«Την ώρα που, με την άμπωτη, τα νερά της παλίρροιας αποσύρονται και ρυχαίνουν, είναι η ώρα που ο καυτός ήλιος τσουρουφλίζει τη σάρκα. Είναι η ώρα που οι τουρίστες στο γραφικό χωριό Πάτζε της Ζανζιβάρης τρέχουν στα στέγαστρα της παραλίας, να προφυλαχτούν από τον ήλιο και να δροσιστούν μ’ αναψυκτικά. Αλλά είναι κι η ώρα που οι γυναίκες της Ζανζιβάρης πιάνουν δουλειά. Πώς να τις πω; «Φυκομαζώχτρες»; Θα ‘πρεπε, μα δεν είναι. Αυτές δεν μαζεύουν σκόρπια φύκια, αλλά τα καλλιεργούν. Επίμονα και βασανιστικά. Τα πιάνουν σε σχοινιά που τα δένουν σε παλούκια. Κι αυτό το κάνουν, όταν τα νερά τραβιούνται – κι ο ήλιος καίει – λυγισμένες με τις ώρες στα δύο, σε μια απάνθρωπη κι υπεράνθρωπη ...ορθή γωνία», αφηγείται η Κατερίνα Ζούλα.
Παρά το νεαρό της ηλικίας της, η Κατερίνα μετράει ήδη μια επαγγελματική πορεία χρόνων που ξεκίνησε από την ΕΡΤ, συνεχίστηκε στο Al Jazeera και πλέον, καταλήγει στη μεγάλη της αγάπη, το ντοκιμαντέρ. Το πρώτο της μεγάλο ντοκιμαντέρ (Το Χωριό που Σφυρίζει) παίχτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (2010) και σε πέντε διεθνή φεστιβάλ. Τώρα, ετοιμάζει μια ιδιαίτερη δουλειά που θα συζητηθεί.
