Έμοιαζε με αποστολή αυτοκτονίας και επιβεβαιώθηκε δέκα μήνες μετά. Ο Ντέιβιντ Μόγες υποτίθεται πως ήταν «The chosen one», δηλαδή ο επιλεγμένος ως απάντηση στον Special One Ζοσέ Μουρίνιο, που επέστρεφε στην...
Τσέλσι. Στην πράξη απλά αποδείχτηκε «The wrong one».
Όταν κάποτε ο Καρλ Μαρξ έλεγε πως η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται είτε ως φάρσα είτε ως τραγωδία, δεν θα φανταζόταν πόσο αυτή η σοφή ρήση του θα αποδεικνυόταν διαρκώς στο άθλημα που θα γινόταν το όπιο των λαών. Οποιος ξέρει καλά το παρελθόν μπορεί να αποκρυπτογραφεί το μέλλον έλεγε ο Τσόρτσιλ και αυτό που συνέβη στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έπρεπε να είναι πιο ψυλλιασμένοι όλοι πως θα εξελισσόταν σε Βατερλώ για τον Μόγες.
Ήδη άλλωστε στο παρελθόν η Γιουνάιτεντ είχε βιώσει ανάλογη περίπτωση όταν το 1969 ο σερ Ματ Μπάσμπι αποχωρώντας πρότεινε για αντικαταστάτη του τον βοηθό του Γουίλφ Μαγκίνες (μετέπειτα προπονητή του Αρη και της Παναχαικής) ο οποίος άντεξε 18 μήνες πριν απομακρυνθεί αρκετά άκομψα χάνοντας τη μάχη με τους παλιούς παίκτες στα αποδυτήρια!
Ο Μόγες πάλευε μία χαμένη υπόθεση από τα Χριστούγεννα και έπειτα. Εχοντας μόνιμα την ομάδα εκτός τετράδας μετά από ένα καταστροφικό ξεκίνημα στο (δύσκολο είναι αλήθεια πρόγραμμα που προέκυψε για τους πρωταθλητές στην πρώτη μετά Φέργκιουσον σεζόν) ο Σκωτσέζος τεχνικός έβλεπε το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ που είχαν χτιστεί με κόπο επί δεκαετίες να πέφτουν. Η Γουέστ Μπρομ, η Εβερτον, η Νιούκαστλ, η Σουόνσι έσπαγαν τις παραδόσεις και παρά το καλό σερί του Δεκεμβρίου που του χάρισε το τίτλο του μάνατζερ του μήνα ήταν ολοφάνερο πως οι κακομαθημένες βεντέτες στα αποδυτήρια δεν τον στήριζαν.
Στο ματς που η Γιουνάιτεντ έχασε από τη Σουόνσι για το Κύπελλο τον Γενάρη, ο Μόγες πήρε για πρώτη φορά την απόφαση να δώσει γροθιά στο μαχαίρι. Μάζεψε τους παίκτες στα αποδυτήρια και με πολύ έντονο ύφος τους είπε πως δεν είναι άξιοι για να φορούν τη φανέλα της Γιουνάιτεντ. Τελειώνοντας την ομιλία του, κάποιοι τη διέρρευσαν στον Τύπο. Εκεί ο Εντουαρντ Γούντγουορντ, ο αντιπρόεδρος και εκτελεστικός διευθυντής που διαδέχτηκε τον πολύ πετυχημένο Ντέιβιντ Γκιλ, τον κάλεσε στο τηλέφωνο και του είπε να το διαψεύσει! Αν υπάρχει ένα σημείο που άρχισε να χάνει το παιχνίδι ήταν αυτό! Σε κάθε ήττα οι παίκτες συζητούσαν ανοιχτά πώς θα αντιδρούσε ο Φέργκιουσον σε ανάλογη περίσταση. Δεν υπήρχε δυνατότητα για τον Μόγες να κάνει κάτι και να μη συγκρίνεται μόνιμα με τον σερ! Μονά ζυγά ήταν χαμένος.
