Εκκλησία, για τους κόπτες, τους Ρωμαιοκαθολικούς, τους Αγγλικανούς και τους Πρωτεστάντες. Όταν μιλούμε λοιπόν για την Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ντόχα στο Κατάρ ομιλούμε για ένα κληρικό και για ένα Ναό, που μάλιστα εδώ και πολλά χρόνια είχε οργανώσει ως Αρχιμανδρίτης τότε ο σημερινός Προκαθήμενος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων Μακαριώτατος κ. Θεόφιλος.
Το θέμα του Κατάρ με λίγη καλή θέληση και από τις δυό πλευρές και τις προσευχές όλων μας θα τακτοποιηθεί, όπως τακτοποιήθηκε και το θέμα της παρεξηγήσεως μεταξύ των Πατριαρχείων Ιεροσολύμων και Ρουμανίας.
Για την Τσεχία
Αυτό που πρέπει να μας ανησυχεί είναι το πρόβλημα που έχει προκύψει με την Τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία της Τσεχίας και της Σλοβακίας. Εδώ χρειάζονται πολλές προσευχές και πολύ καλή θέληση σε δύο επίπεδα.
Πρώτον, πρέπει να τα βρούν μεταξύ τους οι Αρχιερείς της Τοπικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Τσεχίας και Σλοβακίας για να μη διαιρέσουν το αθώον και πιστόν ποίμνιο τους και να μας προτείνουν ομόφωνη λύση.
Δεύτερον, πρέπει να καθήσουν κάτω τα Πατριαρχεία που έχουν διαφορετική προσέγγιση στην υφιστάμενη κατάσταστη στην Τσεχία και Σλοβακία και να ακολουθήσουν κοινή γραμμή, διαφορετικά οι διαφορετικές τους στάσεις θα συντηρούν και θα χειροτερεύουν περισσότερο τις ήδη τραυματισμένες σχέσεις των Αρχιερέων και του ποιμνίου της τοπικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Τσεχίας και της Σλοβακίας.
Τα προβλήματα αυτά, του Κατάρ και της Τσεχίας και Σλοβακίας, δεν θα επηρεάσουν την ουσία της προετοιμασίας και τις αποφάσεις της Πανορθοδόξου Συνόδου γιατί όλες οι Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες συμφωνούμε τουλάχιστον στα θέματα της Πίστεως και της Ηθικής Διδασκαλίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ευτυχώς τα προβλήματα που έχουμε σήμερα στην Ορθόδοξη Εκκλησίας είναι μόνο κανονικής Εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας και Αυτοκεφάλου και όπως κάποιος φίλος καλοπροαίρετα εσχολίασε « πως θα κάθονται οι Προκαθήμενοι κατά τις εργασίες της Πανορθοδόξου Συνόδου (θα μπορούσαν οι ευλογημένοι να πάρουν ένα καφέ και να το ρυθμίσουν αυτό το θέμα με πολύ κατανόηση και αγάπη μεταξύ τους, είναι όλοι καλοί και άγιοι άνθρωποι όταν είναι μαζί, κι όχι να το συζητούν επίσημα και δημόσια και να το περιλαμβάνουν στο κοινό ανακοινωθέν που με πολύ αγωνία περίμεναν όλοι οι απανταχού Ορθόδοξοι, αλλά ακόμη κι όλοι οι Χριστιανοί κι η Απελπισμένη σήμερα ολόκληρη Ανθρωπότητα από τα αδιέξοδα που βρέθηκε και να βάλουν οι ευλογημένοι τον καϋμένο τον Αρχιγραμματέα π. Βαρθολομαίο εκ του Άμβωνος να ομιλεί για τις θέσεις που θα καθίσουν οι Προκαθήμενοι)».
Οι Προκαθήμενοι όταν συναντηθούν δεν έχουν καμία διαφορά μεταξύ τους, και αν έχουν βρίσκουν λύση, γιατί πάνω απ’ όλα θέλουν να προστατεύουν την ενότητα της Ορθοδοξίας και φυσικά την διδασκαλία της Εκκλησίας μας για την εν Χριστώ σωτηρία μας. Τα προβλήματα που προκύπτουν τα δημιουργούν οι εκπρόσωποι τους και τα διάφορα κοσμικά δημοσιογραφικά Μέσα Ενημερώσεως και μερικές φορές Εκκλησιαστικά Ηλεκρονικά δίκτυα που προπαγανδίζουν ακραίες θέσεις ορισμένων απόψεων Μελών μιας τοπικής Εκκλησίας και μάλιστα κληρικών για να έχουν μεγαλύτερο αριθμόν αναγνωστών για να μπορούν να πωλούν ακριβές διαφημίσεις.
