Η αύξηση των αυτοκτονιών στην Ελλάδα της τρόικα παίρνει δραματικές διαστάσεις αλλά και η αύξηση των διαζυγίων σημειώνει διαστάσεις κοινωνικής επιδημίας με απρόβλεπτες...
παρενέργειες σε καθένα από τους συζύγους και τα παιδιά που γέννησαν αλλά και στα συγγενικά πρόσωπα που τους περιβάλλουν.
Το διαζύγιο, σίγουρα, δεν το ζητά εκείνη επειδή ο σύντροφός της ξεχνά να της φέρει τριαντάφυλλα, ούτε και εκείνος όταν η σύζυγος σταματά να τον υποδέχεται με ένα φιλί καθώς εξαντλημένος επιστρέφει από τη ζούγκλα της οικονομικής αντιπαλότητας και αβεβαιότητας. Στην Ελλάδα της τρόικα, μάλιστα, δεν είναι λίγες οι γυναίκες που γυρνούν από τη δουλειά στο σπίτι πολύ πιο αργά από τον «άνεργο» σύζυγό τους!..
Με το πέρασμα του χρόνου οι ρομαντικές διαθέσεις των συζύγων μειώνονται θεαματικά, αλλά αυτό δεν συνεπάγεται παράλληλη μείωση στην ένταση και τη γοητεία του συναισθηματικού τους δεσμού και ταυτόχρονα και της ανάγκης για ολοκλήρωση του κάθε ΕΓΩ στο σημαντικότερο επίπεδο που αποτελεί η διαρκώς απειλούμενη πραγματικότητα του ΕΜΕΙΣ.
Η δυαδική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο ώριμα άτομα μέσα στο δεσμό του γάμου έχει σημαντικές ιδιαιτερότητες και μπορεί να αποτελέσει αστείρευτη πηγή άντλησης ικανοποίησης τόσο στο επίπεδο του ΕΓΩ όσο και του ΕΜΕΙΣ. Ίσως και για αυτόν το λόγο οι περισσότεροι γάμοι αποτελούν προϊόν αμοιβαίας επιθυμίας και μόνο ένα ασήμαντο ποσοστό αφορά περιπτώσεις «καταναγκαστικής υποχρέωσης»(π.χ. ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες).
Εάν, βέβαια, αυτό ισχύει γενικά τότε το ερώτημα είναι γιατί τόσοι πολλοί γάμοι «λύνονται» και μάλιστα ανάμεσα σε πρόσωπα που όπως ομολογούν κοινοί φίλοι δεν έδειχναν σημάδια «προειδοποίησης» για την επερχόμενη θύελλα ενός διαζυγίου που, έστω και σε περιπτώσεις συναινετικών διαδικασιών, κρύβει απρόβλεπτες και εκρηκτικές εντάσεις.
Σύγχρονες κοινωνιολογικές και ψυχολογικές έρευνες καταρρίπτουν ως μύθο αυτό που θεωρούμε «το ιδεώδες ζευγάρι» ή την «ιδεώδη σχέση» ανάμεσα σε παντρεμένα ζευγάρια καθώς δεν επιβεβαιώνεται στην πράξη ίσως επειδή αποτελεί περισσότερο φαντασίωση και όχι χειροπιαστή πραγματικότητα. Σε διεθνές επίπεδο οι κοινωνιολογικές έρευνες είχαν αποδείξει αυτό που επιβεβαιώθηκε και σε σχετική έρευνα που έγινε πριν μερικά χρόνια σε Ελληνικά Δικαστήρια (όπου ένα στα πέντε ζευγάρια ζήτησαν διαζύγιο μέσα τον πρώτο χρόνο μετά το γάμο τους!..)
Είναι γεγονός ότι ψυχοκοινωνικά οι “επικίνδυνες” χρονικές ζώνες για διαζύγιο βρίσκονται στα πρώτα 2-3 χρόνια του γάμου και στη συνέχεια μετά τα 15 χρόνια έγγαμης συμβίωσης. Ερμηνεύοντας την πρώτη περίπτωση τα αίτια ανάγονται στη δυσκολία του καθένα από τους συζύγους να βοηθήσει ως ΕΓΩ στο κτίσιμο του ΕΜΕΙΣ, ενώ στη δεύτερη περίπτωση τα παιδιά έχουν μεγαλώσει και καθώς το ζευγάρι κοιτιέται στα μάτια ανακαλύπτει ότι τελικά τους χωρίζουν περισσότερα πράγματα από όσα τους ενώνουν. Υπάρχει, σίγουρα, και το διεθνώς κατοχυρωμένο ορόσημο της «φαγούρας των 7 χρόνων» όπου πολλά ζευγάρια φτάνουν στο κρεσέντο της συναισθηματικής φόρτισης και ο γάμος βρίσκεται μετέωρος στο χείλος του...γκρεμού.
