συνέλληνα κατά την διάρκεια των εορτών, στράφηκε ακόμη και ενάντια στην συμβολή των Κρητών στους αγώνες του Έθνους αλλά και τόλμησε να μιλήσει για έλλειψη επαναστατικού πνεύματος εν γέννει όσον αφορά το μαρτυρικό νησί της Κρήτης.
Φαίνεται πως τα εθελοντικά σώματα των κρητών που συμμετείχαν απο τον μακεδονικό αγώνα ως και το έπος της Βορείου Ηπείρου το 1940, το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου ή ακόμη πιο πίσω τα επαναστατικά κινήματα των περασμένων αιώνων που πότισαν την κρητική γη με άφθονο αίμα, είναι άγνωστα στον τέως υπουργό.
Ως κρίνει κανείς εκ του αποτελέσματος δεν του χρειάστηκαν προκειμένου να εκλέγεται επί δεκαετίες απο όσους τώρα αντιμετωπίζει με ύφος ιεροεξεταστή της καθολικής εκκλησίας του μεσσαίωνα.
Αυτός που αποκάλεσε τους τίμιους αγωνιστές της Εθνικής μας παλιγγενεσίας αγράμματους,αυτός που το βράδυ της προδοσίας των Ιμίων χαριεντίζονταν στα τηλεοπτικά στούντιο του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος που υπηρέτησε πιστά επί δεκαετίες, δεν δικαιούται να ομιλεί περί της συμβολής της μεγαλονήσου Κρήτης τόσο σε έκταση όσο και σε ψυχή εκ του ασφαλούς που του προσδίδει η μή συμμετοχή του στην πολιτική ζωή της χώρας.
Αν οι «αγράμματοι» της εθνικής μας παλιγγενεσίας ολοκλήρωναν την επανάσταση αποκτώντας την εξουσία και απέτρεπαν την μοίρα του προτεκτοράτου και της αποικίας χρέους όπου επεφύλαξαν οι γραμματισμένοι για αυτόν τον τόπο, δεν θα εγνώριζε ουδείς τον εν λόγω ούτε ακόμη και ο θυρωρός της πολυκατοικίας του προκειμένου να μεταχειριστεί κάποιος μια έκφραση του παλαιοδικομματισμού τον οποίο υπηρέτησε πιστά ο συγκεκριμένος.