Η δεύτερη μεγάλη κρίση ήρθε τη νύχτα της ήττας από τον Ολυμπιακό στο Στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Κάπου προς το τέλος του ματς σηκώθηκε να διαμαρτυρηθεί στον τέταρτο διαιτητή. Τότε ακούστηκε δυνατά μία φωνή από τον πάγκο «βγάλτον έξω» που πάγωσε όποιους την άκουσαν. Ποιος ήταν; Οι αγγλικές εφημερίδες φωτογραφίζουν κάποιον από τους παλιούς και μετά τον αποκεφαλισμό στον Τύπο αυτό το διήμερο έβγαλαν στην επιφάνεια πολλά. Η δυσφορία που υπόβοσκε στα αποδυτήρια της Γιουνάιτεντ μήνες τώρα, βρήκε διέξοδο και η «Daily Mail» αποκάλυψε πως ο άνθρωπος που ουσιαστικά τον προσέλαβε ήταν αυτός που έδωσε το τελικό «Ο.Κ.» για την απομάκρυνσή του: ο σερ Αλεξ.
Ο Μόγες απέτυχε να κρατήσει τα αποδυτήρια ασφαλή και χωρίς διαρροές. Αυτό ο Φέργκιουσον το κατάφερνε επί σειρά ετών με δικτατορικό τρόπο, απαγορεύοντας τα κινητά τηλέφωνα από τη στιγμή που ανακοίνωνε την ενδεκάδα ή από τη στιγμή που ανέλυε στους παίκτες το πλάνο της αντιμετώπισης του αντιπάλου.
Πάντως, οι 51 διαφορετικές ενδεκάδες στα ισάριθμα ματς που υπήρξε τεχνικός της Γιουνάιτεντ δείχνουν πως ούτε καν ο ίδιος ήξερε ποιοι είναι αυτοί που θα οδηγούσαν την ομάδα ξανά στις επιτυχίες. Και βέβαια αυτό που καθόρισε την τύχη του ήταν πως σε κανένα σημείο δεν αντιλήφθηκε πραγματικά το μέγεθος της αποστολής που αναλάμβανε διαδεχόμενος τον σερ Αλεξ. Γιατί για να λέμε τα πράματα με το όνομά τους, δεν πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη το πόσο πολύ απέτυχε ο Μόγες σε αυτή τη μεταβατική σεζόν αλλά κανονικά οφείλουμε να αντιληφθούμε πόσο μεγάλες ήταν οι επιτυχίες που έκανε ο σερ Αλεξ ειδικά με αυτή τη συγκεριμένη φουρνιά παικτών σε σημείο που να πάρει τον τίτλο τόσο άνετα με 11 πόντους διαφορά πέρυσι!
Όσο για αντικαταστάτη, η παράδοση και η συνέχεια στη Γιουνάιτεντ, που τόσο δύσκολα χτίστηκε από τον «Φέργκι» και μέσα σε δέκα μήνες γκρεμίστηκε, θα ήθελε τον Γκιγκς ως μόνιμη λύση αλλά αυτό αποκλείεται τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον. Αυτή τη φορά η Γιουνάιτεντ θα ψάξει για κάποιον που να έχει ξαναδεί το έργο! Εναν έμπειρο που να έχει τίτλους στο βιογραφικό του. Ο ιδανικός θα ήταν ο Κλοπ, το όνειρο των οπαδών ο Γκουαρντιόλα, αλλά και οι δύο δεν είναι διαθέσιμοι. Τι απομένει; Ο Αντσελότι που θα λάτρευε ο Φέργκιουσον ή ο Φαν Χάαλ. Ο Ολλανδός είναι έμπειρος και έχει τίτλους και επιτυχίες να δείξει, αλλά είναι και εγωιστής. Έχει τρομερή ιδέα για τον εαυτό του και στα 62 του χρόνια δεν μπορεί να είναι μακροπρόθεσμη λύση. Ελλοχεύει ο κίνδυνος να μπει σαν ταύρος εν υαλοπωλείω στα αποδυτήρια παίρνοντας κεφάλια και θα είναι μία ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της σταθερότητας που με πολύ κόπο έχτισε η Γιουνάιτεντ.
Όποιος και να επιλεγεί θα είναι ακόμη ένα στοίχημα. Μόνο που αυτή τη φορά αυτός που θα έρθει δεν θα κάθεται στον πάγκο της πρωταθλήτριας αλλά σε εκείνο της ομάδας που τερματίζει στην έβδομη θέση και μένει εκτός Τσάμπιονς Λιγκ για πρώτη φορά από το 1995. Οπως και να το δεις, υπάρχει διαφορά.
armageddon-news.blogspot.com