Εποχή της τρόικα, της ανεργίας, της συρρίκνωσης εισοδημάτων και της αβεβαιότητας για το αύριο και πολλοί γάμοι κλυδωνίζονται. Μέσα σε αυτό το κοινωνικό-ψυχό-οικονομικό πλαίσιο αναφοράς υποθέτω ότι θα βοηθούσε ένας πρακτικός τρόπος προσδιορισμού της ασφαλούς σας απόστασης από τα δικαστήρια ή τα γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως.
Για υπεύθυνη επιστημονική απάντηση και συμβουλές θα χρειασθεί να δείτε από κοντά ένα ψυχολόγο ή κοινωνιολόγο, έναν σύμβουλο ανθρωπίνων σχέσεων ή οικογενειακό σύμβουλο που ασκεί ελεύθερο επάγγελμα. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε ένα χρήσιμο «σέρβις» του γάμου και του δεσμού μας αλλά, άντε τώρα να πείσετε το έτερον ήμισυ, ότι η σχέση σας χρειάζεται «σέρβις....»
Με γνώμονα την παραπάνω υπόδειξη αφού επισημάνω ότι ΚΑΝΕΝΑ τεστ δεν αποτελεί αλάνθαστο κριτήριο για τις σχέσεις μας, σας καλώ να συμπληρώστε το παρακάτω εμπειρικό ΤΕΣΤ οπλισμένοι με μια γενναία δόση ειλικρίνειας και χιούμορ για να προσδιορίσετε πρακτικά την δική σας «απόστασή» από το διαζύγιο (Στην παρένθεση ο βαθμός κάθε ερώτησης που προστίθενται για να προκύψει ένα σύνολο) -- ΜΗΝ ΠΑΤΕ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΗΝ…ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ!
ΤΕΣΤ -
( Προγαμιαίοι παράγοντες )
1. Οι γονείς μου είχαν καλό γάμο ( 2 )
2. Οι γονείς μου χώρισαν ( 1 )
3. Ο ένας ή και οι δύο γονείς μου δεν ζούνε πια ( 2 )
4. Είχα σχετικά ευχάριστα παιδικά χρόνια ( 2 )
5. Ήμουν άνετος στις σεξουαλικές μου σχέσεις ( 2 )
6. Από τους γονείς είχα ελευθερία κινήσεων αλλά με κάποιους φραγμούς (2)
7. Δεν είχα σοβαρές κόντρες με τους γονείς μου ( 2 )
( Περίοδος δεσμού )
8) παντρευτήκαμε μετά από δεσμό λιγότερο του 1 έτους ( 1 )
9) παντρευτήκαμε μετά από δεσμό 2 και πλέον ετών ( 2 )
10) Οι γονείς μου ενέκριναν δεσμό και γάμο ( 2 )
11) Η διαφορά ηλικίας ανάμεσά μας δεν ήταν πρόβλημα ( 2 )
12) Ο/η σύντροφός μου έδειχνε αρκετή τρυφερότητα ( 2 )
( στόχος του γάμου )
13) Ήμασταν πολύ ερωτευμένοι ( 2 )
14) Διαπιστώσαμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα ( 2 )
15) Ήθελα να ξεφύγω από την πατρική μου οικογένεια ( 1 )
16) Αισθανόμουν αφόρητο το συναίσθημα της μοναξιάς ( 1 )
( Στη διάρκεια του γάμου )
17) Ο σύντροφος μου είναι αυταρχικός ( 1 )
18) Λειτουργούμε ισότιμα και δημοκρατικά ( 2 )
19) Η σύζυγός μου είναι με τον τρόπο της καταπιεστική ( 1 )
20) Ο/η σύντροφός μου ζηλεύει υπερβολικά ( 1 )
21) Ο/η σύντροφός μου δείχνει υπεροψία απέναντί μου ( 1 )
22) Ο/η σύζυγός μου αισθάνεται ότι υπερέχει πνευματικά ( 1 )
23) Έχουμε καλές σχέσεις με τα αντίστοιχα πεθερικά ( 2 )
24) Ζούμε μακριά από τα πεθερικά μας ( 2 )
25) Υπάρχει ταύτιση στόχων και ενδιαφερόντων ( 2 )
26) Ο καθένας μας έχει την καριέρα του ( 2 )
27) Αν χωρίσουμε μπορεί ο καθένας μας να συντηρηθεί αυτοδύναμα (2)
28) Τα παιδιά αποτελούν για μας συνεκτικό κρίκο ( 2 )
