Μάλιστα, όπως ισχυρίζονται, σύντομα οι διατροφολόγοι θα προτείνουν δίαιτες με βέβαια αποτελέσματα που θα είναι βασισμένες στην ανάλυση του σάλιου και δεν θα είναι μόνο ατομικές, αλλά θα μπορούν να εφαρμοστούν από όλα τα μέλη της οικογένειας. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης που έκαναν επιστήμονες από το King’s College (KCL) και το Imperial College του Λονδίνου (ICL), υπάρχει ένα μικρό τμήμα γενετικού υλικού που φέρεται να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στο πώς ο καθένας διασπά τους υδατάνθρακες (μακαρόνια, ρύζι, φρούτα) και το άμυλο (πατάτες). Μάλιστα, από την αποβολή ή την απορρόφηση από τον οργανισμό αυτών των δύο κατηγοριών τροφών εξαρτάται εάν κάποιος θα είναι αδύνατος ή παχύσαρκος.
Αυτό που ανακάλυψε ο καθηγητής Τιμ Σπέκτορ, επικεφαλής ερευνητής και καθηγητής Γενετικής Επιδημιολογίας στο KCL, είναι ότι οι αλλαγές στον αριθμό αντιγράφων ενός γονίδιου που ονομάζεται ΑΜΥ1 σχετίζονται άμεσα με την πρόκληση παχυσαρκίας. Το γονίδιο ΑΜΥ1 δίνει τις πληροφορίες στον οργανισμό ώστε να δημιουργήσει αμυλάση στο σάλιο, ουσία η οποία είναι υπεύθυνη για την επεξεργασία των υδατανθράκων. Οι άνθρωποι που διαθέτουν μεγαλύτερες ποσότητες αυτού του γονιδίου λαμβάνουν περισσότερα θρεπτικά συστατικά και θερμίδες από το ψωμί και τα λαχανικά και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνει το βάρος τους. Μάλιστα, στατιστικά όσοι έχουν μεγαλύτερη ποσότητα από το γονίδιο της αμυλάσης στο σάλιο τους έχουν οκταπλάσιες πιθανότητες να είναι παχύσαρκοι σε σχέση με όσους το έχουν σε χαμηλά επίπεδα.
Σύμφωνα με την επιστημονική επιθεώρηση «Nature Genetics», όπου δημοσιεύεται και η μελέτη, «όταν ένα άτομο καταναλώσει την ίδια ποσότητα πατάτας με χαμηλή και με αυξημένη τη συγκέντρωση του ΑΜΥ1 στο σάλιο του, στη δεύτερη περίπτωση θα προσλάβει πολύ περισσότερες θερμίδες». «Η επίδραση αυτού του γονιδίου στην παχυσαρκία είναι η ισχυρότερη που έχουμε δει μέχρι σήμερα σε οποιοδήποτε γονίδιο που συσχετίζεται με αυτήν», δήλωσε ο Τιμ Σπέκτορ. Η μελέτη διεξήχθη σε σχεδόν 5.000 εθελοντές, συμπεριλαμβανομένων 972 διδύμων. Οι ερευνητές ανέλυσαν το γενετικό υλικό τους αναζητώντας αντίγραφα του γονιδίου AMY1 και στη συνέχεια συνέκριναν τον αριθμό τους με το σωματικό τους βάρος. Αυτό που θα αναζητήσουν οι επιστήμονες από εδώ και πέρα είναι ο τρόπος με τον οποίο θα καταργήσουν από τον οργανισμό το συγκεκριμένο γονίδιο. Εάν το καταφέρουν με ένα απλό φάρμακο που δεν θα έχει παρενέργειες θα έχουν πετύχει μεγάλη νίκη κατά της νοσογόνου παχυσαρκίας, ενώ θα αλλάξει εντελώς και ο χάρτης της διατροφής και της δίαιτας, καθώς δεν θα μας παχαίνουν τα τρόφιμα που θεωρούνται σήμερα «παχυντικά».