Όπως και στην τελευταία διακήρυξη των Προκαθημένων στο Φανάρι, όπως και στις προηγούμενες όλες οι Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες συμφωνούν, κι αυτές που υπογράφουν οι Προκαθήμενοι τους κι αυτές που δεν υπογράφουν οι εκπρόσωποι τους ή έστω κι αν απουσιάζουν όπως η Εκκλησία της Τσεχίας και Σλοβακίας ή όποια διεκδικεί Αυτοκέφαλον, όπως η Ρωσική Εκκλησία της Αμερικής, που δεν αναγνωρίζεται από όλες τις Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες
Κάποιος καλός μου φίλος καλοπροαίρετα εσχολίασε ότι «μερικές φορές, όπως στο Βατικανό υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη νομίζουν ότι κληρονόμησαν την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και θεωρούν τους εαυτούς τους υπεύθυνους για μια σύγχρονη PAX ROMANA, όχι μόνο στο χώρο του Χριστιανισμού αλλά και στην παγκόσμια κοινωνία, κατά τον ίδιο τρόπο ορισμένοι καλλιεργούν απαράδεκτες ιδέες ότι είναι κληρονόμοι του Βυζαντινού Αυτοκράτορα ή του Τσάρου της Ρωσίας. Και οι τρείς θεσμοί υπήρξαν στο παρελθόν και τώρα είναι νεκροί και ουδείς μπορεί να τους αναστήσει».
Ένα άλλο σημείο που θα ήθελα να τονίσω για την Μέλλουσα να συνέλθει Πανορθόδοξον Σύνοδο είναι ότι χαίρομαι να βλέπω την θέρμη και τον ενθουσιασμό αυτών που κάποτε έλεγαν ότι ούτε στην Δευτέρα Παρουσία θα γίνει Πανορθόδοξος. Ποτέ δεν είναι αργά να στηρίζει κανείς το ορθό, ίσως μάλιστα πρόθεση των απαισιόδοξων απόψεων να ήταν μια μορφή ηθικού εξαναγκασμού για να γίνει επιτέλους το μεγάλο βήμα που τόσες δεκαετίες περιμέναμε.
Η επιτυχία των αποφάσεων της Πανορθοδόξου Συνόδου θα εξαρτηθεί εν πολλοίς από την επιτυχία της προετοιμασίας της. Περιμέναμε όλοι μας να συμμετείχαν τουλάχιστον στο Φανάρι κι όσοι συμμετείχαν τα τελευταία χρόνια κι ακόμη είναι ζωντανοί στις Πανορθόδοξες Προσυνοδικές Συνελεύσεις (κληρικοί και λαϊκοί Καθηγητές και θεολόγοι). Πρέπει τουλάχιστον να βρεθεί ένας τρόπος και στην προετοιμασία να συμμετέχουν αλλά και στις εργασίες της Πανορθοδόξου. Μόνο έτσι θα εκπροσωπηθεί περισσότερο το όλο πλήρωμα και η συνείδηση όλων των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Η τελευταία σύναξη των Προκαθημένων στο Φανάρι ήταν υψίστης σημασίας. Τα προβλήματα που είχαν προκύψει και απείλησαν προς στιγμήν την ορατή ενότητα των Ορθοδόξων οφείλονταν εν πολλοίς και στην προχειρότητα της ετοιμασίας της θεματολογίας της την τελευταία στιγμή. Όλοι μας τονίζουμε ως μοναδικότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας την Συνοδικότητα της χωρίς όμως να την εφαρμόζουμε και πάντοτε. Κανονικά έπρεπε να προηγηθεί συνεδρία των Ιερών Συνόδων της Ιεραρχίας όλων των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών για να εξετάσουν τα θέματα της Συνάξεως και να ετοιμασθούν προτάσεις μετά από σοβαρές συζητήσεις της κάθε τοπικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Οπωσδήποτε, τα μαθήματα που πήραμε κατά τη σύναξη των Προκαθημένων στο Φανάρι είναι τουλάχιστον η καλή προετοιμασία όλων των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών διά των Συνόδων τους για τα θέματα και τις αποφάσεις της Μέλλουσας να συνέλθει Πανορθοδόξου Συνόδου.
Αύριο το τρίτο και τελευταίο μέρος της συνέντευξης...
